Verhalen

De straat

‘Goede morgen, zou ik meneer Plasma even kunnen spreken?
De meneer, die over wegen en de verkeersveiligheid gaat,
weet u wel?’

‘Meneer Plasma is in bespreking, wilt u om een uur of één
even terug bellen?’

Nu, dat was geen probleem, als ik hem maar even kon spreken!
Om één uur kreeg ik Sipke Plasma aan de lijn.
Ik vertelde hem van onze straat en dat er zoveel auto`s met grote
snelheid gebruik van maken.
Dat er kinderen uit school komen en ook over deze straat moeten.

‘Ook omdat jullie daar een uitnodigend speelpleintje hebben aangelegd!
Vandaag of morgen een ongeluk…en dan?
Die idioten rijden alsof ze op het circuit van Zandvoort zijn.
Wilt u alstublieft een paar stevige drempels plaatsen, deze mafkezen houden
meer rekening met veren en uitlaat dan met de ledematen van kinderen!’

‘Meneer Plasma?’….
‘Ja?’
‘Kan er iets aan gedaan worden om de situatie te verbeteren?’
‘Nee!’ antwoordde hij.
‘Nee?… verdomme!’
‘Er is geen geld voor, maar het probleem is bekend.’
‘Dus geen geld!’
‘Dáááág Plasman’ en ik verbreek woedend de verbinding.

Ik loop naar het hok en timmer snel een enorme springschans.
Vervolgens schuif ik het ding op de weg en… het is een prachtig gezicht!
De auto`s kunnen niet op tijd remmen en vliegen met een rotgang door de lucht.
Machtig, als de rijders verschrikt uit hun wrak klimmen, verbaasd en volledig gedesoriënteerd.
‘Wie gaat dat betalen,’ klinkt er al snel.

Ik weet het niet, maar volgens mij is daar geen geld voor!