de put
Ik zit in een diepe put, heel donker maar vooral heel erg koud. Het zijn allemaal zijwegen, een doolhof: een erg kil doolhof.
Het was een mooi, lief en vredig sprookje, maar nu is het een kille donkere put. Het is angstaanjagend na te denken over welke zijgang je moet kiezen, bedenkend wat er daar op je zit te wachten. Is het eindelijk weer het vredige sprookje of raak je nog verder in de diepe donkere put.
Er zijn ook blijde momenten in de put maar dat duurt maar even, dan zit ik weer opgesloten in de diepe donkere put. Nadenkend of er ooit nog een einde komt aan al die tunnels en zijwegen.
Ik wil terug naar het sprookjesbos om daar vredig verder te leven, mijn geluk terug te vinden en te hebben wat ieder normaal mens heeft.
Geplaatst in de categorie: verdriet
de put 1.7 met 31 stemmen 
1.828
1.828
Geef je reactie op deze inzending:
laten we ze maar geloven?
met mij wel
ik vind het echt een ontzettend mooie bijdrage en knap dat je dat op die manier verwoord hebt. als je nog eens zoiets hebt laat het me dan even weten
groetjes kusjes en heel veel liefs miep
ontzettend goed verwoord. Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik voel echt precies hetzelfde als jij. Ik ben zelf 13, maar ik weet dondersgoed hoe jouw tunnel eruit ziet!
-xxx-