Alle inzendingen over Gedachten over de zi

Ik moet nu gaan." "Zhuang Zi, ware mens, het was me een genoegen dat je mij opzocht in mijn grot. Ik zal jou die eer snel ook betonen, maar die Tao van je... ik weet het niet." "Zarathoestra, het is goed, doe het noodzakelijke, dan doe ik dat ook. Adieu!" "Au revoir Zhuang Zi, mon frère!"…

En het sluit mooi aan bij wat Zhuang Zi, naast Lao Zi de andere grote daoïst, het nut van het nutteloze noemt. Voor Westerse oren is dit waarschijnlijk de knuppel in het hoenderhok. Voor de nutteloze boom, die niet gekapt wordt omdat hij te lelijk is, is dat zijn overleving. Bovendien kunnen dieren op zoek naar beschutting in zijn schaduw zitten.…

Het schijnt, hoe dichter ik de oever van de Styx nader, waar eens Charon de veerman mij zal opwachten, dat ik de gedachte daaraan bewust negeer of onderdruk. Speculatief gok ik weleens, in een opwelling, op nog eens een dubbel cijfer over 11 of over 22 jaar als leeftijd aan mijn naam gekoppeld te zien.…

Een mens heeft geen knopje op het hoofd om gedachten eventjes uit te zetten, evenmin zit er een schakelaar die eventjes verzet kan worden zodat je de nare dingen voor eventjes vergeet. Jammer hoor. Ik zou het best wel eens willen gebruiken, niet voor lang maar gewoon voor eventjes...…

Ach, arme Kees. Je ondertekent een christelijk epistel en bijna heel Nederland valt over je heen. Nou niet heel Nederland natuurlijk. Er zijn religieuze stromingen waarbij jouw denkbeelden m.b.t. andere geaardheden als poeslief worden beschouwd. Daar hoor je de meeste BN’ers en politici weinig over. Veel te link. Ik ben het niet eens met Kees.…

Gedachten aan slechtheid, aan manipulatie en aan moordzucht. De gedachten die mij in samenspraak sturen. De gedachte die mij creatief laat zijn. De gedachte die zich verbindt met liefde en mijn liefde welke zich verbindt met mijn denken. De gedachte omtrent onsterfelijkheid,over andere dimensies en aan reizen in de tijd.…

Als je maar lang genoeg één en dezelfde gedachte denkt kan uiteindelijk elke gedachte een probleem worden, omdat die gedachte dan niet meer weg wil.…

Dwaze gedachten kunnen leiden tot frustraties, logisch denken des te meer..........…

Een beter wapen dan hun gedachten kunnen beinvloeden bestaat niet.…

Beide luchtbellen zijn namelijk potentiële gedachten. De ene behelst de boodschap: 'Ik zou wel iets willen eten.' De tweede: 'Ik zou wel iets willen neuken.' In dit geval is het laatste het geval. Dat zit namelijk zo: Net voordat de gedachte aan eten als eerste dreigde door te breken, liep er een leuk jong meisje voorbij.…

Als iemand denkt te weten wat ik denk, lijkt het me lastig om met elkaar van gedachten te wisselen.…

Omdat hij elke handeling hardop beschrijft, word ik opnieuw afgeleid van mijn gedachten. Weet ik wel zeker dat ik koffie wil? Ik weet dat ik hem het plezier van het maken niet wil ontzeggen, maar ik voel ook dat ik het afgeleid worden op dit moment niet als plezierig ervaar. Wat zitten we toch vreemd in elkaar.…

Mijn vingers hangen boven het toetsenbord van mijn laptop. Ik wil schrijven… Alleen weet ik nog niet over wat. Ik heb zoveel wat ik op wil schrijven dat ik niet weet welk onderwerp ik nu weer eens aan zal snijden… Intussen verblindt de rook van mijn sigaret me even het zicht en krijg ik een tranend oog. De jazzmuziek van David Sanborn klinkt heerlijk…

Mijn gedachten stoppen doordat ze mijn buik aanraakt en ik geef een inééngekrompen reactie. Ze lacht en ik lach overdreven terug met geluid. Ik doe mijn ogen weer dicht en zie in gedachten haar lach verstommen, denkend bij zichzelf dat het eigenlijk nergens op sloeg. Die stomme lach eindigend in het luchtledige.…

Echter, beiden braaf verdwaalden we niet in het grote gebouw...maar wel in gedachten...…

Als gedachten drijven konden zouden de mijne nooit verdrinken. Verdrinken in de alledaagsheid van alledaagse ellende. Nachten en dagen van piekeren zinloze gedachten opleverend. Met de spectaculaire momenten van een briljante gedachte. Maar die momenten dat een spectaculaire gedachte tevoorschijn komt zijn zo zeldzaam.…

