Alle inzendingen over OPBEURING

Twee volwassen vrouwen, Suzan en Lida, woonden samen in één huis, deelden alles met elkaar. Vaak gingen ze bij mensen op bezoek. Op weg daarheen duwde Lida Suzan in haar rolstoel voort. Met al hun kennissen spraken ze wel eens over Suzans dromen van vroeger. En steeds meer mensen vertelden...

Het jonge herderspaar Jochen en Greta droeg zorg voor een mooie kudde schapen op de hoge, geurige bergweiden. "Ik, een zwakke vrouw, zal mijn spieren stalen door flinke keien voort te duwen," gniffelde Greta. Zij en haar man Jochen lieten daarom vaak met hun handen grote stenen van de hellingen...

Tanka een zwerm goudhaantjes vliegt tussen natte bomen: winterse kaalheid wordt versierd door mengeling van ronddraaiende kleuren. Tekst in proza Het park aan de rand van de stad is vol doorweekte grasvelden en natte, kale bomen. Opeens vliegt er een zwerm goudhaantjes tussen de...

Het zo graag bezochte herfstbos fluistert verschillende talen, die weemoedig, geruststellend of opbeurend mogen klinken. Het goud glanzende lover verblijdt mensenharten, spreekt daarbij van levensmoeheid van de bomen, die hun laatste pracht tonen, voordat ze kaal worden. Die neerdwarrelende...

De wanden van brede bosgreppels zijn vol dor bruin, waartussen jong groen glanst. Het speenkruid toont bescheiden, maar blij zijn stralenkransen. Hel, smal en puntig geel bemoedigt het schuchtere voorjaarsleven, bezit stuwkracht om alles wat nog in sluimerbloei ligt tot snel ontluiken en groeien op...

Haiku De ijsvogel vlucht: klein, opbeurend blauw verdwijnt in dof winterriet. Prozatekst Fietsen onder de grauwe winterhemel. Daar gaat het langs dof groene weiden zonder sneeuw. Neerslachtig, maar berustend staat het dichte riet rondom die plas. Op die ene halm... Ooh, een prachtige...

Omgeven door huiselijke bescherming leven mooie vrolijke bloemen en stengels vol krullende bladeren onbezorgd in een kleine wereld. Ze geuren nog steeds als hun verre voorzaten, die eens tierig bloeiden in wijde, ruige woestenij, rondom de tenten en kudde van aartsvader Abraham. Deze man deed...

Met mijn vijfenzestig jaren ben ik een jongbejaarde. Boven mij schemert een donkerblauwe hemel, die op komende levensavond duidt. Daarachter zie ik de einder als een zwarte bergketen: vragend en wachtend duister. Vlak voor mij ligt een bruine vlakte, verzoekt om rustig toe te kijken. Ergens, in...

Waar de zon volop schijnt, we genieten van de nazomer, eentje die zijn weerga niet kent, zijn andere landen op een ontzettende manier de klos. In Spanje verzuipen ze bijkans en dan bedoel ik niet in de oceaan, maar gewoon op straat! Verder weg zijn complete dorpen weggevaagd van de wereld,...

Het Bijbelboek Openbaring 15:2 maakt melding van een heugelijk en veelbelovend beeld: Onze Heiland, die zichzelf offerde en de afschuwelijke kruisdood stierf, ging na zijn verrijzenis naar het Hemelse Rijk om te heersen over het heelal. Daar zit hij als zegevierende Vorst aan een geweldig groot...

Een ruim publiek bezette op een nog altijd zonnige dag in oktober het terras van Café-Restaurant "Nieuwland" dat bijna in de flauwe bocht is gesitueerd die in onze stad de Nieuwlandstraat met de Heuvelstraat verbindt. Vandaar heeft men het uitzicht op de felrode letters die aangeven dat aan...

...gevonden? Hij peinst zich moe bij al die denkbeeldige landen en oceanen. Opeens klinkt er een donderslag vol opbeuring! De luchtkoepel staat stil: de pasvolwassene kent zijn stee en bestemming!

