Alle inzendingen van I.Broeckx

Vandaag gaf mevrouw me het zelf geknutselde voorwerpje cadeau "als aandenken", een klein origineel kunstwerkje. Het is een wekkertje geweest met glas vóór de wijzers maar in plaats daarvan heeft mevrouw twee crèmekleurige gedroogde bloemen achter het glas bevestigd. Ze tobt erg over de a.s. verhuizing en herhaalt dezelfde zinnen steeds weer die…

Eens had ik een vriend. Zijn kaken werden omlijst door een zware, zwarte baard en zijn gezicht werd gedomineerd door zijn mokkabruine Indonesische ogen van waaruit mij een stroom van intelligentie en warmte tegemoet trad. Maar de jarenlange, gefundeerde, kennelijk gevestigde traditie van onze vriendschap werd ogenschijnlijk vernietigd door enkele…

Je houdt van de regen en je weet niet waarom. Is het omdat je lang overleden vader je af en toe het gedicht voorlas over de regen die regent op daken en dakpannen, op weilanden en velden? Of is het wegens het liedje van Rob de Nijs over zijn ongelukkige liefde dat je jeugd begeleidde? Zoveel is zeker; als een enkele druppel 's nachts je vensters…

Hotel en Conferentieoord "Boschoord" rijst hoog en monumentaal op. Zijn oranje-beige muren schemeren door een wirwar van boomstammen die ermee wedijveren in hoogte, waardoor we niet onmiddellijk ertegen op hoeven te zien als lilliputters tegen een reusachtige, eerbiedwaardige gestalte. We wandelen door langgerekte paden die zich om ijsblauwe ovale…

Ver, verscholen in de tijd, ligt de herinnering aan de man die mijn Vader was; mijn eerste leraar en mentor die goedwillend over mij waakte; met wie ik op de foto sta: een fragiele baby in de armen en handen van Hem, die ik later zo goed zou leren kennen. Muziek begeleidde zijn leven; hij dook weg in romantische fantasieën die het verdriet om de…

Plotseling ben je opgedoken uit mij voorheen duistere, onbekende contreien en op de valreep, toen onze levens zich al voor tweederde ontrold en geprofileerd hadden, maakten we kennis. We volgden het parcours van je leven met terugwerkende kracht en we bezochten de gedenkplaatsen, de staties van je jonge jaren en van je volwassenheid. Daar was…

Ik kocht een schamele, armzalige plant, een geranium. Te midden van het assortiment, dat uitgestald was op de marktkraam, nam deze geranium een bescheiden plaats in en viel zij niet op. Ik nam haar mee naar huis en kweekte haar zorgvuldig op. Een stengel groeit aan, draagt veelbelovende knoppen en richt zich naar het licht. De knoppen zwellen…

We ontmoetten elkaar bij de bushalte. Dwars en frontaal over zijn borst was op zijn grijze T-shirt met capuchon de tekst "New York" geborduurd; aanleiding voor mij te vragen of hij de "Big Apple" al eens bezocht had. Hierop volgde een ontkennend antwoord en hij maakte het bekende gebaar met duim en wijsvinger dat duidt op geldnood. We kwamen…

We hadden de oude, middeleeuwse kapel bezocht en de vele flakkerende vlammetjes van de kaarsjes hadden ruimschoots tot onze verbeelding gesproken. In het lokaal van het café-restaurant had ons gezelschap zich rond een lange tafel geschaard. Het rumoer van de luide stemmen van de overige aanwezigen op de achtergrond was overheersend zodat we welhaast…

Ik was dus te werk gesteld op die school, de Openluchtschool, die ergens gesitueerd was in het bosgebied tussen Tilburg en Goirle, in de nabijheid van de Tilburgseweg, geflankeerd door vele villa's, die de genoemde gemeenten als vanouds verbindt. Op de eerste werkdag verklaarde ik aan mijn toekomstige collega's bij mijn eerste kennismaking met…

