Alle inzendingen over Angst

Het was een perfect idee: oma ging met de kleinkinderen (die van ruim onder de tien jaar overigens) een gezellig tripje maken met het openbaar vervoer, immers: daar waar zij ermee was opgegroeid daar kenden die kids daar dus niks van! Niets met de metro, hoe of dat werkte, met een kaartje en...

...heb dichtgeslagen, vlak voor zijn neus…, uit angst. Komt mijn angst louter voort uit territoriumdrang? Een gevoel dat ik destijds ook had toen we ons huis bouwden en de keuterboeren kwamen kijken tot op het perceel, en waarbij ik iets had van ‘ga van mijn erf af!’. Een holbewoners...

De laatste tijd leek niets meer zeker. Thuis draaide alles om mijn 5 jaar jongere zus Kelly en mijn middelbare school voelde nog als het dragen van te ruime kleren. Die school was oud en kil, mijn klasgenoten onbekend. Leerlingen uit de hogere klassen keken op ons neer, soms rookten ze of dronken...

...Ook godvrezend, vooral in de Middeleeuwen, angst voor werkloosheid en angst voor de atoombom in 1945 en heden angst voor terrorisme na september 2011 en nu weer het vreselijke gebeuren in Noorwegen. Mijn ouders woonden vroeger op een dorp en ik herinner mij, dat je gewoon de huisdeur open...

...fles vreemde ranja dan krijg ik wel eens een angst dat er iets heel zieligs is verwerkt in die vruchtensiroop die ik nog nooit eerder heb geproefd. Bij de vruchtensiroop moet ik keer op keer, regeltje na regeltje lezen wat er voor ingrediënten in zitten. Dan lees ik altijd die griezelige...

...die ik zoek, maar verdomme waar zit de deur! De angst knijpt mijn keel bijna dicht als ik over en onder mij allemaal draden zie, die spinnen zich om mijn lichaam heen. Ben ik nou gek aan het worden? Er zitten vreemde mensen in mijn hoofd, ik hoor ze praten, door elkaar. Donder toch op, laat mij...

...ook is voorgekomen. Tegenwoordig is daardoor de angst overvallen te worden toegenomen en schrik je als er avonds de huisbel klingelt. Ik open niet meteen de huisdeur, stel je voor, dat er een bandiet voor de deur staat en van hem een duw krijgt en je op de grond valt. Hij bind je vast en hij...

...zijn. En nooit zal het weer anders worden. Angst en onzekerheid tekenen voortaan het leven. Zeker is daar de hoop dat alles mee zal vallen. Maar niet eerder dan wanneer artsen hun oordeel na een diepgaand onderzoek geven. Dan is de uitslag definitief. En kan je misschien, een ogenblik,...

Het was al aan het donkeren toen ze het stadje verlieten, de straten waren nat en de lichten van het tegen verkeer hinderde hen bij hun rit. Tijdens het rijden deed de motor staccatoachtige afrembewegingen maken juist alsof deze de hik had. "Wat is er aan de hand" vroeg Liesbeth. "Heb je wel...

Midden in de nacht werd Liesbeth gewekt door een geluid dat ze niet thuis brengen kon, ze stootte Franck aan maar deze reageerde niet. "Franck, hoor je dat niet of wil je het niet horen, luister dan toch, wat zou dat daaronder kunnen zijn". Weer porde ze in zijn rug en riep nu met een gedempte...

...weer terug het huis in. Bibberend van angst en ongeloof keek hij naar het huis, hij moest koste wat kost toch weer het huis in om zich te scheren en te kleden. De voordeur bleek gesloten te zijn alhoewel de voordeursleutel op de keukentafel lag en dus niet gebruikt werd. Franck...

De wind was iets sterker geworden maar van storm was er nog geen sprake, Liesbeth genoot van dit weer en liep dan ook met ferme passen in de richting van de haar zo vertrouwd geworden zee. Hier kon ze haar gedachten ordenen en weer klaarheid brengen in haar zo drukke bestaan. Hier liepen ze al...

Niet wetend wat eerst te doen gaapten de twee vrouwen door het venster en het was Eva die als eerste op de ruit klopte. Eva klopte nogmaals zonder dat binnen iemand naar hen keek, men deed juist alsof er niemand was. Eva’s gelaat verkleurde van asbleek naar woedend rood, en een sissend...

Eva had alles gevonden zoals Liesbeth het haar gezegd had maar vond toch dat het maar behelpen was, ja als je alle comfort gewend bent en dan een stapje terug zetten moet is dat een hele teleurstelling. Toen ze klaar was en aangekleed kwam Liesbeth naar beneden. Ze gaapte en zat met haar handen...

