Alle inzendingen van I.Broeckx

Aan de overdadige overvloed van Tilburgse eetgelegenheden die ten dienste staan van de bevolking had nauwelijks iets toegevoegd hoeven te worden maar Restaurant "Sirtaki" aan de Spoorlaan verwelkomt haar bezoekers al evenzeer. In haar interieur doen vele voorwerpen en versierselen zoals zuilen ...

De voorzitter van de vergadering zat verbijsterd, verrukt en gebiologeerd naar de management-assistente te staren die een nieuw zomerjurkje droeg dat de aanzet van haar borstjes onbedekt liet en die op verleidelijke wijze wapperde met een paarse, gelaagde waaier, tevens om haar overgangsklachten en...

Niet voor niets komt de dame die ik bezoek uit Den Haag. Het is "mevrouw" vóór en "mevrouw" na in ons gesprek. "Wilt u een kopje koffie, mevrouw?" "Wilt u een stukje gebak?" Haar pontificale villa omringt haar als een mantel van steen, marmer en pluche, die echter niet kan verwarmen. H...

"Haddon Hall" stond er op het papieren zakje dat versierd was met kleurige, gestileerde afbeeldingen van vlinders. Daar zaten goudkleurige manchetknopen in die mijn tante speciaal voor mij gekocht had in Maastricht. Ze pasten in de manchetten van de chique witte bloes die ze me cadeau wenste te do...

Het voorjaar trad onherroepelijk in en toen in maart een nieuw licht de wereld overspoelde, bracht ik een boeket bonte tulpen mee, waarop mevrouw ging rommelen in een naaidoos om een naald te zoeken waarmee de kopjes van de tulpen volgens haar allemaal een prikje moesten krijgen om het boeket langer...

De Ringbanen omringen en omcirkelen als vanouds onze goede stad en ze dragen de namen van de vier windstreken. Al vroeg in mijn jeugd aanschouwde ik de paarden die paradeerden tussen de dubbele bomenrijen aan de Ringbaan Oost en sinds jaar en dag kijk ik uit op de Ringbaan West waar eveneens dubb...

Het huis in het naburige dorp van mijn zachtmoedige ex-collega waar de trofeeën van de welstand en van de rijkdom stonden uitgestald, herinner ik me uit zo lang vervlogen tijd. Na de verwikkelingen en rampspoed die zich opstapelden gedurende de zeventig jaar van mijn leven en na de vele verliezen,...

Daar moet het zich afgespeeld hebben, daar waar de massieve kolos van het gebouw van de Holland Amerika Lijn verrijst, daar waar het water tegen de kade klotste toen Rotterdam nog niet haar naoorlogse silhouet verkregen had, maar toen de Sint Laurenskerk in de verte niettemin haar toren verhief, zoa...

In de eikenhouten kast had ze het voorwerp bewaard tussen het snoep, de sieraden en de overige parafernalia. De kop en schotel, in plastic verpakt, en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de eenzaamhe...

Woontoren "De Heikant" in Tilburg Noord biedt zeker plaats aan luxueuze appartementen voor ouderen. Ik bivakkeerde daar met twee oudere dames, wachtend op een taxi in de hal bij de openschuivende glazen deuren die vlagen van kou binnenlieten. We bakkeleiden over de prangende vraag hoe we onze oude...

Vandaag is het een heldere oktoberdag met kou in de lucht en met matig zonlicht; vandaag heb ik aangebeld op huisnummer negenendertig in de Gouverneurslaan; ik was dit al langer van plan. De straat ligt er schijnbaar nog altijd zo bij als vijfendertig jaar geleden, maar opeenvolgende bewoners heb...

Ze staat met het blauwe, fluwelige hoedje op het lange haar dat haar hoofd siert als een chique, elegante baret en dat haar welhaast verandert in een portret van Rembrandt vlak bij de vergrendelde zware deur die moet dienen om haar wanhoopspoging te verijdelen, zo grondeloos en grenzeloos eenzaam. E...

Zilvergrijs neonlicht geeft de naam aan van ons ziekenhuis: "St.Elisabeth Ziekenhuis" Het gewelfde plafond van de gang die leidt naar de spreekkamers van de Polikliniek Longziekten is bezet met loodgrijze fraaie lambrisering. Het bevindt zich hoog boven mijn hoofd als een beschermende koepel va...

In de brievenbus trof ik onlangs een krijtwitte luchtkussenenvelop aan, beschreven in een handschrift dat veel weg heeft van hanenpoten of hiëroglyfen en dat ik herkende als het zijne. De envelop bleek een grijs, linnen tasje te bevatten, bezet met ritssluitingen om om de hals te dragen en om de...

Achter de hoge flat aan de Sweelincklaan strekt zich een feeëriek park uit, waar herten ronddartelen en uitrusten en waar in het voorjaar verliefde stelletjes genieten van de zon, van het water, van het groen en van hun liefde. Daar, op een bankje, zaten wij, twee vrienden, naast elkaar en mijn...

