Alle inzendingen van I.Broeckx

De Tilburgse Havendijk strekt zich, door velen onvermoed, uit in het zuiden van de stad, vlakbij de nieuwe brug die het zwarte water van de Piushaven overspant en die voert naar de wijk van mijn jeugd. Onze Piushaven wordt omringd door cafés en eetgelegenheden, door bosschages en bomen, maar ook do...

En zo was het altijd feest als ik jarig was. Alleen bij die ene unieke gelegenheid mocht ik vragen om het speciale gerecht dat Zij dan bij uitzondering zou bereiden in het kleine oventje in de keuken van ons arbeidershuisje. Dan mochten we genieten van het gehakt, omringd door de vlezige tomaten in ...

De "Bach"-flat rijst hoog op in Tilburg Noord. Zij draagt op de lichtblauwe, verticale pijlers van haar gevel de trotse naam van de wereldberoemde componist. Haar zeventien verdiepingen kostten de tol van vele levens. De afgrond lokte die een eind zou moeten maken aan ondraaglijke kwellingen en di...

In de lage, witte "Maycrete"-woning woonde eens mevrouw Brouwer met haar drie kinderen Jeannette, Martin en Lambert. Martin werd mijn speelkameraad en vriendje, terwijl Lambert het leven al vroeg moest inwisselen voor de dood. Met Martin sloeg ik de zweep om de felgekleurde kleine tollen die we ee...

Mijn vermiljoenrode bloed was vlot en willig gestroomd in het glazen buisje. De doktersassistente had onvervaard de welhaast verborgen ader in mijn arm aangeboord als een ingenieur op zoek naar olie in diepliggende gronden. Aan het laboratorium was de opdracht tot analyse verstrekt en men had daaraa...

De deuren die uitkomen op het portaal waar de trappen naar de diverse verdiepingen leiden, blijven hardnekkig en welhaast angstvallig en als het ware vijandig gesloten. Wat daarachter schuilgaat blijft een "terra incognita" voor mij, als een vreemd of vreemdsoortig universum, als een onbekende wer...

In het vroege jaar 1988, op het tijdstip dat dertig jaar achter ons ligt, begroetten de narcissen in het plantsoen met hun maïsgele en heldergele kopjes mij en heetten zij mij als het ware welkom. Taai leefden zij ondergronds voort en ieder nieuw jaar vertoonden zij zich opnieuw. In lange, ordelijk...

Vele buren heb ik niet gekend, maar allen waren toeschietelijk. Jaren geleden zijn de trouwe Somaliërs vertrokken en ze hebben het kleine meisje dat hier geboren was en de jongen meegenomen. Ze gingen een hopelijk florissante toekomst tegemoet in Tilburg West in een eengezinswoning met een tuin waa...

Eens sierde een dubbele bomenrij de langgerekte Ringbaan Oost die zich uitstrekte van de Gerard van Swietenstraat tot de Jan van Beverwijckstraat. In haar midden was het ruiterpad waarop ik voor het eerst paarden zag. In de zomer van mijn vijfde levensjaar zag ik de vermiljoenrode zonneschermen aa...

We strompelden voort langs een soort van merkwaardig prieel waar onder een afdak een houten bank en enkele stoelen schenen uit te nodigen tot een uurtje van ontspanning en langs een glazen plantenkas die geen doel meer scheen te dienen en later over een bospad, geflankeerd door nog altijd kale bomen...

Het restaurant was wat morsig en verwaarloosd. Het was gesitueerd aan de brede straat die het dorp Dongen doorsnijdt. Het biedt uitzicht op een monumentale witte villa aan de overkant. Binnen hangen pontificaal voor de brede ramen roze Chinese lampionnen en er stonden merkwaardige porseleinen beelde...

Zo herinner ik me uit de jaren waarin het "intellectualisme" (als ik dit zo moet noemen) nog niet had "toegeslagen" dat we speelden met het "vissenspel". In een kartonnen, kleurig reservoir bevonden zich de eveneens kartonnen visjes. Het was de bedoeling dat je ze ophengelde met een hengel waa...

Zijn diepliggende, niet-wetende, niet-begrijpende, imbeciele ogen staren de ruimte in. Machteloos grijpt hij mijn hand en omklemt deze. Hij vraagt naar zijn verjaardag. Ze zeggen hem dat hij af moet wachten. Hij zal vijfenzestig worden maar bleef kind en zal tot zijn stervensdag kind blijven. Hij is...

Onze leraar Nederlands nam ons, figuurlijk gesproken, op in de weldadige "omhelzing" van de literatuur. Als een vader was hij voor ons scholieren die als zijn kinderen waren. Hij vertelde over de Middelnederlandse literatuur, over Karel en de Elegast, over de Minstrelen, de Rederijkers en de Tacht...

Ik had me nolens volens uitgestrekt op de "chaise longue" in de kamer van de tandarts en had zo ongeveer in haar armen gelegen. Het kijkertje op haar gezicht bood haar een blik op mijn gebit. Van heel dichtbij zag ik de haren op haar voorhoofd. Ze plaatste de zware apparatuur op mijn wankele voort...

