Alle inzendingen over De strohalm brak af

(voor Helen Marie Jurgens (1908 - 1958)) Je bent geboren op 25 december 1908 in Brooklyn, waar je naar de openbare school ging. Je vader Williams Jurgens was een reclame-manager van de New York Evening Journal. Je verhuisde naar Flatbush, waar je een broertje kreeg. Je studeerde aan de Brooklyn Heights Seminary. Je studeerde een jaar aan de Art…

.' Waar kan ik braken?? Diezelfde avond word ik thuis gebeld door de bank. Wat ik van hun service vind in het algemeen……….. Dat heb ik hem, in het algemeen, uitgelegd.....…

In een eerste fase enkel wat diarree en braken, later zal het virus ongenadig muteren naar een dodelijke variant en ons een pijnlijke verstikkingsdood doen sterven. Net voor we op onze knieën onze laatste adem uitblazen zullen we nog hijgen voor wie het horen wil: Nooooo-rooooo.…

Na de excuses die ik gelaten en nu toch ondertussen lichtelijk geïrriteerd accepteer, moet ik nog naar de supermarkt en vraag me van tevoren al af wat me daar te wachten staat.…

Ik ga mijn lijstje af of ik alles gedaan heb wat ik wilde doen vandaag en kom tot de conclusie dat wat ik niet gedaan heb, ik later op de dag ook nog wel kan doen.…

Omdat ik niet in de gelegenheid ben zelf een column te schrijven, deze keer opnieuw eentje van mijn vriendin Bianca. Veel leesplezier! De decembermaand is weer voorbij. Sinterklaas is weer terug naar Spanje, de boom ligt weer in de doos op zolder en er is weer voor een vermogen aan vuurwerk de lucht in geschoten. Na alle eet– en drinkpartijen…

Kastje voor kastje pak ik aan en tussen de bedrijven door droog ik netjes alle glazen en bekers even extra af die schoon staan te wachten in de vaatwasser tot ze terug de kast in mogen. Het is een werk, maar als het klaar is dan schittert en blinkt alles weer zoals het hoort.…

Wankelend in het schemergebied tussen leven en dood, balancerend op dit slappe koord, heeft mevrouw het uitgerekend over de Oranje-gekte, alsof Oranje de ultieme troost zou betekenen in dit onverklaarbare heelal en universum, waarin intens beangstigde wezens zich vastklampen aan de laatste strohalmen van Bijbel, New Age, boeddhisme en zelfs van Oranje…

Schaf het politieke bolwerk op het Binnenhof af, verklaar het tot nationaal museum met wassen beelden van Den Uyl, Lubbers, Van Agt, Wiegel, Balkenende, Van Mierlo, Drees, Halsema met blote torso, Boer Koekoek, Janmaat, Fortuyn die het net niet haalde, Rosenmüller, Bos, Verdonk etc.…

Mijn vader stemde de radio af op Hilversum 1. Plotseling werd het programma onderbroken voor een extra nieuwsbericht. De nieuwsdienst meldde het verschrikkelijke bericht, dat er dijken in Zeeland en Zuid-Holland waren doorgebroken en het woeste water het land binnen stroomde.…

Hun ziekten en mensonterend ongeluk braken hun persoonlijkheid tot de grond toe af. Hoevelen verkozen het harde, koude staal, de zelfhaat en de zelfvernietiging?…

Er brak een lepel af gisteravond, van mijn bril welteverstaan. Vanmorgen de winkel gebeld: “Meneer, mijn bril is kapot.” Aan de andere kant van de lijn is de reactie: “Okidokie!” Ik kon meteen langs komen. Eenmaal in de winkel: ondanks een bepaalde drukte was ik snel aan de beurt. Maar dan, de telefoon. “Heeft U een ogenblikje?”…

Of het daar mis is gegaan, weet ik niet, maar de dag brak aan dat Poeleke zijn kaak brak. Hij bleef aan een van de spijltjes van het kooitje hangen. Mijn pa ging met hem naar de dierenarts. Er bleek niets aan te doen: het beestje zou niet meer normaal kunnen kauwen. Het advies was om pindakaas te proberen. Pa deed het voor.…

Toen voelde ik het opkomen, ik moest braken. Heel erg braken zelfs. Het is dat ik niks had gegeten die morgen anders had ik hem helemaal ondergekotst. Ook daar leek hij niet van onder de indruk. Hij bleef maar doorgaan, er leek geen eind aan te komen. Tien minuten leek wel een uur te duren. Eindelijk vond hij het dan toch genoeg.…

Subtitel: Extra ruimte ijsvogel Die extra ruimte geldt primair voor de Nederlandse rivieren. De Nederlandse lang-niet-groen-genoegcoalitie in 's-Gravenhage doet slechts aan dijkversterking. Allesbehalve óntoereikend, maar zeker niet effectief genoeg; er zijn namelijk oplossingen die een triple-effect hebben. Samen met de bescherming tegen hoogwater…