De dichte, grijze mist was nog niet opgetrokken en de winter zegevierde nog altijd. Maar in de atmosfeer waren al verheugende tekenen en voorboden van de naderende lente te bespeuren. Het land trok aan onze ogen voorbij. De groene weiden met daarin soms de elegante paarden die huiverden in de kou...

Soms passeert mijn taxi nog altijd de Tilburgse achterbuurt en het kleine huisje; het miezerige verdiepinkje dat mij eens zo vertrouwd en bekend was. Daar kwam de gigolo haar lusten opvijzelen en daar vierden we eens Kerst, Nieuwjaar en de verjaardagen van mijn vriendin en daar bracht zij haar la...

De fraaie constellatie van gebouwen, herinnerend aan onze befaamde en zo heldhaftige missionaris Peerke Donders, verdient wel degelijk de aandacht en interesse van alle Tilburgers. Men treft aldaar rondom de voormalige woonstede van de heilige zendeling de landerijen en boerderijen aan, getekend ...

De halfronde lobben die neerhangen van mijn borst, die mij mede tot vrouw stempelen, rusten als halve citroenen op mijn bovenlichaam en worden bekroond door de speldenknoppen van de kwetsbare tepels. In het ziekenhuis, en wel op de Afdeling Radiologie, wordt het kwetsbare, witte, weke vlees - dat...

Een boog bestaande uit rode neonletters siert de ingang van de grote tent die is opgesteld op het terrein in de nabijheid van Zorgcentrum "Het Laar" en deze verwelkomt ons en belooft een groot feest. Vanavond zullen we de beeldschone jonge artiesten kunnen gadeslaan met hun lenige, atletische l...

Ze was gekomen met een rollator. Haar grijze, onverzorgde haar hing tot op haar schouders. Ze had een leven lang schoongemaakt, gekookt, gewassen en aardappels geschild, maar de creatief therapeute wilde haar nu leren schilderen. Zonder enig zelfvertrouwen, aarzelend en stuntelig hanteerde mevrouw h...

Tot mijn verrassing signaleerde ik onverwacht in de tuin van het ziekenhuis twee ranke, elegante antracietgrijze beelden van vogels van mij onbekende naam en signatuur. Ze hebben lange halzen die verlangend en wanhopig reiken naar het licht, zoals wellicht de patiënten die het restaurant bevolken -...

Mijn lichtblauwe metalen wandelstok draagt de tekst "Vitility", een merkwaardig woord, mogelijk een neologisme en wellicht afgeleid van het woord "vitaal" dat ondanks alles bezwaarlijk van toepassing kan zijn op mijn verouderde gestalte, op mijn lichaam van oude dame. Op mijn wandeltochten d...

Dertig jaar geleden nam mijn goede moeder mij mee naar de Nassaustraat die ik ook al dertig jaar liefheb. We bezichtigden daar voor het eerst de driekamerflat die ik nog altijd bewoon. Op die lang-vergeten dag dwarrelden lichte sneeuwvlokken rond de oude woonblokken en verwelkomde mijn aanstaande...

Het is niet vanwege mijn verzakte oogleden, vanwege mijn grijze lokken of wegens de lijnen in mijn gezicht, dat ik vandaag op stap ga. Ik ben weliswaar razendsnel tot de "zestigers" gaan behoren, maar vandaag is het letterlijk mijn (lots-)bestemming mee te gaan met de "BoodSchappenPlusBus" naar ...

De glazen deuren, die gedecoreerd zijn met afbeeldingen van dicht opeenstaande boomstammen als om de bosrijke omgeving van het pand te symboliseren, schuiven bij het "Boshuis" gastvrij voor me open. Mevrouw strompelt voort op de kale gang aan de arm van een verzorgster. Haar bestaan op de geslo...

Mijn eerste tijd op het lyceum was allerminst onaangenaam. We schreven negentienvijfenzestig. Ik had het gevoel mijn vleugels uit te mogen slaan. We tekenden en schilderden en mochten kalligraferen op ons zelf-gelinieerde papier met de zwarte Fount India inkt en de redispen met het kleine metalen re...

Ik groeide op in de vierkante kamer op de eerste verdieping van het chique, pontificale huis, gesitueerd in de doktoren- en specialistenbuurt rond het oude Tilburgse St. Elisabeth Ziekenhuis. Gabie's moeder en die van mij waren ongeveer rond dezelfde tijd bevallen. In latere jaren moest ik verne...

In de regen hebben we samen onze architectuurwandeling gemaakt, Georgeanne en ik. We zijn van start gegaan voor het groene, verweerde beeld waarvan de handen en armen zo welwillend gespreid zijn in een liefdevol en liefhebbend gebaar dat zo welwillend en overduidelijk is maar dat niemand nog begrijp...

Hij had wat broodkruimels weten uit te sparen. Hij opende de zware schuifdeur die de grote zaal begrensde, waardoor een windvlaag over de broze gestalte van zijn mede-bejaarden streek en een cognackleurig gordijn baldadig naar binnen woei. Hij strooide het brood verwachtingsvol op de grijze tegels v...