Alle inzendingen over Lachen om je eigen d

'I am a poet, hope I don't blow it!', zei Bob Dylan en ik heb mij daar jarenlang veel van aangetrokken, maar in de loop der jaren ben ik vele malen milder over mijn dichterschap geworden. Je kunt het succes van je dichterschap trouwens maar amper zelf regelen, ook al ben je nog zo goed, denk je veelal zelf. Je kunt nooit zonder de medewerking van…

Klein duimpje, dat verhaaltje is er in diverse smaken zeg maar, de meest nare is wel dat de reus zijn eigen dochter had opgevreten, in de veronderstelling dat het Klein Duimpje en zijn broers waren, de meisjes zijn nooit meer gezien maar de jongens ontsprongen de dans, gelukkig maar. Heel fijn toch?…

Hijgend komt ze boven en ziet dat ik sta te lachen, wat is er? Ik kijk omlaag en ze volgt m’n blik, kijkt terug naar mij en zegt: ja maar daar ga ik niet heen hoor, een waar regengordijn hangt er. Ik zeg met een lach in mijn stem, nou als je hier even blijft staan word je ook nat, want het komt deze kant op. Kom op D, we zijn zo thuis!…

Het is zo makkelijk, neen, te makkelijk om een mening te ventileren over een ander, het is zo makkelijk om meteen je oordeel te vellen bij een eerste of tweede contact wat je met iemand hebt en al weet ik dat: de eerste indruk vaak de beste optie is, weerleg ik dat meteen want niets is minder waar! Een eerste indruk kan juist volkomen fataal zijn…

Met geen woord werd er gerept over de dingen de men geleerd zou hebben, dus zijn we de klos en de sigaar want de leugens blijven op ons afgevuurd worden, de knippen gevuld en zou Bassie zeggen: wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen?…

Amper boven, stort het vanuit het niets vanuit de hemel in ongekende hoeveelheid omlaag, we kijken elkaar aan, schieten in de lach en ik zeg: ditmaal klopte de buienradar wel, want kijkend op de klok zeg ik: juist ja, geen minuut te vroeg! Schaterend bergen we de boel weg, klikken het koffiezetapparaat aan en tellen onze zegeningen...…

Zodoende raakt de mens de voeling met z’n eigen basis kwijt en vergeet of ontkent hij/zij het bestaan van een in de jeugd gevormd platform van natuurlijke vanzelfsprekendheden, ten faveure van een geadopteerd, het zelfbeeld bevestigend, modieus ego..…

verse mening, twintig koi karpers in je eigen aangelegde tuinvijver, lekker barbiecueën met je dikgepenste buren, kinders naar de mavo of havo waar ze leren wat Nederland groot heeft gemaakt, van alles wat je hebt, koopt, ziet, tankt, doet, wil, een stevig bedrag storten in de bodemloze put van de Betalingsdienst, enzovoort..…

Toen de kids klein waren, werden er met verjaardagen slingers opgehangen, ballonnen opgeblazen en je was er best eventjes mee bezig, maar het gezicht van het betreffende kind was genoeg: het was jarig en het was te zien ook. Dat mocht, want het hoorde zo. Meestal hing het spul meer dan slechts 1 dag, want het kinderfeestje moest natuurlijk ook opgeleukt…

Met grote ogen staat D bedrukt te kijken, verroest ik heb dezelfde zegt ie nog en draait zich om, waar zijn eigen auto (inderdaad precies eender op de kentekenplaten na dan) staat! Een kleur, een hapering in z’n stem en sorry maar beide mensen kunnen er gelukkig om lachen! Als hij me belt en het verhaal vertelt zeg ik alleen maar: ouwe boef!…

Althans dat denk ie, dat straalt ie uit, ( probeert ie dan ) en zet mensen aan het denken, een soort van doem- denken volgens mij, want het maffe idee om een soort cult groep te gaan formeren, met een soort cult gemeente en een cult dorp, een cult munt, moet ik even denken aan het stenen tijdperk, de flinstones om precies te zijn. Dat ie van alles in…

Je hebt ze vast wel zien hangen die grote lappen plastic met daarop de tekst: dat de scholen weer beginnen! Of we dat met zijn allen niet allang weten en ik in elk geval want we wonen tegenover een school en begrijp me niet verkeerd er is dus niks mis met een school maar wel met het volgende: Als we van de week, met onze gemeente- cabrio naar appie…