De straat en het huis, zo vlak bij de desolate kerk van de Hoefstraat (die paradoxaal genoeg het alfa en omega op haar deur draagt) munten uit door een verstikkende somberheid en leiden tot een welhaast adembenemende droefenis. Ik zal nooit vergeten dat ik er afgewezen ben. We waren vaak naar de eveneens troosteloos aandoende supermarkt, ingeklemd…

(voor Hilma af Klint (1862 - 1944)) Je bent geboren op 26 oktober 1862 in het Paleis van Karlberg in Solna, Zweden. Jouw vader was de marinecommandant Victor af Klint en jouw moeder was Mathilda Sonntag. Je was hun vierde kind en in de zomers waren jullie in het landhuis Hanmora op het eiland Adelsö in het midden van het Mälarmeer.…

Jouw jongere broer was Jacob Skytte af Duderhof (1616 - 1654), getrouwd met Anna Bielkenstjerna (1616 - 1654), en hun zoon was de edelman Gustav Adolf, die een piraat werd en de schepen in de Oostzee plunderde.…

De WAO-uitkering kwam als de uiteindelijke, ultieme bevrijding, de vrijheid brak in mijn leven voorgoed aan.…

Om knallend af te sluiten met een grote lauwerkrans om mijn schouders. Het loopt allemaal anders. De dag van de deadline voor dit schrijven wordt tevens de dag van de bittere waarheid. Overmand door emoties zegt iemand die me zeer dierbaar is: 'Schrijf het gewoon toch!' Dus, bij deze.…

De Paastijd brak aan en zij is daarna nog vele malen aangebroken maar altijd is die herinnering aan die vroege feestelijkheid, waargenomen met het vage bewustzijn van een kind me blijven vergezellen.....…

Adam, Jezus, Washington en Roosevelt kwamen langs en streden hun strijd, maar bouwden iets – of braken iets af – maar eigenlijk zijn ze slechts passanten. Passanten op een geleende fiets. Dus als je ooit denkt dat je alle moslims of christenen moet uitmoorden. Of als je ooit denkt dat je alle Russen van de Olympische Spelen moet weren.…

Waar het eindigt weet ik niet, maar ik neem mijn petje af voor degene die opstaat en zegt, "Jezus, dit kan zo niet langer".…

Er zijn beelden en verhalen die zelfs mij de eetlust benemen. Zo vind ik het lastig een hap muesli naar binnen te werken als op een meter afstand de kat, na omstandig kokhalzen, zijn hele brokjesontbijt op de kamervloer serveert. Om daarna schijnbaar ongedaan zijn kloten te likken. Bij zo’n voorstelling zweeft mijn lepel nog geruime tijd besluiteloos…

Als er teveel toeschouwers zijn zie ik hoe ze af en toe steun zoekt. Haar ogen boren zich in die van mij en ik knik haar eens geruststellend toe, soms een knipoog. Als dat gebeurt weet ik dat we gelijken zijn, dat ze wel eens kwetsbaar is zoals ik dat ook ben. Ik kijk naar haar. Hoe ze praat, iets te hard en iets teveel.…

Ik sta aan de wieg van mijn graf, drie decades werkte ik aan mijn oude dag. Zorgenloos, dacht ik, als het eenmaal zover is dat ik niet meer werk, niets meer werkt, dan is er nog iets om op terug te vallen. Minimum lijden, de alom door krijtstrepenpakken bewierookte marktwerking zadelt senior op met een karig salaris, z'n eerste en laatste loonstrookje…

I. Supermarktketen Coop heeft de handen ineengeslagen met Het Wereld Natuurfonds. Door dierenplaatjes te sparen kun je bijdragen aan de bescherming van beesten en hun leefgebied. Moet je wel het plakboek erbij kopen, want daarvan gaat €1 naar het WNF. Coop kondigt aan dat ze zelf duurzaam gaan opereren. Dat heeft de advertentieafdeling nog niet helemaal…

Natuurlijk wist ik dat het er ooit een keer van moest komen, maar ik had gehoopt dat ik het rustig af zou kunnen bouwen. Dat ik hem nog enkele jaartjes aan zou kunnen moedigen bij het dreamteam van d’n Bos. Dat hij langzaamaan steeds vaker op de bank zou belanden, totdat hij er op een dag niet meer af zou komen.…

De kamer, tot nu toe zijn domein en nu dat mannetje dat af en toe zo hard gilt dat poes van schrik wegspringt. Die hem zonder erg zomaar van de sokken rijdt, dribbelend achter zijn formule-1 kar. ‘Kijk uit poes’, schrik ik regelmatig om vervolgens uit te roepen, ‘oh Maartentje, voorzichtig voor poessie!’…

Al naar gelang van mijn financiële ruimte kan ik zomede mijn collectie weer aanvullen en ben daarmee weer terug bij af (1963). Wees mild met uw oordeel, wetende dat ik binnenkort weer virtueel op reis kan gaan naar de mij zo vertrouwde plekken.…