Alle inzendingen over werk

De lange Bosscheweg, omzoomd door villa's en eerbiedwaardige oude bomen, vindt haar begin in Tilburg en haar einde in Den Bosch en verbindt als vanouds beide Brabantse steden. Eens, toen de armoede zegevierde in mijn leven, bevond ik me in wanhoop en nodeloze afwachting in een pad tussen twee v...

De hoofdredacteur van de bescheiden Wijkkrant, die er echter grootse ambities en pretenties op nahield, leek aanvankelijk vervuld van uiterste zorgzaamheid en mededogen voor de nieuwe vrijwillige journaliste die ik was en het is bezwaarlijk, pijnlijk en lastig een omschrijving te vinden voor het vuu...

Plotseling stonden we tot mijn verrassing oog in oog in de supermarkt. Ze droeg een rozerode jas en verklaarde dat ik haar eens geïnterviewd had en wel betreffende haar geboorteland Argentinië. Mijn werkzaamheden voor de Wijkkrant lagen ver achter me in de diepe krocht dan wel in het ravijn van ...

Van de tandarts kreeg ik een middeltje om die ontstoken plek achter in mijn rechteronderkaak te bestrijden. Het heeft goed geholpen. Toch werd aangeraden om de kies bij die ontstoken plek te laten trekken, want het zou anders een gevaar voor nieuw euvel kunnen worden. Drie weken later fietste ik op...

Iedereen is ooit leerling geweest, de vertaling van élève. Om te beginnen op school en vervolgens als beginnend muzikant, sporter, dichter, schrijver, arts of wetenschapper. Het geldt overigens niet alleen in de hogere echelons, maar in alle sectoren; ook produceren moet je leren, net als onderhou...

'Daadkracht' het werkwoord ten voeten uit...

Na een "carrière" in bedrijfsleven en overige sectoren van de maatschappij die men met recht desastreus of rampzalig in plaats van fortuinlijk of voorspoedig kan noemen, had ik mij aangemeld voor het schoonmaken van een kippenhok. Via een ruilhandelssysteem, speciaal ontworpen voor armoedzaaie...

"Woont u hier al lang, mevrouw?" vragen de beide heren elektriciens. Het medelijden en de meewarigheid druipt van hun gezichten. Ze torsen een zware, zwarte koffer, gevuld met schroevendraaiers en ander materiaal, voldoende om een hersenoperatie te volvoeren. Ik antwoordde zonder in detail te t...

De straten rondom het gigantische complex van het Zorgcentrum dragen namen van kleuren zoals "vermiljoen" of "indigo". Ik nader het witte gebouw met de vele ramen waarachter de appartementen van de bejaarden schuilgaan. Mijn toekomstige begeleider staat al op me te wachten bij de receptie. Ik...

In de tijd van mijn opa, mijn pake, was de ziekte Polycythemia Vera nog onbekend. Wat ik destijds begreep, was die toentertijd nog nergens terug te vinden, welke almanak er ook werd geraadpleegd. Dus laat staan te diagnosticeren. PV, een ziekte die verrast, maar nooit in de positieve zin van het woo...

Mevrouw neemt al in de vroege morgen de taak, die haar baan haar oplegt, ter harte. Het terras moet gereedgemaakt worden voor het publiek dat op deze zonnige dag in juni zeker zal toestromen en dat dit zal bezetten. Zij sleept de zware kunstplanten (de palmen en andere planten) naar buiten en ze pla...

De vader van mijn celibataire collega C. had haar eens naar het grote kantoor gebracht waar we onze dagtaak volvoerden. Mevrouw was nu als het ware getrouwd met haar werk en ze draaide haar rondjes op de waanzinnige carrousel van wat men een kantoor noemt. Tegenover mij gezeten aan het massieve bure...

Rare titel, maar niet zo raar als je bedenkt dat er in diverse richtingen mensen de kantjes eraf lopen…niet raar als het zelfs niet helpt als een of meer mensen die er ook op de werkvloer zijn, melding maken van het niet- functioneren van 1 - of meer personen. Het werk ligt voor het oprapen zegt m...

In de avond staat Woonzorgcentrum "De Kivitshorst" in de schijnwerpers. Stalen trappen staan tegen de gevel die voeren naar de hogere verdiepingen. De nieuwbouw is in volle gang. Eens was ik als vaste maar vrijwillige journaliste welkom in de zalen, kamers en gangen van "De Kivitshorst". Kenn...

In de massieve zwarte kolos die in de Tilburgse volksmond wordt betiteld als "de doodskist" vond eens het zoveelste onheilspellende, rampzalige en tot wanhoop stemmende toneelstuk plaats op het onzalige toneel of podium van mijn leven. Gezeten aan de computer behoorde het tot mijn taak als een vor...

Ach, hoezeer bekommerde de hoofdredacteur van de wijkkrant zich aanvankelijk om "zijn" journalisten en ook om mij en om mijn longziekte! Nieuwe bezems vegen schoon en mijn bemoeienis met de lay-out en mijn commentaar op de inhoud van de krant was zozeer gewenst! Kansen kreeg ik echter niet. Een ...

