Alle inzendingen van Pauline

Zij is rond de zestig. Gelakte nagels aan haar handen en voeten. Knalrood. ‘Dat vindt hij mooi.’ Hij is rond de dertig. Kapsel van een militair. Verlegen glimlach, scheve tanden. Strelende handen over haar arm als niemand kijkt. ‘Hoe lang kennen jullie elkaar?’ vraag ik. Puberaal gegiechel van beide kanten. ‘Een kleine maand,’ grijnst hij. ‘Via…

Een foto van een horloge rustend in de hand van degene die hem gevonden heeft. Een hand in een handschoen, de handschoen vol modder van het graven in de aarde. Het horloge lag in een massagraf in Srebrenica. Los tussen de gevonden lichamen die al in een zeker stadium van ontbinding waren. Onnodig te vragen hoe lang dat horloge daar lag. Net zo lang…

Hoe anders klinken de woorden van de dichter bij dood dan bij leven. De weerklank van wat er onder de woorden schuilt; de eeuwigheid, het afscheid, de loop der dingen en weer een nieuw begin. Het galmen van de dichters woorden worden pas werkelijk gehoord wanneer de dichter zelf is gestorven. Alsof hij het daarvoor over de anderen had. De anderen…

Er zijn er al veel gestorven, op hun eigen manier. Een bijzondere groep mensen vormt daarop geen uitzondering. Eens per jaar, dit keer op 20 juni, hebben ze hun eigen dag; Roze zaterdag. Ik heb het over de homoseksuelen. De homoseksuelen zijn een groep apart omdat de liefde die ze voelen zich richt op dezelfde sekse. Verder zien ze er uit als alle…

Het begon zo: Ik was heel klein. Opgerold, met mijn armen om mijn knietjes geslagen, bevond ik mij tussen soepele wanden. Waar ik was wist ik niet. Het was er warm noch koud en donker als een sterrenloze nacht. Ik wist dat er een boven en een onder was maar ik behoorde nergens toe. Ik had geen angst, geen benauwd gevoel. Ik vertoefde in een neutraal…

“Tsjilp-tsjilp, fuuut, tsjilp, pwiep-pwiep, fuut, tsjilp. - Kwâââk-kwâââk! - Tsjlp, pwiep, kwâââk.” Ik word in schijnbare verlatenheid vergezeld door een scala aan vogels en enkele brulkikkers. Indien ik het aanhoudend geruis van auto’s op de achtergrond negeer, heerst er een serene rust in het park. De zon schijnt zwakjes door de wolken, maar de…

Het was koud. Rachel huiverde, toen ze de deur achter zich dicht trok. Ze schoof haar kraag omhoog en dook diep weg in haar winterjas. Ze opende de schuurdeur en knipte het licht aan. Haar fiets stond verborgen tussen de vele andere. Zuchtend probeerde Rachel hem er tussenuit te sjorren. Toen dat niet lukte, werd ze kwaad. Ze stampte terug naar binnen…

,,Judith!’’ Hijgend probeert Veronique haar vriendin in te halen. ,,Donder op!’’ Judith draait zich om en woedend kijkt ze Veronique aan. Als die de woede in haar ogen leest, schrikt ze. ,,Judith, alsjeblieft!’’ ,,Ben je doof? Ga weg!’’ ,,Judith, wat is er dan? Ik heb je niets gedaan, eerlijk niet,’’ fluistert Veronique hees. ,,Ik dacht dat ik je kon…

'Shit!' Peinzend staart Jamie naar de net betrokken lucht. De eerste druppels beginnen te vallen. Haar blik glijdt naar haar nieuwe zomerjurkje. Zuchtend staat ze dan op en trekt haar kast open. Twijfelend beoordeelt ze haar berg kleding. Uiteindelijk trekt ze een luchtig, rood shirt aan. Daaronder draagt Jamie haar lievelingsspijkerbroek. Tevreden…