Vanmorgen had ik dat gevoel aan de zee ... Het schelpenstrand, het water dat zijn weemoed achter laat, dood uitspuwt in verloren opeengestapelde, lege, gekleurde schelpen ... maar in zijn voortdurende veranderlijke beweging van eb en vloed zijn levendige zichzelf blijft, geworteld in zijn vloeibare authenticiteit !…
En van de gedachtenloosheid.
Maar in het klooster zijn de stiltes weldadig ofschoon er op de trapleuning daar een slang is gebeeldhouwd met daaronder het woord prudentia wat voorzichtigheid betekent.
Ja druk uw stiltes niet te snel en te graag aan uw hart.
Stiltes zijn ook bekoringen dikwijls.…
De oude vrouw zit tv te kijken als er aangebeld wordt, ze opent gedachtenloos de deur. Er staan twee mannen met bivakmutsen over hun gezicht, de één kijkt links en rechts over de balustrade, de ander geeft haar een tik met de kolf van een pistool op het hoofd en duwt haar de hal in, waar ze achterover valt op het tapijt.…
Gedachtenloos gaat hij verder. Hoe lang? Eindelijk gaat hij liggen. Om zich heen ziet hij grote stenen gevaarten. Lytse Boarn zwijgt, slaapt diep.
(wordt vervolgd)…
Enigszins gedachtenloos onderteken ik het kaartje, tot de betekenis van de tekst boven het handtekeningenvakje ineens tot mij doordringt: Nee ik wil geen nieuw boekje overschrijvingskaarten meer ontvangen. Dat is niet het geval.…
Gedachtenloos speel ik met het haar van de stervende man. Een van de dochters komt bij me staan. 'Is hij nu dood?' wil ze weten. Ik weet het niet, het is zo moeilijk te zien soms, je zakt langzaam weg, je ademhaling wordt minder, je hartslag evenzo, en dan zomaar, dan ben je er niet meer.…