Magister, de meester van toverkunsten, hield helemaal niet van werken. Dat hoefde hij ook niet te doen. Het kostte hem maar heel weinig moeite om te hebben wat hij wilde. Met een enkele handbeweging of zwaai met zijn staf bracht hij een hele maaltijd tevoorschijn. Ook een groot huis kon hij op die m...

Hij had aangebeld en hij verscheen aan mijn voordeur om spoedig aan de slag te gaan om de klus in het souterrain te klaren. Ik had de sleutels van de berging weer eens verloren. De klus die hem opgedragen was bleek een rotklus. Na zeer geruime tijd daalde ik naar beneden, de drie trappen af om te ga...

Altijd al was in de Kwaadeindstraat, onopvallend ingeklemd tussen de huizenrij en onvermoed, niet ver van het De Pont Museum en het Wilhelminapark de zaak van de sleutelmaker gevestigd. Het is begin september, de wereld is nog gelardeerd met de bloei van de zomer als ik voor het eerst de sleutelm...

16 maart 2020 schreef Ton Hettema onder mijn beschouwing, getiteld STRIJDBIJL van 15 maart 2020, het volgende: Lam Gods, dat de zonden van de mensheid wegneemt, Ontferm U over ons en onze vijanden... Prima, misschien wel volledig (mee) eens, maar niet als geen schuldbekentenis is gedaan. Z...

Het was zelden verbijsterend onaangenaam te vertoeven op de Afdeling Tekstverwerking van het grote administratiekantoor. De cheffin, mevrouw J., soms gekleed in haar wollen roze jurk, waakte als een kloek over de kuikens over de aan haar zorgen toevertrouwde typistes. Een poster van een lieflijk veu...

Tijdens buitenlandse reizen moet men gemiddeld conformistischer zijn dan de doorsneereiziger gewend is. Gebruiken en/of voorschriften moeten (toch wel zoveel mogelijk) worden nageleefd. Het wordt gewaardeerd als de Nederlandse gebruiken en gewoontes volgens de voorschriften worden opgevolgd en nagek...

In de Noordstraat in Tilburg bevindt zich vrijwel onopvallend tussen de huizenrij een breed pand met hoge ramen. Van binnen bevat het onvermoed een vergaderzaal en tevens de werkkamers van secretaresses en directeuren. Veertig jaar geleden stond ik bovenaan de met lichtgroen vinyl belegde trap die...

Chagrijnig stap ik mijn bed uit. Op de gang kom ik zoon, 11, tegen. De uitdrukking op zijn gezicht, weerspiegelt de mijne: diep gefronst kijken we elkaar aan. Zijn vader, al ruim een uur op, vraagt of wij wel ergens tegen kunnen. Wat wij ’s ochtends vroeg niet opbrengen, heeft hij ‘s avonds niet...

De verjaardagskaart lag in de brievenbus, gesierd door mijn naam en adres, geschreven in haar aloude handschrift, dat in veertig jaar tijd onveranderd was gebleven; het handschrift van destijds, waarin zij eens de notulen had aangeleverd, die ik als haar assistente moest uittypen. Zij is er nog, hoe...

"Ik woon daar nog steeds" verklaarde ik toen ik haar onlangs voor de tweede keer tegenkwam op de Tilburgse markt. Ze zei dat ze onlangs tevergeefs op de fiets uit Goirle was gekomen en eveneens tevergeefs had ze rondgedwaald in mijn buurt en naar mijn adres gezocht. Nu wisselden we telefoonnummers...

We hebben nooit veel met elkaar gesproken maar onze stilzwijgende verstandhouding stond buiten kijf. Haar forse zwarte bril maskeerde haar blinde ogen. En zo bezocht ik haar en zo bekeken we samen de vijver achter het Zorgcentrum en de helgroene hals van de eenden omdat mevrouw zo van dieren hield e...

Ineens dook hij op uit de krochten van het gebouw waarin ik mij bevond en als het ware uit de diep verzonken krochten van het verleden, noemde hij mijn naam ("Ineke!") en stak zijn hand uit. "Meneer Van de M." repliceerde ik en de avonden doken razendsnel voor mijn geestesoog op. Avonden gevul...

Eens was aan de zuidrand van onze stad een soort boerderij waar vrouwen en kinderen samenkwamen. Hun leidinggevende, genaamd Yvonne, ontmoette ik jaren na dato plotseling en onverwacht in een kringloopzaak, gesitueerd aan de haven. Ze verklaarde mij dat de genoemde vrouwen destijds onwillig waren ge...

Buslijn zeven "legt aan" bij haar halte aan de Dillenburglaan als een trots schip aan de kade. Boven haar voorruit blinken de oranje letters van haar bestemming: "West, Twee Steden Zkh". Ze is op weg naar mijn wijk, waar mijn mensen wonen, voor wie ik eens werkte, wier verhaal ik beluisterde, wi...