Alle inzendingen over DOBBEREN

De hele dag door liet hij zich willoos deinen, dobberen en meenemen door wind en water. Het werd avond. Doodmoe ging Joost op de bodem van zijn bootje liggen. Koud water spatte over hem heen. Ook al voelde hij zich nog zo ellendig, tenslotte viel hij toch in slaap.…

Charlie ziet in de verte een boot dobberen op het water, en zegt: ‘Dat zou ik nu eigenlijk ook wel willen, een beetje avontuurlijk bezig zijn op zo’n boot en ver weg varen en onbekende landen ontdekken.’ ‘Nou ,’ zegt Snoopy, ‘dat lijkt inderdaad heel leuk, maar is mij veel te gevaarlijk. Weet je, bootjes dobberen niet alleen maar.…

De dobber staat nu net boven water en Foppe heeft de hengel in de aanslag in de hand. Even later gaat de dobber een beetje naar beneden, even wachten en ophalen. Raak! De hengel buigt door en de vis zit aan de haak.…

‘Eerst maar eens op de brasem’ zei hij en peilde met een loodje de diepte zodat hij zijn dobber goed kon afstellen. Bij brasemvissen dient het aas op de bodem te liggen en de pen van de dobber net iets boven het water uit te steken. Na het ingooien zag het er perfect uit.…

Ik ga het er niet over hebben hoe erg het wel is, die instroom van migranten dobberend op de Middellandse Zee en lopend over vreemde bodem om nog vreemdere bodem te bereiken. Al die mensen, zo'n 350.000 tot 500.000 of misschien nog wel meer, hadden daar duizenden euro's voor over. Zij lieten de echte vluchtelingen achter.…

De zwanen laten het vandaag afweten maar enkele bontgekleurde eenden dobberen op de stroom. Mijn vriendin verhaalt over de inhoud van een boek dat ze gelezen heeft en ik wissel blikken uit met een oudere, besnorde heer. We hebben het naar onze zin gehad bij "l'Hermitage" en het weerzien was mooi.…

Ik geef me over aan de stroom en laat mijn oude lichaam dobberen, deinen en drijven. Het goedgunstige, heilzame water draagt mij en ik sla mijn armen en benen uit in een schoolslag. Een koepel, omringd door kleurig neonlicht bevindt zich ver boven mijn hoofd en ook vallen mijn blikken op helgroene lichten aan de waterkant.…

Amy, ja ach meiske, ik zie je nog dobberen in de Rotterdamse haven, zonder plakplaatjes op je lijf, toen was je nog een heerlijk onbezonnen wijf, je stond in mijn top vijf, maar je moest en zou naar de club van 27. Of ik morgen wakker word weet ik niet, ik neem nog maar een borrel en rook een sigaret, het wordt mij een beetje teveel.…

Lusteloze eenden dobberen en deinen op de stroom van het ijsblauwe water.....…

Onder de brug, heel ver weg, tekenen zich met alle scherpte de zwartgekleurde lichaampjes af van eenden, dobberend, deinend en drijvend op de woelige stroom. De avond valt op de foto over Tilburg; zij beeldt het schaarse licht uit dat schaduwen werpt over het hele tafereel.…

Die avond vertrouwden we onze lichamen toe aan het koude, klotsende water en we lieten het dobberen, deinen en drijven op de stroom; mijn zware Rubensiaanse lichaam en het fragiele lichaampje van mijn vriendin en in een traag tempo volgde ik haar.…

Fragiele, kleine eendjes dobberen en deinen ergens op de woelige stroom. Spoedig zal ik de inrichting bereiken waar mijn broer sinds jaar en dag is ondergebracht en waarvan het hoofdgebouw het aloude Christuskruis torst dat het onmenselijke, alomtegenwoordige wereldleed ten onrechte symboliseert, dat dit tracht te vergoeden en verheerlijken.…

Ik lette daar meer op dan op mijn dobber in het water. Waarom ben ik eigenlijk gaan vissen, ik vis nooit. Ik ben meer een wandelaar en kijk naar de koeien en paarden in de wei. Toen gebeurde het. Ik zag de dobber helemaal naar beneden gaan. Met moeite kon ik mijn hengel vasthouden en trok helemaal krom.…

Ik ga eens even kijken of de vissen mijn dobber wel mee de diepte in trekken.’ ‘Vast wel, er schijnen hier genoeg in de vaart te zitten, ook monsterachtige snoeken. Nou succes dan maar.’ Zelf heb ik niets met hengelen – het is dierenmishandeling en oersaai. Slaapverwekkend.…

Voortaan zal ik op de mooie, glanzende, degelijke fiets de afstand kunnen afleggen die mij scheidt van mijn beste vriend, langs het kabbelende, klotsende, antracietgrijze water van het Wilhelminakanaal waarop eenden en meerkoeten opgewekt dobberen en deinen; het kanaal dat omzoomd wordt door vervallen fabriekspanden en over de beide witte ophaalbruggen…

