Alle inzendingen over Klagende kinderen

Dus stop, als je kind dat vraagt of juist als het dat niet vraagt, alle electronica weg en luister naar wat je kind je te vertellen heeft!…

“Voor veel mannen zijn er maar drie vervelende wezens: klagende kinderen, muggen en een teef als jij!” roept Ludo terug, waarna Ann vonkend van woede naar de bartoog stormt en een witte wijn bestelt. “De Marie-Louise gaat op en neer,” zingt de diskjockey, “ze gaat dwars door de woeste orkaan.”…

Kinderen met hun sterke verbeelding wanen zich in een gevaarlijk en eindeloos bos. Tijdens hun speurtocht worden ze beloerd door heksen en kwaadaardige tovenaars... Moeten ze daar tegen strijden? Welwillende aardmannetjes komen tevoorschijn en helpen. Alles komt goed. Veel mensen werken hard en onder spanning.…

Vandaag namelijk kwamen de media met de mededeling dat een Nederlandse vrouw 1,49 kind krijgt. Volgens rekenmeester Bartjens betekent dat dus, dat er - naast een volledig kind - een tweede onaf wurm is. Wat er ontbreekt is 0,51 kind, een half dikkerdje.…

Van klagende ruitenwissers over tranend glas, eenzaam onderweg naar daar waar men wordt verwacht. Mijn hardloopschoenen staren mij aan, haast smekend, om vooral toch maar te gaan, ik twijfel, loop toch mijn duurloop en voel de macht. Anima Sana in Corpore Sano, missie volbracht....…

Langs een hele zware weg, dat wel, ja, we hebben het moeilijk gehad, wij kennen het leven en wij kijken nergens meer van op, alles dragend, nooit klagend. Wij hebben iets van ons leven gemaakt, want ieder mens heeft de macht om uit zijn hel te klimmen op eigen kracht.…

Het klagend geschrei uit angst en pijn en radeloosheid van het beestje moet bij haar, haar moedergevoelens hebben los doen barsten en haar tot die dappere daad hebben aangezet. O God, dank dat ze er nog altijd zijn moeders, vaders, mensen, die tot zulke daden in staat zijn. Dank dat er nog echte held(inn)en zijn.…

De bulldozers vormen een gevaar voor hun kinderen. Hoe dat zo, denken ze soms dat het tanks zijn? De ergste zin vind ik wel: 'En het eten... jekkie bah!'.…

Zo is vandaag 20 December onze dochter jarig, op afstand. Neen, we gaan er niet heen, hebben even met beeld, gebeld. Konden zogenaamde luchtkusjes geven ook, op afstand. Is het moeilijk, oh jazeker, alles gaat immers op afstand? Over vier dagen is haar dochter jarig, dan herhalen we wederom op afstand het ritueel! Niks geen bezoekje, niks geen zingen…

Altijd gelijkmoedig engoedgemutst, nooit klagend, zo heb ik hem leren kennen. Geen wonder dus dat ik aan hem gehecht raakte als aan een dierbare vriend. Nooit zal ik vergeten hoe hij op een dag in juni terugkwam van een gesprek met onze commandant. Hij kwam zijn plunjezak ophalen. Ik keek hem vragend aan.…

Niet alleen wat dit betreft, maar vooral ook rond alles wat met de kinderen te maken heeft. Het begon al voor de zwangerschap. “Zwangerschap lijkt me heerlijk hoor. Ik snap al die klagende vrouwen niet. Het is toch prachtig zo’n klein lief mensje in je te dragen.” Hier moest ik na zes weken zwangerschap al kotsend op terugkomen.…

Het kind klimt op de schoolbank en bouwt zijn ik en schikt zich naar de prikkels die van buiten komen. Het dempt de schok met een grimas. Het beleeft hoe hij of zij verschilt van vriend en vijand. Het kind huilt verweesd en ziet hoe onaf alles is, hoe het venijn lekt langs alle kanten.…

Ze bedacht zich dat ze zich beter druk kon maken over deze arme kinderen dan over eventuele kleinkinderen die nog niet eens geboren waren. Deze kinderen waren voor een klein bedrag per maand te helpen. Vermoedelijk een druppel op de gloeiende plaat, maar wel minimaal 1 kind gered.…

Omdat ik van je hou mijn kind. Ooit hoop ik dat de dag komt dat je dit zult begrijpen. Ik heb je sindsdien niet meer gezien of gesproken. Dit doet me pijn. Ik heb je geschreven dat ik hoop dat je contact houd en dat je je zo af en toe laat zien. Ik hoop dat je dit gaat doen. Je bent mijn kind. Mijn jongen.…

