Alle inzendingen over Marek van der Jagt

...ontkomt niet aan de vraag, of Marek van der Jagt zelf misschien een cliënt is van ontwikkelingspsychologen en psychiaters. Een dergelijk manuscript is voer voor het Pieter Baan Centrum. De schrijver is volgens de officiële lezing een weense filosofiestudent, maar zou na het lezen van het...

...bevruchten en voortplanten? In Marek van der Jagts boek De geschiedenis van mijn kaalheid beweert de hoofdpersoon op een gegeven moment dat hij gehandicapt is, dit vanwege zijn kleine penis, hetgeen in wezen van geen enkel belang is, alhoewel, in1990 waagde een tandarts, terwijl hij een...

...pseudoniem is of eigenlijk was Marek van der Jagt. Zijn moeder overleefde Auschwitz en zijn vader zat her en der ondergedoken, beiden zwaar getraumatiseerd. Ze hadden een onvolkomen huwelijk. Arnon heeft een oudere zus Maniou-Louise, die in 1963 geboren is. Zij vertrok in 1982 naar Israël;...

...wat hij onder het pseudoniem Marek van der Jagt instuurde. Over spier- en speedballen gesproken. Een knap staaltje literaire slimheid en daadkracht. Sindsdien beklom hij in sneltreinvaart de berg van eeuwige roem voor schrijvers die ertoe doen. Alsof het toverdrankje uit Asterix en Obelix...

...de wolkenformaties zich voor je ogen tot wonderlijke, demonische gestalten? Zag je overal buitenaardse wezens? Wat is er met je gebeurd in dat ziekenhuis in Polen, dat je ontvlucht bent? Bonden ze je vast, was je alleen in die isoleercel, overgeleverd aan de gruwelijke machinaties van je...

Niet-zijn duurt langer dan zijn.

Aangezien je geen ander bent Kun je niet anders Dan jezelf zijn.

Leven is een fractie Van de dood.

Gemekker moet je aan geiten overlaten.

Als je ontkent dat alles is hang je het Niets aan. Je bevestigt daarmee dat Niets is en toch... Niets is!

Het nadeel van eenrichtingsverkeer is dat er geen tegenliggers zijn. Zij houden je juist scherp.

Korting op mijn leeftijd? Nee, laat maar zitten!

...begraafplaats Powazki in Warschau begraven. Je moeder zei: 'Zijn leven was kort en iedereen keerde hem de rug toe!'.

...kliniek om er vanaf te komen. Zitten ze daar te slapen of wat?! Volgens jouw moeder Anke was jouw ziel ziek, volgens mij kun je beter zeggen, dat jouw ziel onder jouw ballast lijden van deze incarnatie is bezweken. Jij werd 53 jaar en jij bent in het Evangelischer Friedhof op de Hamburger Strasse...

...en Mojo afstand nemen van de heren. Maar ik weet wel dat hun ongein ten koste van derden erg lang geduurd heeft: te lang.

...die Sartre en Camus las. Met Bouke Jagt begon hij in 1957 het ‘Leidseplein’-tijdschrift, vooral met poëzie. Zijn mooiste tijd was waarschijnlijk die met het geruchtmakende Ratio, dat hij ‘voor vrijdenkers’ oprichtte. New Journalism avant la lettre, met zijn provoreportages...

...van de wereld en de maatschappij. Je onderzocht de duistere kanten van de menselijke ziel, angsten en obsessies. Je schreef brutaal en je deed aan godslastering, maar je uitte ook diepgevoelige verlangens. Je wilde de brave burgers flink chockeren. Op 11 mei 1971 pleegde je zelfdoding...

...ver buiten de boot reiken om de reling te kunnen pakken. Ik verlies mijn evenwicht en val uit de boot. Tijdens mijn val zie ik de reling en kan die net vast pakken. Ver onder me hoor ik de straat razen. Ik trek me op en klim over de reling op de veilige balustrade. Mijn armen doen pijn van de...

...was-ie wel. Nu is die vast wel te uploaden naar plantenfreaks-are-us punt-nl, maar waarom zou ik het hier niet doen? Kent u onderstaande plant of bovenstaande rocksong? Vul het in bij reacties. En speel 'ns voor Google. Maak me blij.

...op aarde, hemels bestaan. Erken dan ook de passie van een man die ooit weer zal gaan. Herken ook deze liefde. Dus wees dan niet passief. Elk ding onder de hemel kent zijn tijd. Het leven is kort. Veel dingen zijn relatief. Toch sluit ik mijn tekst af met deze simpele woorden. Schat ik heb je...

...Zwarte koffie, zonder melk en suiker, zoals hij al heel zijn leven gewend was. En samen liepen we verder, om zijn eigen plek en weg te vinden in het verpleeghuis.

...knikje en liep gelijktijdig weer verder. Deze ontmoeting deed hem even goed. Met een lichter gemoed liep hij verder. De mist om hem heen leek wat op te trekken. Hij rook de geur van koffie.

...Tussen het tere groen hingen nog wat bruine bladeren die een zachte winter overleefd hadden en op het eerste gezicht wel iets van vogels weg hadden. ‘En wij wandelen hier ook gezellig met elkaar,’ was haar spontane reactie op zijn levendige waarneming terwijl ze hem even wat steviger...

...plek snel ontdekt en liep dan ook steeds vaker naar het knusse, huiselijke zitje. Daar plofte hij neer in de leunstoel, legde zijn voeten op het tafeltje, staarde even naar het schilderij en sloot weldra zijn ogen. Na enige weken vergroeide hij met zijn lonkend plekje, was het alsof de vrouw...

...hij langzaam en goed verstaanbaar het Onze Vader te bidden wat door de meeste bewoners spontaan werd meegebeden. Vervolgens stelde hij voor om samen het Credo te zingen, bij vergrijsde katholieken een vertrouwd gebed en gezang. De man verhief zijn stem en uit volle borst zong hij het hele...

...en warme kleuren. De herfst deed hem bij het ouder worden ook wat meer naar binnen kijken , naar zichzelf en de vergankelijkheid van alles. Van een oude, kwetsbare man die na een lange tocht door alle seizoenen heen, in de winter van zijn eigen leven was aangeland. Een mens die ondanks zijn...

...zijn richting. Om haar opmerkelijke gedaanteverandering niet te storen, liet hij haar rustig begaan, ook toen haar hand in die van hem wat rust vond . Ze leek nu tevreden, zich veilig voelend bij de man die stil maar innerlijk bewogen naast haar zat. Hand in hand. Zó was het blijkbaar goed. ...

...ze voorgoed. Stilletjes verliet hij zijn dierbare, uitgeleefde lichaam. En als een vlinder zo vrij fladderde hij nieuwsgierig naar het licht aan de overkant.

...ogen. `God zegene haar,' bad innig een oud moedertje. `God zegene haar en het kind.' Het moet heerlijk zijn geweest, daar te staan juichen te midden dier menigte, daar te staan juichen en lachen en bidden en schreien... Stil, het is misschien maar beter, dat wij daar niet te veel aan...

...de donderslagen dreunen door het woud, als de nederknetterende bliksem de takken doet kraken en scheuren, de stammen doet splijten, die de rivieren buiten hun oevers doet treden, en zich verheugt in het woeste geweld van het water, als het stormloopt op dijken en muren en mensenwoningen. De...