Alle inzendingen van mohair

Er fladdert een foldertje vanuit de brievenbus op de deurmat. Het is de dag na Valentijnsdag. Ik raap het op, zie dat het post is van zoon. Voor ons, zijn ouders. Er staat een prachtig rood gekleurd hart op, met een trefzekere pijl. Mooi gelukt, vind ik. Ik herinner me hoe Maarten nog niet zo lang g...

‘Shit, ik ben dood’ reageert zoon, als bij het computerspel Slither-io zijn worm wordt opgegeten. Ook als hij met zijn vrienden een spel speelt, valt het woord. ‘Ik heb moeite met het woord dood jongens’, reageer ik. Kun je niet zeggen: ik ben af? dat zeiden wij vroeger altijd’. ‘Vroege...

’Ik vond de les saai, toen maakte ik okselscheetjes. Juf Jolanda stuurde me de klas uit’. Zoon vertelt het terloops terwijl hij geconcentreerd zijn frietjes een voor een door de fritessaus haalt. Oh, en toen?‘Toen mocht ik bij juf Sandra in de klas bij groep 7 en 8.’ Een grote klodder s...

Vandaag is het onvermijdelijke gebeurd. Iemand noemde me oma. ‘Jij bent toch de oma van Maarten?’ klonk het. Even overwoog ik om ja te zeggen, kwam toen bij mijn positieven, zei luid en duidelijk: nee, ik ben zijn moeder’. Vervolgens deed deze jonge vrouw, moeder van een nieuw teamgenootje v...

Presentatrice Yvon Jaspers weet niet van ophouden: 28 augustus a.s. start wederom een nieuwe serie van Boer zoekt vrouw (internationaal). Ooit was ik verslaafd, ik bleek niet de enige. Seizoen 2010 schreef ik er al over: ‘Dit is juist wie je bent Yvonne’ zeg ik hardop tegen het televisiesche...

Heb je een plan? vraagt T. Ik sta met mijn jas aan, klaar voor de start om in de tuin te werken. Ik heb naar dit moment uitgekeken. Ons project: samen de appelboom rechtzetten. De appelboom, die al een aantal jaren van verticale stand richting horizontaal zakt. Dit komt omdat de boom nooit is gesnoe...

Ze zit op haar vaste plek achter in de bus. Op de tweede rij, nog voor de achterbank, aan de rechterkant. Krant op schoot. Het is koud vanochtend. De bus stopt bij de halte halverwege de stad. Hier stapt altijd een bups mensen in. Ze tuurt even naar buiten, ziet een meisje staan met blote voeten ...

'Mama, je bent een vergetelijke vrouw' sprak zoon me laatst ernstig toe, toen ik de oplader van mijn laptop weer eens niet direct kon vinden. Ik vond het een mooie uitspraak, keek hem getroffen aan. En ik heb een onvergetelijke zoon, antwoordde ik. Ik kon hem nog net een knuffel geven, voordat ik ...

Soms zie je van die jonge meiden die strak voor zich uitkijken. Quasi boos. Dit kunnen deze meiden heel goed hebben. Het maakt ze zelfs interessanter. Lees: mooier. Er komt een leeftijd dat dit niet meer opgaat. Dan doe je er goed aan om iedere dag met een glimlach op de lippen door het leven te g...

We zijn zojuist in de blauwe ‘tramwagon’ van de skilift gestapt die ons steil omhoog naar de Zugspitze zal brengen (met 2962 meter hoogte de hoogste berg van Duitsland, ligt in Zuid-Beieren, op de grens tussen Duitsland en Oostenrijk). Ik sta geklemd tussen een Duitse dame gekleed in een framboo...

Zaterdagochtend, we staan langs de lijn. De zon schijnt, zoon heeft plezier. Behendig dribbelt hij met de bal over het veld. We kijken aandachtig toe. De twee kleinsten uit zijn team rennen het hardst. Wat een energie. ‘Ga door, ga door’ roept de trainer. En dat doen ze. Het gras is ongelooflijk...

‘Soms moet je investeren in die liefde….’ Meisje ik wacht op jou, altijd als je langs loopt… Nee dit is niet net zo, nee dit is al lang zo….’ Ik kijk op. Zoons kinderstem klinkt melodieus en serieus door de kamer. Maarten heeft zijn koptelefoon op, frommelt met zijn handen aan het sno...

‘Jij bent Dafne Schippers en ik Usain Bolt. Kom, rennen!’ Als een katapult schiet zoon uit zijn zogenaamde startblok. Al snel heb ik het nakijken. Het is volop herfst in park Oudegein. Ik zie rode, gele, paarse kleuren, hier en daar nog groen. Blauwe lucht, dampige atmosfeer, de zon schijnt. ...

Mijn moeder en ik hebben een ritueel samen. Althans, hier begint het serieus op te lijken. Dit jaar gaan we voor de vierde keer naar de Margiet Fair. Niets komt hier tussen. Zelfs Sinterklaas niet. ‘Mama, jij en Oma kunnen niet naar de Margriet, want Sinterklaas komt aan in Nederland, zegt zoon. ...

Zoon en zijn vriendje zitten samen op de bank. Ze nemen een pauze van de voetbalwedstrijd op de nieuwe Playstation, maar blijven staren naar het scherm. ‘Dat zijn hoogtepunten’ zegt Maarten, waarna hij een slok van zijn limonade neemt. ‘Weet je wat dat zijn?’ ‘Nee, niet echt’ antwoordt L...