Het was een zwart-wit foto van een jong gezin, vader, moeder en drie kinderen. Ze maakten een gelukkige indruk. Mevrouw De Jong kwam naast me staan en aaide zachtjes over mijn hoofd. “Dat is lang geleden”, zuchtte ze. Het leek of de foto haar terugbracht naar andere tijden. De gedachte emotioneerde haar zichtbaar.…

Kinderen, wat had ik ze graag gehad. Ik was op twee verjaardagen met kinderen, heel veel kinderen. Wat een herrie, wat een drukte, wat een gezelligheid en wat een liefde.…

En mededogen en vertedering bezetten je hart om de ongehoorde roep van de ouderdom, om jouw vader en moeder, eens zo krachtig en vitaal, nu hulpeloos en als kinderen met vragende ogen en handen....…

Voor die kinderen. I sometimes wish I'd never been born at all.(uit: Bohemian Rhapsody van Queen)…

En mededogen en vertedering bezetten je hart om de "ongehoorde" roep van de ouderdom, om jouw vader en moeder, eens zo krachtig en vitaal, nu hulpeloos en als kinderen met vragende ogen en handen.....…

Na deze eerste keer heb ik die plotselinge verantwoordelijkheid niet meer zo gevoeld toen ik mijn andere twee kinderen kreeg. Dat de liefde er alle drie de keren even krachtig en vanzelfsprekend was, toen ik de kinderen voor het eerst voelde, zag, of in mijn armen had, is toch ook bijzonder. Je wilt geen kind om liefde terug te krijgen.…

Omdat ik wilde dat de kinderen een leuke dag zouden hebben, huurde ik fietsen voor ze. Konden ze lekker hun eigen gang gaan. We spraken af elkaar om vijf uur weer te treffen bij de caravan van opa en oma. De kinderen gingen op pad en ik liep terug naar de camping. Uit de verte zag ik dat mijn moeders gezicht nog steeds op onweer stond.…

garnaaltjes Sterre, nee die zijn niet zielig… Kom op jongens, jullie wilden toch netjes met de grote mensen mee eten… Nee dat is niet gatsie, nou geef maar hier, eet mama het wel op… Niet schoppen onder tafel Wes, en jij ook niet Storm… Als opa zegt: niet schoppen dan schop je ook niet, verdomme… Zeg jij nou óók eens wat Fred, het zijn ook jouw kinderen…

kwamen deze laatste woorden er luid klagend uit. Er kwamen veel meer spoken bij de ramen staan. Die keken allemaal neerslachtig naar buiten, naar beneden. "Wat staren jullie allemaal naar de grond," merkte Robert op. "Ja!" schalde Liannes hoge stem. "Jullie moesten eens naar de boomtoppen kijken en naar de wijde lucht daarboven!"…

Grimelda was niet zo'n beste heks. Spreuken vergat ze elke keer en haar toverdranken mislukten steeds. Ok, ze was nog lang niet oud, 203 jaar, ze kon dus nog veel leren. Maar Engelica en Vreestien waren pas 162 en 170, kenden al heel veel spreuken en maakten brouwsels die bijna altijd werkten. Het was volle maan en ze ging op pad, zonder bezem…

Want wie kan zijn kinderen weerstaan als ze enthousiast, vrolijk en lief je bed als speeltuin gebruiken? Ik niet!…

En dat is er gewoon niet, al een tijd heeft men niet in de gaten dat er niets wordt gevuld met harde woorden, het kind van de rekening wordt overdonderd, terwijl het gewiegd had willen worden. Waar, godverdomme, waar zijn we dat kwijt geraakt?…

Nauwkeurig wordt dit tweetal door het kind geobserveerd. Ze leunt tegen haar vaders knie, draait met haar vingers rondjes in het haar en trapt de zorgvuldig gepoetste schoenen kaal. Ze laat haar blik close-uppen van Sint naar Piet, de zak met cadeautjes en de dreigende roe, tot het vonnis wordt geveld.…

En de wind waait, sedimenten zetten zich af, het kind schept een kasteel op het strand en vindt prachtige schelpen.…

De puberteit begint bij dit soort kinderen al vroeg. En verder zullen we het hier maar niet over die periode hebben. Want wat er dan gebeurt met die kinderen en hun ouders, dat is met geen pen te beschrijven. Wel is duidelijk dat in die tijd het ware karakter helemaal blootgelegd wordt.…

Zoiets doet mijn kind niet in de groep, we hebben hem thuis netjes opgevoed. Gelukkig heb ik het over kinderen die zich onder vier ogen zelf nog enigszins kunnen corrigeren, maar 80 procent van de schoolbevolking kan zonder politie en kamers vol camera’s helemaal niets meer leren.…