Alle inzendingen van i.Broeckx

Het wordt Kerstmis en de liefste is gekomen en we zijn elkaar in de armen gevallen..... Overrompeld door het maatschappelijk "gebeuren" en weerloos voel ik me niet in staat op grote schaal aan de kerstgedachte gestalte te geven; is het lafheid, is het autisme? Is Christus ooit werkelijk begrepen of alleen door heiligen of helden? Zeer bescheiden…

Bioscoop "CineCitta" is al een eeuw gevestigd aan de Willem II straat te Tilburg. Bij ons recente bezoek brandde een laaiend vuur in een vuurkorf die opgesteld was naast de kassa en we werden verwezen naar "Ruimte X" die ons tot dan toe nog onbekend was en waar - zoals bleek - luie ligstoelen staan om heerlijk in achterover te leunen, maar de leuning…

De avond, of, beter gezegd, de nacht was gevallen en een bleke, ronde maan vertoonde zich aan de hemel. Ik had mijn "Russische", mallotige bontmuts met haar zachte flappen die mijn wangen als een liefkozing strelen opgezet en zou ter plekke, in de tot Wijkcentrum verbouwde kerk een aantal dames, eveneens volwassen vrouwen, onschuldig en vol ijver…

Ze zei altijd maar: "Prachtig!, Prachtig!" ten overstaan van elk willekeurig natuurverschijnsel: de herfstkleuren van de bomen, de paddenstoelen, de weelderig woekerende mossen, alsof zij geen andere woorden tot haar beschikking had; alsof de Nederlandse taal haar geen andere woorden bood. De chirurg had beweerd: "Er is is u niets bespaard gebleven…

Het joyeuze vuur in een vuurkorf brandde met uitbundige gloed op een besloten terras op de Heuvel in Tilburg als symboliseerde het de warmte, de liefde en de saamhorigheid die slechts een keer per jaar, in de decembermaand, hoogtij schijnen te vieren om wonderlijke redenen. Nu is er ook een ijsbaan opgericht op het Heuvelplein met feestverlichting…

Het was in die tijd, waarin de guirlandes van Kerstmis, opgehangen boven die landelijke weg, die mijn auto doorkruiste, wondermooi oplichtten.... Hoe was het licht dan toch in de wereld gekomen, waar het leed en het ongeluk en de vernietiging zozeer zegevierden? Mijn arme broer had me verwelkomd met een brede glimlach. Hij speelde nog met zijn speelgoed…

Het is een klein "kabinetje", een afgeschoten hokje, verscholen in de binnenstad, achter de kapperszaak van haar Turkse echtgenoot, genaamd Ali. Het is er rommelig en er staan mallotige koppen met daarover slordig gedrapeerde pruiken, als waren het poppenkoppen. Daar ontmoet ik mijn Turkse vriendin de kapster sinds jaar en dag met regelmatige tussenpozen…

Het assortiment bij Kringloopwinkel "Portagora" is ruim. In de langgerekte winkel, waar vroeger een supermarkt gevestigd was (decor van mijn eerdere omzwervingen) liggen tal van artikelen, parafernalia en rariteiten uitgestald, waaruit men naar believen een keuze kan maken..... En zo viel mijn oog eens op een lieflijk, kwetsbaar en onschuldig popje…

Een bleek of sepia-kleurig, onaangenaam aandoend licht overviel en overspoelde de wereld als het ware op die zondagmorgen en ik had koers gezet naar een nabijgelegen restaurant om in een zaaltje dat eveneens behoort tot die uitgebreide accommodatie iets te bestellen... Glurend door een haag van planten, die daar om de een of andere reden is aangebracht…

In de grauwe straten, in de arbeiderswijk waarin ik opgroeide, was ook het huis van de familie T., het ouderlijk huis van mijn jeugdvriendin Lucia, met wie ik televisie keek, door de straten fietste en speelde met onze Barbie- en Midge-poppen, waarvoor we soms mooie nieuwe kleertjes konden aanschaffen. Mevrouw T. bracht haar dagen door achter de naaimachine…

