Alle inzendingen van i.Broeckx

Zo herinner ik me uit de jaren waarin het "intellectualisme" (als ik dit zo moet noemen) nog niet had "toegeslagen" dat we speelden met het "vissenspel". In een kartonnen, kleurig reservoir bevonden zich de eveneens kartonnen visjes. Het was de bedoeling dat je ze ophengelde met een hengel waa...

Zijn diepliggende, niet-wetende, niet-begrijpende, imbeciele ogen staren de ruimte in. Machteloos grijpt hij mijn hand en omklemt deze. Hij vraagt naar zijn verjaardag. Ze zeggen hem dat hij af moet wachten. Hij zal vijfenzestig worden maar bleef kind en zal tot zijn stervensdag kind blijven. Hij is...

Onze leraar Nederlands nam ons, figuurlijk gesproken, op in de weldadige "omhelzing" van de literatuur. Als een vader was hij voor ons scholieren die als zijn kinderen waren. Hij vertelde over de Middelnederlandse literatuur, over Karel en de Elegast, over de Minstrelen, de Rederijkers en de Tacht...

Ik had me nolens volens uitgestrekt op de "chaise longue" in de kamer van de tandarts en had zo ongeveer in haar armen gelegen. Het kijkertje op haar gezicht bood haar een blik op mijn gebit. Van heel dichtbij zag ik de haren op haar voorhoofd. Ze plaatste de zware apparatuur op mijn wankele voort...

Wie zich aangetrokken voelt tot het parcours dat ik met de taxi aflegde in Tilburg Noord en omgeving, op weg naar de inrichting waarin mijn broer sinds jaar en dag verblijft, moet wel zand of een andere substantie in de ogen hebben. We passeerden een merkwaardig desolaat water, een grote vijver i...

Buslijn zeven "legt aan" bij haar halte aan de Dillenburglaan als een trots schip aan de kade. Boven haar voorruit blinken de oranje letters van haar bestemming: "West, Twee Steden Zkh". Ze is op weg naar mijn wijk, waar mijn mensen wonen, voor wie ik eens werkte, wier verhaal ik beluisterde, wi...

....en weer zijn die langgerekte voertuigen op de snelweg naast mijn huis gepasseerd, met die geprononceerde, monsterachtige mensenhoofden erop, als het ware uit papier-maché samengesteld. De stad moest er weer aan geloven en het is weer alsof de droom van een krankzinnige tot leven is gekomen. ...

De armlastige meisjes uit het gezinnetje Broeckx, vanuit een verre positie eens waargenomen door de rijkere ooms en tantes, mochten eens met laatstgenoemden mee naar het poppentheater in Oisterwijk. Ik herinner me nog altijd het kleine amfitheater in de bosrijke omgeving en de dramatis personae: Jan...

De langwerpige gebouwen van "Traverse", opgetrokken uit lichtgekleurde stenen, verheffen zich boven het langgerekte, lage gebouw van de "Aldi". Zij bieden onderdak aan de slachtoffers die het niet meer hebben kunnen redden in de harde strijd om "the survival of the fittest" in onze maatschappi...

Deze dagen zijn mij het liefst en het meest dierbaar; als in de atmosfeer een verwachting zindert; als de vogels terugkeren en in zwermen de hemel bevolken. Tot mijn verrassing is de brede Postelse Hoeflaan in haar middenberm gesierd door een tapijt van maïsgele krokusjes en piepen lieflijke, fra...

Mijn tranen hebben vaak gevloeid om de kwetsbare organen die zich schuilhouden in de borstholte. En om de dooraderde kwabben die daar zijn opgehangen en die de levensadem verschaffen, de zo noodzakelijke levensadem, de stroom die passeert, die het lichaam binnenkomt en die dit weer verlaat. De goe...

Onze Tilburgse bioscoop, genaamd "Euroscoop", bevindt zich in een soort buitengebied, bijna aan de rand van de stad. Ze is omringd door ruime parkeerterreinen. Van binnen herbergt ze lange, lege, kille gangen met stalletjes waar men het gebruikelijke snoep kan kopen om op te smikkelen tijdens de v...

Er is een gat gevallen in mijn snijtanden, die hoe dan ook wegens hun verkleuring en scheefheid nooit een schoonheidsprijs hebben verdiend. Hierdoor is een zwarte vlek ontstaan die eveneens ontsierend is. In Tilburg Zuid bevindt zich een massief, kolossaal gebouw, een soort "alternatief kantoorpa...

Op mijn gang naar het pand in het centrum van de stad waar het altijd gezellig was, waar de mensen rondscharrelden en rondsnuffelden naar de koopjes onder het beeld van Vincentius à Paulo, aan de Korte Heuvel in Tilburg, ben ik tegengehouden en gestrand. Het pand lag er verlaten en troosteloos bi...

Vanuit het schamele, bescheiden pand van de Mondhygiënepraktijk aan het Rosmolenplein heeft men het uitzicht op vervallen panden die tot de ondergang gedoemd en voorbestemd zijn. Achter de receptie bevinden zich de kale ruimten waar een soort van "stretchers" staan opgesteld waarop de behandeling...

