Herinneringen aan mijn mislukte carrière (vervolg)
In de massieve zwarte kolos die in de Tilburgse volksmond wordt betiteld als "de doodskist" vond eens het zoveelste onheilspellende, rampzalige en tot wanhoop stemmende toneelstuk plaats op het onzalige toneel of podium van mijn leven. Gezeten aan de computer behoorde het tot mijn taak als een vorm van productiewerk de hele dag de heilloze formulieren te vervaardigen die de hondenbezitters in de stad ongaarne op hun deurmat zouden aantreffen.
De colleges filosofie die ik - paradoxaal genoeg - in de avonduren volgde, brachten mij tevergeefs, ten onrechte en nodeloos in aanraking met het gedachtengoed van Nietzsche en Heidegger, twee filosofen die mij hun schimmige, zweverige en onbegrijpelijke stellingen voorschotelden via hun geschriften.
Geplaatst in de categorie: werk
werk 4.0 met 1 stemmen 
85
85
Geef je reactie op deze inzending:
Nee, wel een kat. In BRD wordt er niet naar gevraagd, maar in de buurt wemelt het ervan.
1 hond is dan niet genoeg, 2 of 3, zelfs 4 maken het pas "gezellig", en maar blaffen.
Wij nog steeds alleen één poes, wel zo rustig.