Alle inzendingen van i.Broeckx

In het blikken trommeltje met de kleurige motieven dat ik eerder beschreef, bewaar ik een foto van mijn tante Gerdina, de zus van mijn moeder. Al mijn moeders zussen overleden vóór haar en in verbittering en eenzaamheid sleet ze haar laatste dagen. Op een andere foto uit de oorlogsjaren kijkt de tante flirterig de camera in. Was ze een "moffenhoer"?…

Mijn gedachten en gevoelens zijn als sluimerende kinderen in een halfslaap, in slaap gesust door een bezorgde moeder.... Moet ik ze wakker maken? Ze zouden opspelen, huilen, schreeuwen, krijsen. Aan de herinnering is het leven ontnomen; de levendigheid, het vuur, de passie, maar eens stond zij mij zo helder voor ogen. Mijn hart moet niet opleven…

Het is een mooie, heldere voorjaarsdag: de negenentwintigste april 2019 en vóór het Natuurmuseum aan de Spoorlaan pronken sinds kort de roombleke kaarsjes van de kastanje in het groen van haar kruin. De fonteintjes op het Burgemeester Stekelenburgplein spatten vrolijk op. In de LocHal, het nieuwe pronkstuk van onze stad, met haar trappenhuizen, met…

Het was in de tijd dat de computer haar glorieuze entree had gemaakt op de werkvloer en waarin ik als "typiste tekstverwerking" was aangenomen bij een groot kantoor.De dames van de afdeling tekstverwerking leerden snel het nieuwe apparaat te hanteren en de heren opdrachtgevers deden de typekamer aan als bijen de bloemen in een welvoorziene tuin. "Ze…

...en als ik dan weer het massieve gebouw passeer waaop over de hele gevel met trotse en forse zwarte letters staat weergegeven: "Koning Willem II College" en waar donkerblauwe luifels neerhangen; het gebouw dat volgens vele goedmoedige maar onderontwikkelde stadgenoten "De Willem II School" huisvest, dan herinner ik me mijn schooljaren. Mijn vader…

Een nieuwe zomer legt zich over de oude en verweerde, gegeselde en geteisterde wereld. Schaduwen spelen in het welige groene gras en ook mijn hart dat beeft en bonkt in mij is oud en geteisterd; de littekens schrijnen en branden..... In de Nassaustraat, in een uithoek van de provinciestad, treft men een kleine, groene oase aan. Bomen wiegen in een…

Het Paasfeest had het Kerstfeest wonderbaarlijk snel opgevolgd. Er was warm weer voorspeld voor Tweede Paasdag en deze voorspelling kwam uit. Rond het stadion van Willem II aan de Goirleseweg, een massief en gigantisch gebouw dat de naam van de voetbalclub pontificaal op de gevel draagt, waren vele kramen opgesteld, behangen met kleurig zeildoek waarop…

.....en zo herinner ik me degenen die vóór mij leefden; die zozeer geleden hebben en die het leven, als was het een estafettestokje, aan mij doorgaven; degenen van wie ik afstam; van wie de genen krioelen in mijn cellen en bloed; mijn trotse en gevoelige ouders. En zo zeg ik stilletjes voor mij uit en melancholiek de verzen op die zij plachten te reciteren…

.....en toen vroeg Ilonka, die mij al sinds twee jaar trouw bezocht, tenslotte: "Wie zijn dat, op die foto?" Tot nu toe had ze kennelijk in stilzwijgende verwondering de foto in zich opgenomen die mijn slaapkamer sierde en ik verklaarde: "Daarop staan mijn opa en oma met hun zoons en dochter; mijn vader, ooms en tante" Daarbij verzweeg ik wijsheidshalve…

Toen zij op haar teergevoelige teentjes was getrapt, kennelijk als nooit voorheen,door eem fout in het dossier, meende zij dat haar rancune van wereldformaat was en zette zij haar vleugels op als een nietig, onbetekenend insect. Haar ego nam majesteitelijke proporties aan en zij wenste haar belager ronduit een ellendige dood door ophanging of verbranding…