Deze opmerking hield natuurlijk geen steek, maar alleen de gedachte dat er over haar probleem gepraat werd zonder dat ze er zelf aan deel nemen kon, wrong. Ze zag aan het optrekken van Eva’s wenkbrauwen en de starre blik, dat ze wel degelijk op Eva’s ziel getrapt had. Nee, dit was een straatje...

Verschrikt liepen Eva en Peter de keuken in om Liesbeth bij te staan. Ze vonden haar lijkbleek met omhoog staande haren, leunend tegen het aanrecht aan en niet wetend wat haar zojuist overkwam. Beide handen omklemden de rand van het aanrecht zodat de vingerkootjes wit zagen. “Wat is er...

Ik zou liegen als ik zeg, dat alles goed ging. Niet dat ik mijn best niet had gedaan. Ik probeerde zoveel mogelijk aan mijn kinderen te denken. Met het schrijven komt alle pijn en verdriet weer naar boven. Mijn ouders woonden een eindje uit de buurt. Dus van die zijde kreeg ik jammergenoeg ook...

Het grote voordeel van oud zijn is: dat je niet meer bang hoeft te zijn om oud te worden en ook niet bang hoeft te zijn dat je niet oud zult worden.

De angst regeert, zoveel is wel duidelijk. Een rechtsdraaiende bacterie houdt je gezond, klamp je vooral vast aan de gevestigde orde want de nieuwkomers zaaien haat. Het geschreeuw is niet van de lucht, "stem op mij, gebruik dit of dat". Vroeger kon je bij klaverjassen gewoon nog passen.

Alles verliezen alleen maar door je angst alles te verliezen, dat maakt je pas een echte verliezer.

...geen pessimist of aartsmopperaar maar wel een angsthaas. Waarom voed ik eigenlijk mijn angst door er een column over te schrijven? Kan ik met dit prachtige zomerweer niet beter een heerlijke, gezonde wandeling maken en mezelf het goede voorbeeld geven door oog te hebben voor de mooie kanten van...

De crisis is ons aangepraat, de angst regeert.

...van eigenheid en geborgenheid gaf, maar ook van angst. Hoe verder? Over de mens die naar eenheid verlangt en op zoek gaat naar zijn tweelingziel. Veertig was ik, moeder van een dochter van 9, en ik gedroeg me als een bakvis. Zo diep geraakt door deze man, dat ik nu nog alles moeiteloos kan...

...had plaats moeten maken voor een infantiele angst. Zelfs het geluid van een huilende wolf was niet abnormaal meer in mijn angstige dagdroom. Waarom wandelde ik hier als een offerlam in het donker? Waar was die flinke jongeman van vanmiddag gebleven? Toen de eerste lantarenpalen zichtbaar...

...te lezen kregen. Machteloos- Klein- Kwetsbaar-Angstig-Afhankelijk- Weerloos. En wat zou er dan nog van me over blijven? En ik heb eigenlijk maar zo weinig nodig. Liefde-Trouw- Eerlijkheid. Onvoorwaardelijk. Gewoon omdat ik deze persoon ben en omdat dat goed is. Dat ik mag zijn wie ik...

Het is zondagochtend, kwart voor zes. Ik ben net wakker. Ik heb wat te schrijven. Het is niet veel, maar het zegt wel veel, geloof ik. Tijdens het wakker worden realiseerde ik me iets. Het gaat over mijn persoonlijkheid. Dat die niet zo groot is. En niet zo sterk. Dat ik me zeer kwetsbaar voel. En...

...niet mogen, angst om een enge ziekte te krijgen, angst om dood te gaan, angst om in welk opzicht dan ook tekort te komen, angst dat de grond je onder de voeten wordt weggemaaid, angst dat alles waar je heilig in gelooft uiteindelijk een illusie blijkt te zijn. Pas iemand die zijn angsten volledig...

...niet. Het enige wat ze van mij wisten waren mijn angstige dromen. Ach,…de waarheid kon ik ze niet vertellen. Want nooit zouden ze mij geloven. Ze hadden mij in de kale vlaktes gevonden. Ik weet niet meer hoe ik uit die grot ben gevlucht. Alleen de verschrikkingen zijn me bij gebleven. En zo...

...voorhield, die angst bleef. Dag in dag uit. Met angst stond ik op en met angst ging ik ook weer naar bed. Vandaag had ik een rustig gevoel. Het was een zonnige dag, en ik was drie dagen vrij. Heerlijk! Geen wolkje aan de lucht. Ik tuurde eens naar buiten. Keek in mijn kast. Laat ik maar een...

...gedachten als bouwstenen niet meer herkenbaar zijn. Dat is mijn grootste angst.