Ik lette daar meer op dan op mijn dobber in het water. Waarom ben ik eigenlijk gaan vissen, ik vis nooit. Ik ben meer een wandelaar en kijk naar de koeien en paarden in de wei. In gedachten praat ik met ze. Toen gebeurde het. Ik zag de dobber helemaal naar beneden gaan. Met moeite kon ik mijn hengel vasthouden en trok helemaal krom.…

"Heb je een zware dobber, Wim?" voegt ze eraan toe; "Tanden op elkaar hoor!" en: "We hebben geen stook". Ze eindigt met een hartelijke omhelzing.…

De zoon dacht z’n vader te verrassen door toch in het water te springen en riep hem toe dat hij wilde dobberen en over het water glijden als een zwaan. Maar jongen dat kan helemaal niet, wist z’n vader.…

En ik laat mijn logge, zware lichaam met de helaas vooruitspringende buik drijven, dobberen en deinen op de stroom terwijl ver boven mijn hoofd wolkenluchten zich samenpakken.... De terugweg moet aanvaard worden. Op de dag na ons bezoek streelt een zacht briesje, dat al even weldadig is als het heilzame water, mijn lichaam.....…

Ondertussen dobberend op de oceaan van gevoelens. En maar het eeuwige wachten op de opkomst van de zon zodat de duisternis verdwijnt. Ik, de kapitein van mijn schip vol gevoelens die wacht op het licht dat mij de weg zal wijzen. Ik aanschouw het drijvende wrakhout van de schepen die mij zijn voorgegaan.…

Hier was ik uitgenodigd om met nog enkele dames een oriënterend bezoek te brengen om na te gaan of de massage verlichting zou kunnen brengen en de hoog oprijzende woelige golven van ons gemoedsleven zou kunnen veranderen in een kalme, serene watervlakte waarop het bootje van onze ziel rustig en doodgemoedereerd zou dobberen.…

Dobberend. Onopvallend en onbeduidend klein tussen de motorboten, vracht-, cruise-, en piratenschepen. Ik weet vanwaar ik ben uitgevaren, maar staar blind in de open vlakte die voor me ligt. Mist ontneemt mij het zicht op de haven achter mij, zodat het moeilijk is deze te zien en terug te varen.…

Dobbers, draad en haakjes werden aan een laatste inspectie onderworpen. De thermoskan voor de koffie werd op het aanrecht klaargezet door mijn moeder. Ik ging vroeg naar bed want we moesten om half vier opstaan. De volgende morgen kwam mijn moeder voorzichtig mijn slaapkamer binnen en zei zachtjes ‘opstaan, opstaan het is tijd’.…

Ik krijg de indruk dat hij niet op zijn dobber let, maar diep in gedachten verzonken is, minuten lang zit hij roerloos alsof hij uit hout gesneden is, hij doet me denken aan het beeld “Le Penseur” in Parijs. Nieuwsgierig probeer ik beweging in hem te krijgen. “Vissen is hier verboden” zeg ik. Hij legt glimlachend de hengel naast zich neer.…

En zo kan het gebeuren, dat er zinnen en uitspraken de revue passeren, die, als je erover na gaat denken, kant noch wal raken en dat is er dan weer eentje, want kant noch wal raken, dan blijf je eeuwig dobberen.…

Als ik in haar sfeervolle woning arriveer, maak ik kennis met Dobber; een klein, nietig grijszwart hondje van een mij onbekend ras, met snorrenbaarden die ik mag strelen. Het grote achterraam van de kamer opent het uitzicht op een kleine, maar sfeervolle tuin met rustieke houten tuinmeubelen rond een tafel.…

Maar als wij weten wat wij willen, rekening houdend met medemens en ons geweten, krijgt Het Lot een harde dobber aan ons.…

Dat is snel gezegd natuurlijk en stappen snel over naar het volgende item, het virus wat de wereld aan het bezetten is, schepen dobberen op het grote water, mensen zijn boos, waarop is niemand duidelijk want laten we eerlijk zijn: op een betere plek kun je niet zitten, een echt cruiseschip, je zou mij niet horen klagen hoor.…

Hij leerde haar kennen op een moment in zijn leven dat hij besloten had om een leven alleen te leven, het liefst dobberend in een bootje op de Grote Oceaan, als kluizenaar verder te gaan, als boetedoening voor wat hij had gedaan. Er was al teveel schade aangericht, met name door hemzelf.…

Het water valt nooit van de aarde af en ik dobber verder met al mijn bagage in mijn hoofd. Ze noemen dat met een mooi woord psychische bagage en het probleem met dat soort bagage is, je kunt het niet overboord gooien, niet kwijt raken, niet verliezen, maar het heeft ook een voordeel je hoeft het nooit in te pakken.…