Op een winterse dag waarop de kou ons geselde en door onze dikke jassen heen drong, hadden we vriendschap gesloten.Dit speelde zich af tegen het decor van mijn jeugd, in de nu desolaat aandoende wijk waar de gymzaal, de pastorie en de kerk nog steeds getuigen van de zo lang vervlogen jaren. Lijn honderddrieënveertig liet eindeloos op zich wachten en…

Onze leraren leken zelf ook op sprookjesfiguren: zo ook meneer W., drieëndertig jaar oud, getooid met de snorrenbaard, die zo mooi tekende op het schoolbord met gekleurd krijt en die ons de legendarische figuren uit de geschiedenisboeken: Marx, Lenin, Hegel, Bakoenin, Stirner, Fichte en vele anderen eveneens deed ervaren als uit een romantisch sprookje…

De afstand Tilburg-Waalwijk is met een snelle en luxueuze auto gemakkelijk en snel te overbruggen maar ons parcours is desolaat en voert naar de eveneens onheilspellend aandoende flatgebouwen waar onze vergadering van die avond zal plaatsvinden. Het kale en armoedige interieur van de woning van de voorzitter stemt niet tot vrolijkheid en de brede ramen…

Tuincentrum "GroenRijk" bevindt zich welhaast aan de rand van de stad, in een uithoek, en het is te bereiken via een langdurige busrit die voert door een groot deel van de stad. Een vriendelijke chauffeur had me de weg gewezen en bij GroenRijk mocht ik een weelde van uitbundig bloeiende bloemen en planten aanschouwen die zich paradijselijk ontvouwde…

Het kan niet ontkend worden: aan de Lage Witsiebaan in Tilburg is de verbazingwekkend mooie winkel van de "Aldi" onlangs geopend. De trotse letters die de naam "Aldi" weergeven en die oplichten in de avond en nacht pronken op het dak en de ingang wordt gesierd door een guirlande van ballonnen, terwijl ook blauwe, witte en rode ballonnen vrolijk dansen…

In Café "De Spaarbank", op de hoek van de Noordstraat, vernoemd naar de in vroeger tijden daar gevestigde bank ben ik vervroegd aanwezig en kijk ik mijmerend uit het raam, in de richting van de Stationsstraat, wachtend op mijn zesenzestigjarige vriend, die, voorzien van een gemillimeterde lichtgrijze baard die zijn lieve en zorgzame gezicht omlijst…

In de foyer van onze Schouwburg is het rustig en sfeervol op een koude avond in april. Een wandvullende creatie, kennelijk symboliserend de menselijke communicatie en gesigneerd met de trotse en indrukwekkende naam van een beroemdheid: "Appel" trekt de aandacht en een gestileerd, zwart glanzend beeldje van twee dansende gestalten dat schijnt te stammen…

Ach, als ik dan weer dat landschap zie, dat Brabantse landschap, dat landschap van mijn Brabant, waar ik geboren ben, dan kijk ik naar die langgerekte boerderijen te midden van het groen met die bemoste daken en dan herinner ik mij hoe ik als kind, uit dik karton, zodat mijn handen er pijn van deden, zo'n boerderij knipte, zoals ik die gezien had tijdens…

Aan het begin van de onheilspellende gang in het E.Ziekenhuis waar je eens je ondergang tegemoet leek te gaan en - gelukkig ten onrechte - geconfronteerd werd met de aanduiding "oncologie" bevindt zich een elegante zuil met in lichtgevende, zilveren letters de tekst "Longziekten" Dit is nu je bestemming en de longarts bekijkt op zijn computerscherm…

Augustus nadert: de maand van ons afscheid. Nu zend je me die portretten van die alsmaar lachende Afrikaanse jongens met wie je zo bevriend bent.... Verwacht niet dat ik de steeds groter wordende afstand nog kan overbruggen, verwacht niet dat de lusteloosheid en het ongeloof in onze vriendschappelijke band, die eens was als een band van goud, niet…

