Alle inzendingen over kinderen

De Tilburgse speelgoedzaak van "Intertoys" kan men vinden in een kelder in de binnenstad en het assortiment is er enorm. Kinderloos als ik ben heb ik het zicht verloren op datgene waarmee de jeugd te plezieren is maar de kleine jongen die nu zijn achtste levensjaar bereikt, heeft gevraagd om...

Zoon, 11, stapt met loeizware rugzak de deur uit, hijst zich op zijn zadel. Ik zwaai hem uit op weg naar zijn nieuwe school. Gisteren vergat hij zijn sleutel. Gelukkig zag zijn vader dit op tijd voordat hij zelf de deur uit ging. Man belde zoon onder schooltijd, fluisterend smeedden ze samen een...

‘Als iemand mama’s haar nog goed krijgt dan is dat een genie’, zegt zoon, 8, terwijl hij met geconcentreerde blik het futuristisch uitziende wezen van zijn Lego Bionicle in elkaar zet. Kinderen reageren op hun ouders. De beste feedback krijg je van je kind. Dat voelt haarfijn aan wat er...

De lange Enschotsestraat strekt zich uit van de Ringbaan Oost tot aan het N.S.-plein, gelardeerd met fraaie woningen en tuinen die nog volop bloei tonen in september. Daar is de foto genomen in 1958 die mij toont op de bank met mijn eerste pop in de armen (ze droeg de naam Rosa). Het was voor het...

Waar ik de lezer deze keer deelgenoot van wil maken is een waar gebeurd verhaal dat zich afspeelt in de jaren 1991-1993. Wij hadden toen al twee kleinkinderen, meisjes in de leeftijd van respectievelijk vier en twee jaar. Het was toen onze gewoonte deze schatten één of twee keer per week te...

Als ik weer de parallelle straten zie vanuit de snelle auto die zich voortspoedt langs de armzalige arbeidershuizen die zich aaneenrijgen en als ik het raam zie van mijn kamer waarin ik sliep, studeerde en speelde, besef ik dat daar mijn jeugd voorbijgegleden is, zo lang geleden, snel als de...

Net uit bed is het eerste wat zoon, 11, doet zijn koptelefoon opzetten en een filmpje aanklikken. 'Wat heeft die gast voor interessants te vertellen, joh?' reageert zijn vader. ‘Meer dan jij kan ik je zeggen’, antwoordt zoon, zijn stem nog schor van de slaap. Man kijkt geamuseerd. Als de...

De prijsvraag uit het jeugdblad "Fix en Fox", waarin we als kinderen lazen over de bontgekleurde stripfiguren Fix en Fox en Lupo, vormde geen gigantische opgave voor me. Ze moeten me van de zijde van de redactie de pocketboekjes graag gezonden hebben. Het waren kleine pockets waarin avonturen...

Te vroeg heb ik deze wereld betreden. Te vroeg verliet ik het veilige bastion van de moederschoot. Op 13 augustus werd ik verwacht, mijn eigenlijke geboortedag, maar het licht van de wereld verwelkomde mij op 27 juni. IJlings werd ik vervoerd in een verwarmd kistje naar het Elisabeth Ziekenhuis....

Onze oma, die we bij gebrek aan een meer toepasselijke benaming "oude oma" noemden en die haar laatste levensjaren languissant op de sofa had doorgebracht, lijdend aan een onheilspellende en slopende ziekte, had een trapnaaimachine van een ouderwets type nagelaten die als erfstuk nog altijd mijn...

Op het terrein aan de overzijde van de snelweg, die mijn woning begrenst, rijden de auto's af en aan die de kinderen komen halen. De kinderen spelen hun dartele en onschuldige spel in de zonneschijn die hun jeugdjaren overspoelt en begeleidt. Het leven ligt nog geheel en al vóór hen. Nog zijn...

In de wachtkamer, die ik sinds jaar en dag met enige regelmaat bezoek, staat in een hoek op een klein tafeltje speelgoed opgesteld: Lego-blokken en een kleine plastic bontgekleurde jeep. Een voorbereiding en leerschool voor de onvoorspelbare toekomst waarin een onschuldig jongetje, dat aan moeders...

Tussen de jam en de soep, tussen de wasmiddelen en de chocoladerepen trof ik onlangs in de supermarkt twee kleurige dozen aan met daarop afbeeldingen van lieflijke dieren: een walrus en een ander beest; twee haakpakketten waarmee een dame, een tiener of een kind aan de slag zou kunnen gaan. De...

Achter ons arbeidershuisje waarin wij, de kinderen Broeckx, opgroeiden, strekte zich een bescheiden, klein tuintje uit, begrensd door een ligusterhaag die ons scheidde van de buren. Het afscheid van Vader viel ons soms zwaar, als hij 's morgens op de fiets naar zijn kantoor vertrok. Maar onze...

Het was in die jaren, die vroegste jaren van mijn jeugd dat oma, die bij ons inwoonde en die me had leren rekenen en schrijven (ze was onderwijzeres geweest) de kleurige ringen voor me had meegebracht die je als in een piramide kon opstapelen en die ik met mijn kinderlijke fantasie en...

