Alle inzendingen van Kennedienie?

"Hee Zarathoestra! Jongen!" "Hee Zhuang Zi, meester!" "Ik heb gelezen dat jij het willen wil. Klopt dat?" "Dat heb je goed gelezen, meester!" "Ik ben meer van het niet-doen, de dingen laten komen zoals ze komen, en dan meebewegen, of gewoon helemaal niks doen, en rusten." "Zhuang Zi, gewaardeerde vriend, de mens is een brug tussen de…

Als ik de socioloog Max Weber mag geloven ben ik geboren in een onttoverde wereld. Ik heb geen vergelijkingsmateriaal, dus ik neem aan dat het zo is. Het hedendaagse leven is natuurlijk geen schilderij van Jeroen Bosch, en ik weet niet of ik dat wel zou willen. Wonderlijk is de Tuin der Lusten wel, met al die gekke figuurtjes en onbegrijpelijke taferelen…

Het was acht uur ’s avonds. De telefoon lichtte op. De nummerherkenning gaf aan dat het Pier was. Pier was zijn grote vriend, maar als hij zo laat nog belde kon Jacky weten dat Pier dronken was. Pier drinkt bijna dagelijks zes à zeven tripels op lokale terrassen. Eenmaal thuis zet hij zijn gelag voort met wijn. Hij doet dat al jaren en is feitelijk…

"Dus je hebt last van narcistische trekken?" De jonge psychiater in opleiding die dienst deed als casemanager slingerde haar vraag de therapieruimte in. "Wacht, wát?!" De cliënt die vrij recent een intensieve psychotherapie had afgerond, reageerde geschrokken en vol verbazing. "De afspraak was dat het hier over mijn verhaal zou gaan. Niet over…

Als je leven zich niet makkelijk laat leven doordat je bijvoorbeeld niet kan werken, en je de tijd die dat overlaat niet zomaar met iets anders dan werk ingevuld krijgt, dan kan het wijs zijn je oor te luister te leggen bij gedachtegoed en denkwijzen die niet enkel uitgaan van het nut dat een mens moet hebben, zoals dat je in het Westen nogal eens -…

Het is zondagochtend, kwart voor zes. Ik ben net wakker. Ik heb wat te schrijven. Het is niet veel, maar het zegt wel veel, geloof ik. Tijdens het wakker worden realiseerde ik me iets. Het gaat over mijn persoonlijkheid. Dat die niet zo groot is. En niet zo sterk. Dat ik me zeer kwetsbaar voel. En nietig. Dat ik niet opgewassen ben tegen alles wat de…

Het bovenstaande zou het ultieme credo kunnen zijn van de existentialisten. Namelijk, dat het bestaan voorafgaat aan de essentie. Ik ben het daar wel mee eens. Water wordt pas thee als je er thee aan toevoegt. Niks ten nadele van water natuurlijk. Als mens moet je soms naar die essentie op zoek. Bijvoorbeeld wanneer je niet meer gelukkig bent met…

Ik ben een paar keer in Turkije geweest. Voor vrienden, voor een vrouw, voor avontuur. In Antalya raakte ik overdag eens aan de praat met een politieagent. We mochten elkaar wel en spraken af samen een keer uit te gaan. Ik leende de auto van mijn vriend Ali, bij wie ik verbleef, en ging 's avonds op pad. Adnan heette die agent. Hij was nog jong…

Het was op de Albert Cuyp. De kramen en de karren waren al een poosje opgeborgen. Donker was het, en ik moet een missie gehad hebben. Zoals James Dean met een opgetrokken been tegen de bumper van een auto staat op zijn iconische geworden foto – zo was het niet, maar zo herinner ik het me wel – zo stond ik tegen de gevel van het pand aan de overkant…

Ik heb veel therapie genoten, wat extra aandacht voor de mens Veel vriendschappen gingen naar de kloten, mijn schrijfdrang in de hens De bron waaruit ik putte, was eens een troebel vat Nu is er geen vuiltje aan de hemel meer, het schrijven verging me snel Is het sowieso geen ziekte, iets verwoorden? Vermoord je de ervaring niet? Zoals je dat doet…