Eens zag ik het dorp Bavel terug toen in een laat jaar een vroege winter inzette. Het dorp had zich genesteld met haar villa's en landelijke huizen te midden van de mistige landerijen. Eens, in een lang-vergeten jaar; we waren meisjes van veertien jaar, mochten we daar bij de leraar Grieks op bezoek komen. Onze leraar was vrolijk en charismatisch en…

We waren deze keer gearriveerd in een soort chocolaterie, een pijpenla of een soort langwerpig lokaal met teksten op de wanden, kennelijk bedoeld om het gebruik of het genoegen van chocolade te propageren, ergens verstopt achter de kolos van het stadhuis dat al maandenlang verbouwd wordt. Maar de bijeenkomst beviel de dames en heren niet goed; de…

Op de zwartwitfoto uit 1953 draagt hij mij als fragiele baby in zijn armen; de dochter die hem geschonken was en die hij zozeer zou vereren en op een voetstuk zou plaatsen en die hij liefkozend "ma fille Cathérine" zou noemen; zijn favoriete kind. In zijn nadagen sprak hij, ijlend in zijn koortsdromen, nog altijd haar naam uit, de liefste die aan…

Men kent elkaar in Oisterwijk en men is die middag bijeengekomen in cultuurtempel "De Tiliander" voor een concert, gegeven door een orkest van senioren. De heren dragen geklede colberts en de dames lijken zo weggelopen uit een modezaak. Het gezelschap waarmee wij gearriveerd zijn bestaat onder anderen uit een meneer met een mallotige ruiten pet…

De eerste jaren op het lyceum waren niet onaangenaam. In de klas zat ik op de voorste bank naast dikke Taetske uit Goirle die zich niet waste en die vioollessen kreeg. Tijdens de Engelse les reciteerden we: "John Robinson is a boy. He is twelve years old". We mochten kalligraferen met een redispen met reservoirtje voor de "Fount India" inkt op…

De onzichtbare scheidslijnen zijn getrokken die augustus van september, de zomer van de herfst en mijn jeugd van mijn oude dag scheiden. Nu wordt de stad overstroomd en overspoeld door horden studenten en jongeren. Hele generaties overvleugelen mij en streven mij moeiteloos voorbij. De onzichtbare scheidslijn is getrokken; het estafettestokje van het…

De Le Sage ten Broekstraat bevindt zich centraal in de wijk Theresia. In de avond passeren we met de auto de oude kerk, bekroond door de driehoek van haar leistenen dak en vinden we onze weg door de kronkelige doolhof van de straten. Ik ben genodigd voor notuleerwerk dat ik al dan niet naar tevredenheid zal verrichten en met mijn pen zal ik razendsnel…

We waren tenslotte gearriveerd in een grote, mooie feestzaal, met zijdelings langs een der wanden een tapkast of buffet waarop pontificaal vele flessen drank waren uitgestald, ook rondbuikige, glanzende flessen..... (De tocht door het herfstachtige landschap had ons doen uitzien op een panorama van de natuur; in de verte aan de horizon de galerijen…

In Tilburg Noord bevindt zich onze mooie zwemzaal van "De Drieburcht", gevestigd in het gebouw met het embleem van onze stad op de gevel, gekenmerkt door drie torens, die ongetwijfeld een symbolische, maar mij onbekende betekenis dragen. Die avond vertrouwden we onze lichamen toe aan het koude, klotsende water en we lieten het dobberen, deinen en…

Ze stapte met me in in lijn zeven, de lippen en de ogen zwaar aangezet; het futiele grijze haar verward op de schedel. De leegte van de eindeloos durende dagen in haar flat was zwaar te dragen, daarom was nu de ouderenzorg in beeld gekomen, maar het verzorgen van de oude, hulpbehoevende dame was na een jaar ondanks alles toch wel tot een sleur geworden…