Ik sta bij de kassa van de plaatselijke supermarkt. De man voor me in de rij, is op leeftijd. Hij staat sterk gekromd, het kost hem zichtbaar moeite om de boodschappen op de band te zetten. Het is druk bij de kassa. Ik kijk wat om me heen. Al die gezichten. Sommigen kijken ronduit wezenloos. Naast m...

Er wordt gebeld, ik doe open. Er staat een man voor me, met een wit pak aan. Het lijkt op een overall. Ook zijn hoofd is bedekt. Voor zijn gezicht draagt hij gaas. Zijn ogen kijken me vanachter het rooster aan. Ik kijk terug. Er klinkt een wijsje in mijn hoofd. Even ben ik van mijn stuk gebracht. ...

We zitten te eten. Zoon loopt van tafel om iets anders te doen. Het is niet de eerste keer. Maarten, zeg ik, je bord is nog niet leeg, we zijn nog aan het eten, kom aan tafel. ‘Je bent snel afgeleid, mannetje’, laat ik me ontvallen als hij weer gaat zitten. Ik lijk op een hulphond, zegt zoon....

T. zit achter het computerscherm, hij klikt met zijn muis en muziek vult de kamer. Ik luister. ‘Dit is de achtergrondmuziek bij de spelletjes van Maarten, op de tablet, zegt T. Het klinkt vrolijk. Een lekker ‘niets aan de hand deuntje’, zeg ik. Zoon zit aan tafel. Hij eet ondertussen een crack...

Tijdens het omkleden in het badhokje, kletst zoon wat af. ‘Weet je wat leuk is? zegt hij, terwijl hij zijn spijkerbroek uittrekt. ‘We staan op de bowlingbaan. Dan staan we op een rijtje, iedereen laat zijn blote billen zien. Dan gaan we op een rijtje allemaal poepen. We pakken de drol op en gaan...

‘Ik zal jullie eens een poepie laten ruiken’ zeg ik met een bravoure, die ik niet meen. Zoon schatert het uit. We zitten in de auto op weg naar de ijsbaan. Ik heb sinds kort nieuwe schaatsen, verjaardagscadeau van T. Met het huren van schaatsen hield ik nog een slag om de arm. De toon is gezet,...

Zoon en ik zitten aan tafel. Het bordspel ‘Dolfje Weerwolfje’ staat tussen ons in. Ik vind het een waardeloos spel. Teveel regels, teveel wendingen. Zoon loodst ons er doorheen. Hij spreekt me af en toe streng toe. Ik speel liever ‘Mens erger je niet’. Daar hoef ik niet bij na te denken. Dan...

‘Ik lijk wel een heks’ zeg ik tegen mezelf in de spiegel, terwijl ik met mijn handen aan mijn haar pluk. ‘Zal ik je bezem vast klaar zetten', zegt T. als ik de kamer binnenkom. Vader en zoon zitten naast elkaar op de bank. Ze kijken me grijnzend aan. Ja, doe maar, grap ik mee, want ik nam me...

De vrouw neemt hijgend plaats tegenover me. ‘Dit is toch de trein naar Amsterdam Centraal?’ ze kijkt me vragend aan. Ik knik bevestigend, wend mijn ogen af en kijk uit het raam. Zonder het te zien, voel ik dat de vrouw mijn blik zoekt. Als ze even gebogen zit om iets uit haar tas te pakken...

‘Hebben jullie wel door dat jullie nu echt helemaal alleen roeien?’ zegt onze zesjarige zoon op vaderlijke toon tegen ons, halverwege de terugweg naar Rhijnauwen. ‘Ik doe namelijk helemaal niks’ roept hij triomfantelijk. We zitten in de Canadese kano en hebben er anderhalf uur roeien opz...

‘Ik hoop dat Art en Jan-Jaap morgen weer mee mogen doen, mama’, zegt zoon na afloop van de uitzending. Zijn ogen schitteren. Hij spreekt de namen van de BN’ers vertrouwelijk uit, alsof ze familie van hem zijn. Vanaf dat moment is hij bevangen door koorts. We kijken iedere avond naar ‘de ...

Ik lever zoon af bij zijn nieuwe badmeester, die net als de vorige, een hartverwarmend vriendelijke indruk maakt. ‘Wat zijn die jonge badmeesters toch van een ongelooflijk soort, zeg ik tegen T. ‘Ja’, knikt hij: ‘pedagogisch verantwoord, vriendelijk maar niet te klef, optimistisch, enthousia...

Het is midden in de nacht. Slaapdronken ga ik op de tast richting badkamer. Dan krijg ik een enorme dreun tegen mijn hoofd. Alsof ik met mijn rechterslaap tegen een muur aan knal. In een reflex leg ik mijn hand over mijn oog en kreun. ‘Jezus, wat gebeurt er’, brult T. plotseling naast me. ‘Ik ...

Ik stap de paskamer in, hang de hangertjes met uitgezochte kleding aan het daarvoor bestemde rek, en zet mijn tas in een hoek. In de kleine ruimte bevinden zich twee lange, smalle passpiegels. Ik draai ze naar me toe, totdat ik het volle zicht op mezelf heb. Zowel en profil, als mijn voor- en ach...