Een nieuwe en mooie aanwinst voor onze stad en voor ons Stadhuisplein vormt het metalen, langwerpige plateau met "enthousiast" loodrecht opspattende fonteintjes dat tot voor kort aan mijn blikken ontsnapt was en waarop mijn ogen zich nog niet hadden kunnen vestigen. In de onmiddellijke nabijheid van dit nieuwe stadse sieraad treft men de beide…

Ze sprak op een danig onverstaanbare manier, waarbij haar bruin aangeslagen ondergebit zichtbaar werd. Ze had naast me plaatsgenomen in de bus die zaterdagmorgen en ze vormde mijn enige aanspraak en/of gezelschap, dus antwoordde ik maar met "ja,ja" en "nee,nee" zonder een opmerking te plaatsen over het onbegrip en de onverstaanbaarheid die haar…

Wijkcentrum "De Ypelaer" bevindt zich enigszins afgezonderd en afzijdig van de overige bebouwing in de wijk als een "solitair" toonbeeld van een uitzonderlijke architectuur. Het Wijkcentrum is gesitueerd aan de rand van een parkachtige omgeving. Het genoemde gebouw gaf onderdak aan vele evenementen en buurtmanifestaties. Eens wandelde ik…

Men kan bezwaarlijk beweren dat de binnenstad van Tilburg een tekort aan schoenenwinkels kent. Men zou daarentegen eerder kunnen spreken over een overvloed van zulke zaken die zelfs ronduit overbodig lijkt. De schoenen staan daar in lange rijen opgesteld welhaast als kunstvoorwerpen in een museum. Ze lijken op deze manier voor het grijpen te zijn…

Evenwijdig aan het landelijke zandpad waarover wij voortstappen bevinden zich grasgroene weiden, waarop in de verte zwart-witte koeien doodgemoedereerd, onverstoorbaar en onverschillig liggen te luieren en te herkauwen. Meer op de voorgrond grazen er eveneens enkele met de last van de bolronde, rozige uiers tussen de achterpoten, alsof zij drachtig…

De welige struiken - met mij onbekende naam - waarvan de bladeren glanzen in het zonlicht, die verschillende schakeringen van groen dragen, bevinden zich in een lange rij langs de gevel van de flat aan de overkant waarover ik mijn blikken kan laten dwalen. Een nieuwe zomer treedt al aan op kousenvoeten en ook in de Dillenburglaan tonen de nu gekandelaberde…

Als de zomer op komst is en de maanden mei en juni ons welhaast overrompelen en verrassen met mildere temperaturen en met een nieuw, weldadig licht dat de wereld koestert en streelt, zijn ook de verjaardagen van mijn arme, geschonden broer en van mijzelf aan de orde. Zevenenzestig jaar geleden, in die wonderbaarlijke meimaand van 1958 schonk mijn…

De diverse kerkhoven van onze stad maken daar ook deel van uit en ze kennen als het ware ook de doden een rechtmatige plaats, een verblijf en een domicilie toe alsof zij er nog altijd bij horen. Aan de Goirkestraat houdt een rij van stenen, gevleugelde engelen de wacht, voorzien van trompetten, die het glorieuze hemelse rijk schijnen aan te kondigen…

Haar briljante geest die overvloeide van scherpzinnigheid als een vat dat tot de rand toe gevuld is, heeft haar nu voorgoed verlaten; in de steek gelaten zoals een ontrouwe minnaar zijn voorheen innig geliefde vriendin voorgoed verlaat, Maar hoe heeft zij eens, nog maar zo kort geleden, de lange, antracietgrijze schaduwen van september bewonderd…

De huismeester herkent in mij een van de vroegste huurders in de straat. Inderdaad hebben gaandeweg tijdens de jaren die zich ongeremd voortspoedden en die als het ware "onbeschaamd" passeerden (als men het zo zou kunnen zeggen) vele nieuwe huurders de flatwoningen in onze straat betrokken en deze "in bezit genomen". Maar ik heb de jaren laten…

