Alle inzendingen van martin hoekstra.

Op de plaats van het stroompje hadden zich al sinds mensenheugenis vissers in eenvoudige kleding opgehouden want het grillige esland voorzag velen niet van voedsel. En toen zat ik op een lome meimiddag aan het stroompje, met Frank en de knokige Espe te wachten. De verwachting richtte zich op de beroering van het water en de verschijning van de armoedige…

Alphons Becker stond in de stad bekend als een gevaarte dat geen strobreed in de weg gelegd mocht worden. Zijn verschijning deed dat niet in eerste instantie vermoeden, hij had dunne benen, een licht gespierde torso en een zachtmoedig rond gezicht. Bij sociaal ontij richtte hij zich hij op om zijn longen als draagtassen met lucht te vullen. Het vullen…

Aangespoord door hitte en de wil om het lichaam door en goddelijke kracht te laten besprenkelen strompelden de twee mannen door de woestijn. De schaduwen op het zand toonden het zwarte, getormenteerde vlees van de oude man en de jongeling die hem voorging. Zo nu en dan hield de jonge man zijn pas in en informeerde vervolgens met een klein knikje naar…

Zoals het voorjaar ontwaakt en de telling van het groen zijn aanvang neemt was dit bij de mens Stuart McKenzie niet anders. Deze Engelse boekenverkoper keek uit naar het jaargetijde, waarin de lust en haast van mensen toeneemt. Als hij dan in de lente bij mensen aan de deur kwam bleek hun bereidheid om al dan niet boeken te kopen, sneller te verlopen…

Beste Hernas, Vandaag kwam ik tot de ontdekking dat ik, wellicht ook jij, van de aarde geboren ben. Het kwam me vanaf het moment dat ik van de slaap zat na te denken als werkelijk voor. Voordat ik verder ga spreek ik de wens uit dat je de dag al een mate van zingeving hebt gegeven; het wassen van het lichaam, de ketel op het vuur zetten, aanmaakhout…

Ik stond vroeg op en spoedde me naar de kachel om enkele houtblokken aan te maken.De warmte stroomde met staccatoachtige treiterlijnen de kamer binnen en verdreef de kou. Alsof ik me een bongenoot wist, trok ik toen pas mijn kleren aan en zette water op het vuur. Met enkele halen van mijn lange mouwshemd wiste ik alleen de onvolgroeide ijsbloemen…

De rand van het zwembad was overvol, het water verlaten, althans er zwommen geen mensen maar er dreven drie levenloze katten en honden in. Niemand zei iets, een beetje ongewoon voor zo'n situatie zou je denken. Echter, het betrof een doordeweekse dag in de kibboets. "Hopperdehop', zei de directeur van de krankzinnigeninrichting op opgewekte wijze…

Ja, daar kwam de waanzin al uit zijn oren. Fred keek naar zijn schouder en zag daar een gelig goedje liggen. "Dus zo'n kleur heeft dat wat mensen zo vrezen; waanzin', dacht Fred. "Maar hoe kon het dan zo zijn dat hij nog helder kon denken, of betekende waanzin misschien het in de veronderstelling verkeren zo helder te denken? Hij richtte zijn…