Alle inzendingen over Doolhof zonder uitga

(voor Jeanne Eagles (1890 - 1929)) Je bent geboren als Eugenia Amelia Jean Eagles op 26 juni 1890 in Kansas City. Je ouders waren Edward Eagles en Julia Sullivan (1865 - 1945). Je had drie broers en twee zussen: George, Leo, Paul, Edna en Helen. Je zat op de St. Joseph's Catholic School en de Morris Public School. Vanwege de armoede kon je op je…

Waarom heb je me in dit doolhof gezet? Zie ik het wel goed? Misschien is de uitgang precies de andere kant op. Maar die kant is donker en lijkt eindeloos. Ik wil je niet kwijt. Kan ik je vertrouwen? Misschien had ik al veel eerder een stop op mijn gevoelens moeten zetten. Misschien had ik je al veel eerder moeten laten gaan. Ik kon het niet.…

Het zijn allemaal zijwegen, een doolhof: een erg kil doolhof. Het was een mooi, lief en vredig sprookje, maar nu is het een kille donkere put. Het is angstaanjagend na te denken over welke zijgang je moet kiezen, bedenkend wat er daar op je zit te wachten.…

Ze gaat met haar vriendinnen naar het pas geopende doolhof. Spannend! In het doolhof zijn haar vriendinnen opeens verdwenen. In paniek rent ze door de gangen, rechtdoor, linksaf, weer terug, rechtsaf… In haar gedachten ziet ze het beeld van de Leviathan, het monster, het symbool voor angst en ondergang. Ooit had ze daar een verhaal over gehoord.…

Het leven is een doolhof. Een doolhof van ontelbaar veel snelwegen. Je kunt een afslag missen, afgesneden worden en zelfs op cruise control rondtoeren. Het leven is doolhof van ontelbaar veel snelwegen. Soms kun je snelheid maken, soms zit je in een file, soms zijn er wegwerkzaamheden.…

Het leven is een doolhof van elkaar snel opeenvolgende gebeurtenissen: het is belangrijk altijd op het goede pad te blijven, maar welk is dit? Probeer je terug te krabbelen, dan zul je merken dat je de weg alleen maar verder kwijt raakt. Laat je niet verleiden door de dingen op de paden van anderen, zo raak je enkel de weg kwijt.…

In de avond passeren we met de auto de oude kerk, bekroond door de driehoek van haar leistenen dak en vinden we onze weg door de kronkelige doolhof van de straten.…

Omdat ik er, natuurlijk volkomen onterecht, van uitga dat zij er nog minder van weet dan ik. Vooral de toon die ik bij mijn exposé aansla valt niet in goede aarde; Ik galm. Mijn woorden schijnen een ouderwetse nadruk mee te krijgen, en de ennen aan het eind van een zin doen denken aan hoorspelacteurs uit de jaren '50.…

Wat vond je leuk aan de vakantie, vraag ik en het antwoord komt rap, nou het pretpark, de speeltuin, het doolhof enne, net zo laat naar bed gaan als pappa en mamma.... juist! Dus dat vond je leuk? Ja hoor en net zo laat opstaan ‘s morgens ook als pap en mam, ook al leuk!…

En zo vertelde het nieuws, nou ja, de nieuwslezer natuurlijk dat ook onze buren met de tractoren de snelweg terroriseren, op weg- en inmiddels aangekomen in Parijs! Ze hopen op een gesprek met de Franse president en weet je, die zou zomaar even buiten kunnen komen, immers is die man een echte tractorman, niet te vergelijken met Spider- of Superman natuurlijk…

Toch lijkt mij een wereld zonder religie met vrede een stuk aantrekkelijker dan één met religie maar zonder pais en vree, zonder overeenstemming. Niet relevant daar er religie is, was en altijd zal zijn. Jammer dat religie op velerlei wijze is te interpreteren, waardoor de één een verhaal linksom uitlegt, terwijl de ander aan rechtsom de voorkeur geeft…

Die droom die als een doolhof is waar wij nooit meer de uitgang van willen vinden. Laten we vliegen op de thermiek van onze gevoelens. En laten we elkaar dankbaar zijn dat wij ons aan elkaar willen geven. Droom met mij onze droom.…

Haar inwendige bestaat uit een doolhof van gangen en kamers waar ijverige jongedames de dossiers beheren waarin de variëteiten van menselijke ellende worden beschreven en gerubriceerd, terwijl zij babbelen over de film van gisteravond, hun vriendjes en de op handen zijnde vakantie....…

In die tien jaar ben ik hopeloos verdwaald geweest in het doolhof dat mijn leven verwoordde. Toen ik echt dacht gedoemd te zijn tot een leven in de goot, kwam ik in aanraking met het geloof. Ik liet mij opnemen in een chrsitelijk opvangcentrum, stichting 'op de rots'. Hier nam ik de Heer aan in mijn leven.…