Hij manoeuvreerde zijn fiets dusdanig dat deze het trottoir bijna bereikte en verklaarde dat ik maar aan moest bellen op huisnummer drieëndertig als ik hulp nodig zou hebben. Vanzelfsprekend was het mij duidelijk om welke hulp het zou gaan. De teleurstelling moest noodzakelijkerwijs volgen; nooit zouden de strelende handen van mijn buurman mijn oude…

Te midden van de vele fysiotherapiepraktijken in de stad die in overvloed her en der gevestigd zijn, neemt "Backelandt" toch wel een bijzondere plaats in. "Backelandt" is gevestigd aan de Amarantstraat in West. Binnen in het gebouw treft men een merkwaardige portrettengalerij aan met lachende, vrolijke en mallotige gezichten, waaraan men ondanks…

Het zijn toch wel merkwaardige wandvullende levensgrote posters die zijn aangebracht tegen de wand van de winkelgalerij aan de Schouwburgpromenade. Is het onvoorstelbaar en te gewaagd om te stellen dat de clichés welhaast ongeremd als mitrailleurvuur dat rolt van de tong en van de lippen van zovele burgers hier zelfs "visueel verbeeld" zijn?…

Op de Spoorlaan is het in de vroege morgen een va-et-vient van passanten; naar ik vermoed werknemers van de kantoren, bedrijven en instanties die in die omgeving gevestigd zijn. Welgemoed en vitaal en ogenschijnlijk opgewekt maar wellicht onzichtbaar, heimelijk dan wel in het verborgene, achter de façade van hun onpeilbare gezichten en gestalten…

En zo is het ook geweest in de jaren van onze jeugd: tweemaal per jaar maakten wij de wandeling; legden wij de afstand af die ons scheidde van het witte huis, prominent aan het Piusplein, waar tandarts C. resideerde. Onze weg voerde bij die gelegenheden langs het zwarte water van de Piushaven waar een soort van rijnaken dobberden op de stroom en over…

De tijd van de befaamde maar grenzeloos overschatte Meimarkt in het centrum van Tilburg was weer aangebroken. De opeenstapeling en uitstalling van goederen had weer plaatsgevonden in de straten die in plaats van meer dierbaar afschuwelijker voor mij waren geworden. Ik had er rondgedoold tussen de volgelingen, slaven en adepten van het consumentisme,…

September was zoals ik me september graag voorstel en zoals september moet zijn; met mild, gesluierd, gedempt licht en met een atmosfeer waarin dromen tastbaar kunnen worden en tot leven kunnen komen. De Kampina is met gras overwoekerd; waar eens heide was, is nu gras alom. We bereikten de Beerze, de lieflijke Beerze, die langs haar gehele loop…

De stille, witte kapel genaamd "De Heilige Eik" bevindt zich in de nabijheid van het dorp Oirschot en dichtbij het lieflijke riviertje De Beerze. Zijis omringd door bomen en ze neemt haar plaats in het bosgebied al in sinds de middeleeuwen. Gisteren bezochten we haar en het schouwspel van de vele helgele flakkerende vlammetjes van de waxinelichtjes…

De avond zal niet meer oneindig lang op zich doen wachten. Nu nog spelen de schaduwen en het licht van een late augustusdag over het groen geschakeerde grasveld van het park waarop het lege, blauwe nylon van de ballon lusteloos en slap ligt uitgestrekt als een vermoeide dagreiziger na een bergtocht. Bedrijvige, bezige mannen staan eromheen als bezorgde…

Het nieuwe toverwoord dat lange tijd geleden gelanceerd werd en dat nu welhaast verworden is tot een cliché; dat door vrienden, vijanden, passanten, vreemden, bekenden en onbekenden tot mij gericht en op mij afgevuurd wordt, luidt "benauwd". Het is alsof men met dit luttele woord ten onrechte wil omschrijven en bepalen wat mijn hele persoon inhoudt…