In onze jeugdjaren legden wij eens te voet de lange weg af vanuit zuidelijke gedeelten van onze stad naar het missionarishuisje van de heilige Petrus (Peerke) Donders. Hij is vereeuwigd in het grote, antracietgrijze standbeeld aan het Wilhelminapark dat uitbeeldt hoe hij vol mededogen een hand legt...

In de jaren van mijn vroege jeugd placht ik me vaak schuil te houden onder de tafel in de ouderlijke woonkamer als vader van zijn werk thuiskwam. Hij vertelde dan klaaglijk over de collega's van kantoor: meneer Van K. en meneer Van E. Tot mijn nog kinderlijke oren, gemoed en verstand drong niet...

In mijn door onschuld en argeloosheid getekende jeugdjaren, in de jaren waarin ik speelde met mijn gelijknamige vriendinnetje en waarin ik het lage schoolgebouw, gefabriceerd uit Zweeds hout bezocht waar de planken als de schubben van een vis overheen lagen, had ik met mijn rijke fantasie een...

In de lage, witte "Maycrete"-woning woonde eens mevrouw Brouwer met haar drie kinderen Jeannette, Martin en Lambert. Martin werd mijn speelkameraad en vriendje, terwijl Lambert het leven al vroeg moest inwisselen voor de dood. Met Martin sloeg ik de zweep om de felgekleurde kleine tollen die we...

Eens sierde een dubbele bomenrij de langgerekte Ringbaan Oost die zich uitstrekte van de Gerard van Swietenstraat tot de Jan van Beverwijckstraat. In haar midden was het ruiterpad waarop ik voor het eerst paarden zag. In de zomer van mijn vijfde levensjaar zag ik de vermiljoenrode zonneschermen...

Een brief schrijven Nog niet eens zo lang geleden schreven we elkaar brieven, met pen en papier. Nu kunnen veel mensen nog nauwelijks fatsoenlijk schrijven, want alles gaat via computer. Toch is en blijft met de hand schrijven belangrijk. Het is goed voor de creativiteit. De fijne...

Zo herinner ik me uit de jaren waarin het "intellectualisme" (als ik dit zo moet noemen) nog niet had "toegeslagen" dat we speelden met het "vissenspel". In een kartonnen, kleurig reservoir bevonden zich de eveneens kartonnen visjes. Het was de bedoeling dat je ze ophengelde met een hengel...

Zijn diepliggende, niet-wetende, niet-begrijpende, imbeciele ogen staren de ruimte in. Machteloos grijpt hij mijn hand en omklemt deze. Hij vraagt naar zijn verjaardag. Ze zeggen hem dat hij af moet wachten. Hij zal vijfenzestig worden maar bleef kind en zal tot zijn stervensdag kind blijven. Hij...

De armlastige meisjes uit het gezinnetje Broeckx, vanuit een verre positie eens waargenomen door de rijkere ooms en tantes, mochten eens met laatstgenoemden mee naar het poppentheater in Oisterwijk. Ik herinner me nog altijd het kleine amfitheater in de bosrijke omgeving en de dramatis personae:...

Het voorjaar, dat "achter de schermen van de Natuur" al aanstalten leek te maken zich in volle glorie te manifesteren en zich uitbundig te tonen, was nog niet "verschenen" toen we in Oosterhout het poppen- en carnavalsmuseum gingen bezoeken. Aldaar troffen we in de vitrines vele, goed...

In een laag, langwerpig, wit gebouw in Oosterhout is het speelgoed- en carnavalsmuseum gevestigd. Voor de deur, in de stille, weinig bevolkte straat treft men merkwaardig kale,zwarte, geknotte bomen aan van een soort die ik niet kan benoemen. We zijn door het Brabantse land dat spoedig al een...

De villa lag enigszins verscholen achter een oprijlaan en achter een brug die een beek overspande, in het naburige dorp Oisterwijk, in een bosrijk gebied. Daar bezochten we, de ouders en de zusjes, in onze jeugdjaren onze wilde, ongezeglijke, onrustige broer die thuis niet te handhaven was. Foto's...

Het lijkt een brevet van onvermogen waarmee onze stad is opgesierd. Aan de Spoorlaan staan zielige, kleurige staketsels, die lijken op uitvergroot kinderspeelgoed. Deze opstelling lijkt misplaatst in een grimmige, onpersoonlijke en individualistische maatschappij; de kleurige, verlichte huisjes en...

In onze jeugd woonden wij in ons arbeidershuisje niet ver van het Tilburgse Leypark, dat daar in de zomer zonovergoten lag te schitteren met al haar vegetatie. Het was ontworpen door tuinarchitect Leonard Springer. In de verte, voor onze ogen nauwelijks bereikbaar, bevond zich een wit huis, een...

De poppendokter resideerde aan het Korvelplein. Een hele afstand vanaf mijn ouderlijk huis, dus ik vraag me af hoe we er gekomen zijn. De gebeurtenis ligt ver terug in de tijd. Mijn pop moet iets gemankeerd hebben: reden voor een bezoek aan de "alternatieve arts". Gearriveerd op het genoemde...