Er heeft een veldslag gewoed in mijn familie, die dood en verdoemenis gezaaid heeft en de gelederen zijn uitgedund als door een pestepidemie. De stad, de oude vestingstad aan de Dieze, vormt het decor voor mijn ontmoeting met mijn bejaarde tante. Den Bosch ligt er stil en grijs bij en ver achter de brug die het wispelturige water bekroont met het…

Overmoed grijpt hem vast, in de doolhof van het woordgebruik.…

Het doolhof in van ideologieën, meningen, opinies, veronderstellingen..…

Ik denk aan aankomende zaterdag, als ik weer uitga met mijn kameraad Harrold. Wordt het wel weer een chille dag hoop ik 1:30 Ik kan zaterdag maar niet uit mijn hoofd krijgen dus ik besluit maar weer het licht aan te doen, wat kan ik anders doen? Ik pak een pakje vloeitjes en plak er twee aan elkaar.…

Maar als ik van mezelf uitga, dan moet ik bij mezelf ook constateren dat ik tegenwoordig heel anders tegen sport aankijk. Echt het heeft met de leeftijd te maken. Iets wat ik ook bij anderen constateer. Vroeger als ik naar een van mijn zwagers ging kon ik met liefde en graagte weer een beetje zout in zijn zwakke plek strooien.…

Dat jij zo zat was als een ladder, dat snapten wij maar al te goed, de scheve kroon op je scheppingen als kasteelveroveringen, want nadien zopen we als beesten, paften we als topneurotici, met in ons hoofd de zwaar gewonde held, die met zachte hand werd weggeleid naar het leven Angstaanjagend Doolhof en Verstikkend Kuuroord, om de zielsverloren roes…

Al heel lang is er volop in het nieuws dat Nederlanders heel moeilijk aan een huis kunnen komen, starters komen al helemaal niet aan bod. Wachtlijsten zijn lang en mocht je al een keer aan de beurt komen dan is dat na een heel lange adem. Natuurlijk doet de tegenwoordige tijd er ook aan mee, maar tot mijn grote verbazing zit er ook een forse commerciële…

In het doolhof tussen de boxen hunker ik naar de conclusie. Krijg ik geld terug of moet ik betalen? Na mijn 8ste kopje koffie en de 6de keer dat mijn stapel bonnetjes omlazert zie ik Het Grote Licht: ik betaal 5 keer belasting over 1 verdiende euro. Bij het verdienen betaal ik loonheffing (1). Als ik uitgeef betaal ik BTW (2).…

Toch weet ik dat als ik er niet op uitga, ik echt wel eens depri ben. Mijn probleem is echter dat ik eigenlijk geen zin heb om alleen er op uit te gaan. Hoe ik dit ooit zal moeten oplossen is maar de vraag. Natuurlijk doe ik dat wel eens, er alleen op uitgaan dan.…

Nee, in dat doolhof zouden ze me niet snel vinden maar zouden de mensen me helpen? Zouden mijn vrienden wel thuis zijn? Al die vragen al die afwegingen. Of, of, of? Als mijn vader een kut had gehad dan was het mijn tante geweest! Daar heb ik allemaal helemaal niets aan!…

, geheel in vrolijke overgave, red tenminste deze dichter pur sang van een eenzame afgang in een krankzinnig doolhof vol wurgwoordslangen. Daarna kom je in de houten biechtstoel (de brand erin!)…

Pal in haar voetspoor beweeg ik me door het OV-doolhof. Wanneer zij welke pas of kaart in welke gleuf steekt, en hoeveel zones zij al of niet afstempelt…ik zie het wel maar doorgrond het niet. Goed, ik ben een OV-onbenul. Maar zij is een ervaringsdeskundige.…

Vervallen vanaf de eerste zin en nooit een schoonheid geweest, een burgertrut op de eerste rang met walgelijke kapsones, een zinloos doolhof, zo voorspelbaar en vaag als een dikke mist in een stijve wijk te Blaricum.…

De klant kan nog wel bellen maar dan kost het wel 30 cent per minuut en kom je in een eindeloos voorkeuzemenu terecht waarbij je kans loopt te verdwalen in een eeuwig doolhof begeleid door een zoetgevooisde computerstem afgewisseld met muzak. Nou mag ik niet klagen.…

Leo wil haar helpen en belandt in een doolhof vol problemen. En Sofie...? Zij denkt er het hare van en gaat enigszins obstinaat met vriendinnen naar de Chippendales. Ook zij beleeft een kolkend avontuur. Is een relatie overspelproef? En bestand tegen de belofte van beide partners om volstrekt open te zijn tegenover elkaar?…

Via een vraag en antwoordspel met de OV servicedesk, achtereenvolgens Anja, Bert, Corinne en Mohammed, verdwaal je in een digitaal doolhof. Ja, de elektriciteitsleveranciers zijn blij met de OV-chipkaart. Geen internet? Dan kun je naar je teveel betaalde euro’s fluiten.…