Wie zich aangetrokken voelt tot het parcours dat ik met de taxi aflegde in Tilburg Noord en omgeving, op weg naar de inrichting waarin mijn broer sinds jaar en dag verblijft, moet wel zand of een andere substantie in de ogen hebben. We passeerden een merkwaardig desolaat water, een grote vijver i...

Buslijn zeven "legt aan" bij haar halte aan de Dillenburglaan als een trots schip aan de kade. Boven haar voorruit blinken de oranje letters van haar bestemming: "West, Twee Steden Zkh". Ze is op weg naar mijn wijk, waar mijn mensen wonen, voor wie ik eens werkte, wier verhaal ik beluisterde, wi...

....en weer zijn die langgerekte voertuigen op de snelweg naast mijn huis gepasseerd, met die geprononceerde, monsterachtige mensenhoofden erop, als het ware uit papier-maché samengesteld. De stad moest er weer aan geloven en het is weer alsof de droom van een krankzinnige tot leven is gekomen. ...

De armlastige meisjes uit het gezinnetje Broeckx, vanuit een verre positie eens waargenomen door de rijkere ooms en tantes, mochten eens met laatstgenoemden mee naar het poppentheater in Oisterwijk. Ik herinner me nog altijd het kleine amfitheater in de bosrijke omgeving en de dramatis personae: Jan...

De langwerpige gebouwen van "Traverse", opgetrokken uit lichtgekleurde stenen, verheffen zich boven het langgerekte, lage gebouw van de "Aldi". Zij bieden onderdak aan de slachtoffers die het niet meer hebben kunnen redden in de harde strijd om "the survival of the fittest" in onze maatschappi...

Deze dagen zijn mij het liefst en het meest dierbaar; als in de atmosfeer een verwachting zindert; als de vogels terugkeren en in zwermen de hemel bevolken. Tot mijn verrassing is de brede Postelse Hoeflaan in haar middenberm gesierd door een tapijt van maïsgele krokusjes en piepen lieflijke, fra...

Mijn tranen hebben vaak gevloeid om de kwetsbare organen die zich schuilhouden in de borstholte. En om de dooraderde kwabben die daar zijn opgehangen en die de levensadem verschaffen, de zo noodzakelijke levensadem, de stroom die passeert, die het lichaam binnenkomt en die dit weer verlaat. De goe...

Onze Tilburgse bioscoop, genaamd "Euroscoop", bevindt zich in een soort buitengebied, bijna aan de rand van de stad. Ze is omringd door ruime parkeerterreinen. Van binnen herbergt ze lange, lege, kille gangen met stalletjes waar men het gebruikelijke snoep kan kopen om op te smikkelen tijdens de v...

Er is een gat gevallen in mijn snijtanden, die hoe dan ook wegens hun verkleuring en scheefheid nooit een schoonheidsprijs hebben verdiend. Hierdoor is een zwarte vlek ontstaan die eveneens ontsierend is. In Tilburg Zuid bevindt zich een massief, kolossaal gebouw, een soort "alternatief kantoorpa...

Op mijn gang naar het pand in het centrum van de stad waar het altijd gezellig was, waar de mensen rondscharrelden en rondsnuffelden naar de koopjes onder het beeld van Vincentius à Paulo, aan de Korte Heuvel in Tilburg, ben ik tegengehouden en gestrand. Het pand lag er verlaten en troosteloos bi...

Vanuit het schamele, bescheiden pand van de Mondhygiënepraktijk aan het Rosmolenplein heeft men het uitzicht op vervallen panden die tot de ondergang gedoemd en voorbestemd zijn. Achter de receptie bevinden zich de kale ruimten waar een soort van "stretchers" staan opgesteld waarop de behandeling...

Mijn nieuwe huisarts is een Moslima (getooid met zachtgroene hoofddoek, het kenmerk van haar godsdienst en met een filmsterrengebit) genaamd "Zahir" of "Zafir". Ze was bij eerste kennismaking zeer voorkomend en vriendelijk. Ik had de vertrekkende arts Dr. Atilla (nomen est omen) tegen wil en dan...

Het dorp Dongen ligt als het ware aangeklemd tegen onze stad in een "stenen omhelzing". Etablissement "Janssen en Janssen" is gesitueerd in de nabijheid van de centrale Koepelkerk die met haar oranje dak boven haar omgeving uitsteekt. Daar werd vandaag een verjaardag gevierd; wellicht ging het o...

Hoewel het ongeluk en de hersenziekte die men de naam "Alzheimer" heeft toebedacht haar aanvliegen als een woest en woedend roofdier, hoewel deze oprukken als een leger te velde, hoewel haar voorheen uitstekende verstand het vermogen tot ordening heeft verloren dat eigen en essentieel is voor de m...

We hadden plaatsgenomen op een van de houten banken die in lange rijen staan opgesteld in onze stationshal; mijn beste vriendin en ik. Door de jaren heen stond ze aan mijn zijde en verdroeg ze zelfs met groot geduld al mijn strapatzen, nukken en grillen, aantijgingen en aanvallen. De kou van jan...