Een gedachte ontvangen is in ons gevoel een creatie van het idee, dat we iets bedenken noemen. Maar is dat bedenken niet een oneigenlijke gedachte binnen de mogelijkheden van ons denken? De beleving van een werkelijkheid welke wij niet bewust meemaken, noemen we dromen.…

Het leven kan soms een bijzondere wending nemen. Voor mij is dit nodig geweest om het leven beter te snappen. Het 'drukke leven' is een maatpak dat we ons laten aanmeten. Het zit in ons hoofd. We rennen en lopen maar en zeggen 'wat gaat de tijd toch snel'.  Het is eigenlijk humoristisch. Wanneer we geen tijd maken voor elkaar, maar door blijven…

Het Concertgebouw in Amsterdam had in de dagbladen een advertentie geplaatst, gezocht werden sopranen om een aria te zingen in een Operette orkest. Mijn zuster Sjaan, oud 74 jaar, had zich opgegeven, zij houdt van operette muziek en waagde een kans. De dag was aangebroken om haar met mijn auto te brengen. Toen we bij het concertgebouw arriveerden…

De man antwoordde: “zodat ik me dagelijks zelf herinner, hoe ik mijn gedachten moet onderhouden..”…

Lange tijd heb ik gedacht dat het ding er stond om mij bang te maken. Ik begreep echter niet waarom ze dat wilden, mij bang maken. Wederom een vraag die beantwoord diende te worden. Ik had vast iets verkeerd gedaan, dat begreep ik heus wel, al kon ik nog niet praten. Maar wat ik precies had fout gedaan, was me een groot raadsel.…

En voor hen komt de Olympische gedachte goed van pas: “Het belangrijkste bij de Olympische Spelen is niet het winnen, maar het meedoen”.…

Ik loop al drie dagen rond met een hardnekkige negatieve gedachte. Normaal gebeurt me dat niet zo snel. Dus vraag je jezelf af, hoe komt dat dan? Meestal kan ik vrij snel negatieve denkbeelden loslaten, maar deze keer niet. Deze gedachte woekert als een gezwel in mijn brein.…

Ik denk en doe, ik doe en denk, vooral dat laatste laat me schrijven wat in m’n hoofd komt, moet eruit, of het nou over Jan, Piet of Klaas gaat, doet er niet toe, Ik denk en ik doe. Niet iedereen vindt dat leuk, maar ik dus wel, ik denk en doe en doe en denk Kun je me niet aan- of denk je er anders over, prima, want niemand anders dan ik: besluit…

HET WAS ZONDAGNACHT op maandmorgen foppe was alweer wakker maar nog wat half in slaap een verhaaltje schrijven. De zuster komt straks met pillen om rustig te blijven. Hij heeft nog eten in huis. Hij denkt het lijkt wel zomer het is nog geen herfst. Er is geen oorlog. Mooie bruine herfstbladeren, een grote zonneschijn en blauwe lucht geen streepje…

‘Dan ga ik bezien wat daarin mogelijk is,’ beloofde ik met onmiddellijk tientallen praktische vragen in mijn gedachten. Maar als het mogelijk is -en ‘niets’ is immers onmogelijk- neem ik hem met alle plezier een keer mee.…

Zij braken mijn spirit, mijn vechtlust. Zijn namen mij mijn energie met dat ene veel betekende zinnetje “Dat kunt u zelf wel mevrouw” en hij deed niets, bleef achter mij staan wachten. Ik was gebroken, had geen weerwoord, vroeg enkel nog of hij mij wat cassis wilde inschenken, dit deed hij stil zwijgend en zuchtend, moest daarvoor wel naar de andere…

Het zijn de dagen, die weer korter en donkerder worden. Het is de wind, die onder mijn kleding door waait, en mijn lichaam doet verstenen. 's Avonds sta ik in het licht van een lantaarnpaal in de spiegel naar mijn silhouet te staren. Het licht is beperkt. Mijn gezicht in het donker, ongezien. Het lijkt of ik kijk naar het lichaam van een ander.…

Ziek is hij, doodziek. Wat moet je ermee. Moet je meevoelen, zeggen hoe erg het is? Of moet je zeggen dat hij moet leven en er voor moet vechten. Ik weet het niet. Het is verschrikkelijk, een acute vorm van leukemie. Hij wil dood en wil niet meer. Hij wil steun maar heeft alleen maar contact met zijn twee kinderen. Wat moet hij zich ellendig en…

Onlangs heeft een goede kennis van mij (laten we hem voor het gemak Piet noemen) een knieprothese laten plaatsen. Dat klinkt simpel, maar is het natuurlijk niet. Piet liep al jaren slecht en met name het opstaan uit bed ging, naar eigen zeggen, steeds beroerder. Dat kwam overigens niet omdat hij te lui was om uit zijn bed te komen. “Jongen, mijn knieën…