Kennelijk lach ik even niet, want de collega uit Assen zegt: Nou George, zijn we weer chagrijnig? Als ik jouw smoel zie, moet ik altijd weer lachen, verweer ik me en ik schuddebuik. Helaas, de collega’s komen al om half twaalf uit hun salesvergadering. Schaterend. Dat gaat tijdens de lunch zo door.…

Ik kan ook lachen, doe ik soms ook teveel. Maar ja, stel je voor dat je alles moet overwegen. Lach ik teveel?, denk ik teveel? Nou nee, daar zullen we maar gelijk mee op houden. Het plezier dat ik soms heb bij dat lachen is mij veel waard. Het is zo ontzettend belangrijk, omdat ik zonder te lachen de dag niet fatsoenlijk door kom.…

om te lachen was…en de automobilist?…

Je kunt janken zoveel als je wilt, als je maar lacht om je eigen gejank.…

Ik schoot in de lach, had het allemaal zien gebeuren en tja, dat werkt op mijn lachspieren.... Kwaad keek ze mijn kant op, stak haar vinger naar mij en vervolgens naar de deur, ik mocht er weer uit! Tja, voor lachen werd je ook al weggestuurd!…

Wie het laatst lacht hoeft helemaal niet het beste te zijn.…

of anderszins, als je dat filmpje ziet van de vorige eeuw, dan begin je vanzelf te lachen.…

Gewoon blijven lachen! Doe ik ook!…

Wie nergens om kan lachen, neemt niets serieus.…

Ik ben er niet van gediend om voor alles en nog wat uitgemaakt te worden, schelden doe je maar in je eigen kleutertijd en verder heet Fred precies zoals je dat spelt: F R E D. Domme smakeloze grappen als fret wil ik van jou niet meer zien.…

Eigen vormen zijn op maat gesneden en sluiten aan bij de eigen natuur. Eigen vormen bouwen een tastbaar universum buiten het eigen denken, waardoor innerlijk nieuwe en lege ruimte ontstaat die zich weer langzaam kan vullen. Of de opgebouwde werkelijkheid aansluit bij de waarheid, kan daarna overdacht worden.…

Ik hoopte dat de verslagenheid weer snel plaats zou maken voor zijn eigen wil. Dit was ook zo.…

De Man van de Bruna vindt het een prima initiatief als mensen hun in eigen beheer uitgegeven werk ter verkoop aanbieden. ‘En als het loopt heb ik nog 4 jaargangen liggen’, zeg ik hoopvol. ‘Laten we eerst maar eens kijken of hier belangstelling voor is..’, remt hij mijn euforie.…

Ik hoopte dat de verslagenheid weer snel plaats zou maken voor zijn eigen wil. Dit was ook zo.…

Ik lach en zeg: ook al had ik iets gehad dan zorg ik thuis te zijn, ben veel te blij dat je er tijd voor vrijmaakt… Wederom een glimlach en ik zet maar even het nieuws niet aan, want dat zou ervoor zorgen dat mensen nooit meer lachen en dat laatste is nou juist iets wat we niet moeten verleren hoor! Glimlach….…

D'r is nog niemand geweest die mijn gevoel voor jou heeft laten vervagen. Elke keer dat ik even figuurlijk thuis wil zijn, moet ik aan je denken. En dan mis ik je. Praten met je, lachen met je, kijken naar je, houden van je. Ik mis je. Denk jij ook wel eens aan mij? Mis je mij ook wel eens?…

Soms schreeuwen mensen zo hard zo hard als een ‘gloeiende’ groeiende sneeuwbal welke met een dondervaart naar beneden rolt en steeds groter en groter wordt tot ie volledig uit elkaar barst, valt en verstomd in de stilte van het niets Want als iets niet helpt is het schreeuwen behalve dan bij levensnood Sos, help, help, help…

Ik kan al denken aan Frankrijk zonder Côte d'Azur, kijken naar huizen en niet alleen het jouwe zien, proeven en drinken van andere flessen, andere glazen. Ik kan zwijgen en niet alles schreeuwt meteen je naam. En als het toch gebeurt, dan lach ik gewoon. omdat iemand zei dat dat helpt. Ik lach ontzettend vaak tegenwoordig.…