Ik was weer in de LocHal geweest en uit een zuidelijk raam had ik de stoere mannen op het nabijgelegen bouwterrein geobserveerd; de gehelmde mannen die daar druk in de weer zijn met enorme heftrucks en machines, kennelijk om weer een bouwwerk toe te voegen aan de lijst van memorabele Tilburgse gebouwen..... In onze indrukwekkende bibliotheek zijn…

Ik heb mijn eigen zonsopkomst en zonsondergang in de Nassaustraat. 's-Morgens vertonen zich pastelkleurige flarden aan de horizon en in de nacht en ook overdag strekt het panorama van de omgeving zich voor mijn ogen uit. 's-Nachts observeer ik het licht van de straatlantaarns op een terrein aan de overkant en overdag is er de groene vlakte waarop in…

Onaanvaardbaar en onmenselijk en ondraaglijk is de eenzaamheid voor de senioren die zijn bijeengekomen op een zondagmiddag in het langwerpige, sfeerloze kantoorgebouw dat ik van eerdere gelegenheden ken. De eenzaamheid vormt een toch wel merkwaardige nieuwe "trend". Op een placemat staan provisorische handreikingen vermeld om de conversatie aan te…

De muziek van Simply Red weerklinkt: "I wasted all those years, I wasted all those tears". Het pulserende ritme van de drums is als van een hart, als van mijn heftig bonkende, levendige hart dat klopt achter mijn ribben, figuurlijk gesproken de zetel van mijn liefdesgevoelens, van warmte en, eveneens figuurlijk gesproken, een hart dat gebroken kan worden…

Met mijn toekomstige mede-studente Annette, het tengere, nog kinderlijke meisje uit een bankiersfamilie uit Breda, dat nog kniekousen droeg, zou ik in de boekhandel het dikke Amerikaanse statistiekboek gaan aanschaffen. Nu ik zesenzestig ben siert het boek nog mijn boekenkast.Professor S. zou vóór het amfitheater dat de collegezaal was het bord vol…

Ze leek me bij eerste kennismaking in het trapportaal meteen al een schrandere, bezonnen, bedachtzame en zorgzame jonge vrouw en ze draagt nog alle charmes van haar jeugd. Door de glazen deuren die onze appartementen scheiden zie ik in de vroege morgen en de late avond een licht schemeren. Mijn buurvrouw is thuis. En ik moet toegeven: soms gluur ik…

Ze hadden me gevraagd in de grote eetzaal van de Openluchtschool, die zich bevond in een bosrijke omgeving en bevolkt werd door vele kinderen de tafels te dekken en ook werd ik verzocht tijdens het middaguur het servies en het bestek af te drogen dat een gigantische afwasmachine uitbraakte. De gangen en de kamer van de directeur moest ik stofzuigen,…

Het is de kerk in Oirschot die vanaf de snelweg al zichtbaar is en die in de verte haar toren verheft boven het herfstachtige landschap, die we vandaag gaan bezichtigen. Een gids met een pet op de warrige krullen zal zijn eruditie tentoonspreiden en ons overrompelen met een lawine van feitenmateriaal, maar op de een of andere manier zal het erop…

Het was een dag in oktober waarop een ijsblauwe hemel als van juni of juli onze dierbare stad overkoepelde. Ik ontmoette haar bij "Portagora", de Kringloopwinkel waar altijd iets te beleven valt. Haar formidabele hangbuik bolde ruimschoots over haar broekband en ze had haar oog laten vallen op drie lullige kleerhangers die naar haar zeggen geschikt…

Het is een mooie, heldere voorjaarsdag; de 29e april en vóór het Brabants Natuurmuseum aan de Spoorlaan pronken sinds kort de roomwitte kaarsjes van de kastanje in het groen van haar kruin. De fonteintjes op het Burgemeester Stekelenburgplein spatten vrolijk op. In de LocHal, het nieuwe pronkstuk van onze stad, met haar trappenhuizen, met haar uitgebreide…