Dat zij de Paleisring niet meer van de Kattenrug kon onderscheiden, daarom reeds wenste zij de Dood De Dood, zo verguisd en zo gewenst, zo eerbiedwaardig en zo veracht De Dood, zo bezongen in de mensengeschiedenis, die Gigant waarvoor men zozeer terugwijkt; om een futiliteit wenste zij Hem…

Aan de Lage Witsiebaan zijn razendsnel nieuwe langgerekte gebouwen verrezen met gladde, glazen wanden dankzij die heren met die ronddraaiende heftrucks.Moeten het gloednieuwe consumptieparadijzen worden zoals er al zovele zijn? Bij het Journaal zie je steeds die fantasieloze beelden, de plaatjes van die winkelende mensen want waar draait het om? Koopkracht…

Om een reden die onduidelijk blijft en die hoe dan ook statistisch niet te verklaren is, zie ik steeds maar de felrode bussen op de snelweg naast mijn huis passeren. De afstand Tilburg-Den Bosch is met de sneldienst gemakkelijk en snel te overbruggen en als ik ben ingestapt, komt spoedig een leuke senior met een verzorgd baardje dat een gaaf gebit…

We hadden afgesproken in het Café-Restaurant en in de verte zag ik haar opgestoken hand. Dichterbij gekomen zag ik dat zij het vlassige haar had van een zestigjarige dat zijn glans en glorie volkomen verloren had en dat krioelde en woekerde op de schedel. Ze was me toegewezen als vrijwilligster en we kwamen te praten over haar carriére bij de bank…

Als ik het Slavenkoor uit Nabucco hoor ben ik ineens weer in die kamer op die middag waarop de dampende aardappelen opgediend worden en verzin ik weer eigen woorden bij dit muziekstuk. Ik ben weer drie en voel me weer omringd door de goedgunstige, overvloedige aandacht en zorgen van mijn vader en moeder, oma, ooms en tantes, die allen wonen in het…

U bent van plan in te zetten? Ga uw gang! Stapelt u onbezorgd uw penningen op nummer zeventien, nummer vijfentwintig of nummer dertig! In dit onzekere spel is alles onduidelijk, alles ongewis! De revenuen zullen zich op autonome wijze aan u manifesteren. Het is een proefstation, een kweekvijver! Wed op de paarden die (nog) in de race zijn!…

In haar zwakbegaafde brein dat nooit tot enig intellectueel niveau was gestegen, was nu de gedachte aan het ultieme, aan het onherroepelijke waarvan geen terugkeer mogelijk is, opgekomen. Zelfs haar liefdesaffaire, die toch lange tijd had voortgeduurd, bood geen soelaas en geen vluchtmogelijkheid meer ten opzichte van wat toch de bevrijding en de rust…

De apotheker houdt zich schuil in een hokje achter de zaak dat bereikbaar is via een klepdeurtje en brengt daar zijn dagen door terwijl enkele jongedames de hele dag ijverig, deskundig en accuraat de klanten bedienen. Mijn opmerkingen doen de apotheker flauwtjes en geamuseerd glimlachen. Als senior en man van de wereld die al zoveel heeft meegemaakt…

In Restaurant "De Katterug" is het op zaterdagmiddag altijd druk. Het is er een komen en gaan van mijn mede-Tilburgers en het kan moeilijk zijn er een plaatsje te verwerven. Ik schuif aan aan een tafeltje bij een echtpaar en een bescheiden gesprek ontvouwt zich. Mijn neerhangende oogleden en de wallen om mijn ogen schijnen me te verraden: "U bent de…

De buurt, de wijk waar ik eens de glorie van jouw charisma en van onze liefde mocht meemaken, heeft al haar charme nu verloren. De aanblik van de miezerige, armetierige huisjes kan mij niet meer inspireren. Daar heb ik je gezocht; daar heb ik je gevonden in lang vervlogen tijd, maar de vergetelheid is ingetreden en een grauwsluier bedekt de eens glorieuze…