Mijn nieuwe huisarts is een Moslima (getooid met zachtgroene hoofddoek, het kenmerk van haar godsdienst en met een filmsterrengebit) genaamd "Zahir" of "Zafir". Ze was bij eerste kennismaking zeer voorkomend en vriendelijk. Ik had de vertrekkende arts Dr. Atilla (nomen est omen) tegen wil en dan...

Het dorp Dongen ligt als het ware aangeklemd tegen onze stad in een "stenen omhelzing". Etablissement "Janssen en Janssen" is gesitueerd in de nabijheid van de centrale Koepelkerk die met haar oranje dak boven haar omgeving uitsteekt. Daar werd vandaag een verjaardag gevierd; wellicht ging het o...

Hoewel het ongeluk en de hersenziekte die men de naam "Alzheimer" heeft toebedacht haar aanvliegen als een woest en woedend roofdier, hoewel deze oprukken als een leger te velde, hoewel haar voorheen uitstekende verstand het vermogen tot ordening heeft verloren dat eigen en essentieel is voor de m...

We hadden plaatsgenomen op een van de houten banken die in lange rijen staan opgesteld in onze stationshal; mijn beste vriendin en ik. Door de jaren heen stond ze aan mijn zijde en verdroeg ze zelfs met groot geduld al mijn strapatzen, nukken en grillen, aantijgingen en aanvallen. De kou van jan...

Mijn eerste bril ging ik dragen op mijn zevende jaar. Het montuur was lichtblauw en het betrof een "jaren 60 vlindermodel". De scherven ervan heb ik nog lang bewaard maar alle scherven van het leven gaan verloren met de allesvernietigende tijd. Het obligate "Aap/Noot/Mies" van de eerste klas ...

Vroeg in de morgen was het geluid al te horen; de heren wegwerkers waren gearriveerd. Kennelijk verplaatsten ze stenen of werkten ze ondergronds aan de bekabeling. Ze riepen elkaar van alles toe, zoals, naar men zegt, sommige vogels met elkaar communiceren in de hoge bomen. Op de achtergrond is aanh...

Ik ben opnieuw het krijtwitte gebouw gepasseerd met de neergelaten donkerblauwe zonneschermen, waarvoor nu ook de veelkleurige vlag, symbool van tolerantie, wappert. In 1965 namen de leraren mij in hun, figuurlijk gesproken, "erudiete omhelzing" en wij, scholieren, gaven hen bijnamen; de halfbl...

De Tilburgse Conradhof verschuilt zich als het ware in een uithoek van de stad, achter de kosmopolitische Korvelseweg waar vele neringdoenden het hoofd boven water trachten te houden. In een klein huisje op huisnummer tien zetelt mijn pedicure, in de woning die toch nog uithoeken en zolderkamertje...

Mijn arme, armzalige en armoedige geboortestad, die op diverse fronten gerust een brevet van onvermogen zou kunnen presenteren, verwelkomt momenteel haar bezoekers met schitterende guirlandes aan het begin van de Stationsstraat en de Noordstraat met de tekst: "Welkom in Tilburg". Tilburg, waar ik ...

Ik was gestrand op mijn weg huiswaarts en klopte bij hem aan, bij zijn "fietsenwerkplaats" of zo men wil "rijwielhandel" aan de Korvelseweg, die zich als een kosmopolitisch lint door centrale stadsgedeelten slingert. Ik wilde een taxi bellen en hij stond me dit met veel moeite en aanvankelijk ko...

De villa lag enigszins verscholen achter een oprijlaan en achter een brug die een beek overspande, in het naburige dorp Oisterwijk, in een bosrijk gebied. Daar bezochten we, de ouders en de zusjes, in onze jeugdjaren onze wilde, ongezeglijke, onrustige broer die thuis niet te handhaven was. Foto's ...

Een miezerig regentje zette de toon voor een nieuwe winterdag. Het einde van het jaar naderde maar de Kerstverlichting "Had haar karwei nog niet afgemaakt". Ik strompelde voort door de straten doch bij het Textielmuseum werd ik onverwacht hartelijk ontvangen en opende men de zware toegangsdeur zel...

Ik kwam hem tegen vóór de automatische schuifdeur van Woonzorgcentrum "De Heikant" aan de Brucknerlaan waar je een inkijkje kunt hebben in een kapsalon waar rode kunstbloemen in pontificale zilverkleurige vazen staan opgesteld, mogelijk om het humeur van de dames die hier hun haar laten doen op ...

Eens bevatte een statig en kapitaal pand, dat echter haast onopgemerkt onderdeel uitmaakte van de huizenrij in onze Willem II straat een bibliotheek, namelijk onze stedelijke gewaardeerde bibliotheek en in vroege jaren, toen nauwelijks nog een helder bewustzijn van mens, wereld en werkelijkheid of v...

Eensgezind staan de gitaristen op het podium en vakkundig, artistiek, ten volle bereid de zaal met zich mee en in beroering te krijgen en de zaal leeft mee, de handen worden geheven; de zaal swingt op het ritme van de energiek gillende gitaren, de trompetten schallen en de drums weerklinken. Het...