Haiku 's Teer paars bloeit tierig rondom de dode boom, die stevig rechtop staat. De jonge es groeit uit de holle, sterke stam van een dode beuk. Prozatekst In het mooie park van Oosterhout (Noord-Brabant), omgeven door kleine kastelen, zie je zowel keurig onderhouden stadstuin...

Afscheid nemen is natuurlijk altijd een trieste zaak. En zeker van iemand als Quirijn Metz, dames en heren. Want je hoefde hier op de site de naam Quirijn Metz maar te laten vallen of iedereen wist over wie je het had. Over Quirijn Metz, natuurlijk. Quirijn was altijd bezig. Columns schrijven,...

De gedachten aan wat allang voorbij is, zijn dikwijls erg veranderlijk, betonen zich grillig en eigenzinnig. Soms hebben ze het aanzien van harde rotsen, die een strenge, stenen poort omvatten. Achter dikke tralies is een grimmige, zwarte nis te zien. Het meedogenloos harde slot weert stug en...

De dood van Maradona betekende veel voor vele Argentijnen. Diego bezorgde de Argentijnen in een ver verleden de wereldtitel mede door met zijn hand te scoren - de VAR bestond nog niet maar God al wel - en door een fantastische dribbel over meer dan de helft van het veld. De dood van Maradona...

(17/9 - 26/9 - 2014) Met de nachtelijke Schipholtaxi vertrekken mijn vrouw Anchie en ik vanuit onze woonplaats Breda. Tegen vier uur in de ochtend bereiken wij de luchthaven om met een vroege vlucht naar Malaga te gaan. De ochtend is nog tamelijk mistig. Het vliegtuig stijgt op bij nevel,...

(voor Sylvia Plath) Je was als een wuivende kastanjeboom, je haren als bruine herfstbladeren en je ijspegelscherpe gedichten waren de glanzende kastanjes, die wij als hebberige lezers met de takken van de grond uit de boom wilden gooien, terwijl ze toch op den duur vanzelf wel vielen. De...

Ik kreeg een e-mail van de dichter Jos Versteegen, waarin hij mij vroeg wat de bedoeling is van mijn beschouwingenlijst over diverse dichters. Ik was even totaal van mijn stuk. Wat moest ik antwoorden op zo'n diepzinnige, filosofische vraag? Ik doe het omdat ik graag andere dichters in het...

In de huidige miezerigheid blijf ik blijmoedig speuren naar opbeurende muziek. Daarbij stootte ik onlangs op het singalong-verschijnsel. Dat kwam zo: iemand had een pakketje door de brievenbus gepropt. Mijn benedenburen vertelden dat een jongeman-op-een-racefiets er mee aan m’n deur had gestaan....

In het voorjaarsbos gaan de knopjes van de eiken- en beukenbomen langzaam en teer glanzend open. Op een moerassige plek zie je krioelende bloei ontwaken. Het frisse lentelicht van de morgen wekt allemaal blanke bloempjes, die zich ontvouwen na hun nachtrust. In koor zingen de bosanemonen hun lied...

Het begin Ze had me bij zich geroepen en ze sprak de woorden plompverloren uit; wierp ze als het ware over het bureau heen in mijn richting en als pijlen kwamen ze op me af en verwondden ze mijn kwetsbare hart: "Nee, het bloed is niet goed; als het kwaadaardig is en ze zijn er vroeg bij, kunnen...

Goeie help! Zo hoog? Ja, de zorgpremie stijgt en stijgt. Net als het eigen risico trouwens. De energie wordt ook duurder, en mijn cv-ketel moet eigenlijk worden vervangen. Laat ik maar zwijgen over de autokosten en de woonlasten. Loonsverhoging zit er niet in met dank aan die rotcrisis. Zo...

Slenterend op straat -zeg, zomaar tussen de bedrijven door groet de maan mijn schaduw in een land van echt nooit verloren wapent zich tot tanden- baggeren en buffelen tot het eind Zintuiglijke prikkels zoals horen, zien en lekker ruiken geven een gevoel van geil verlangen Doorgaande tijd...

Vandaag moest ik voor oogcontrole naar het ziekenhuis, even de mening en het oordeel van de oogarts vragen. Op advies van mijn opticien. Gelukkig woont mijn oudste broer in de buurt en heeft me begeleid. Nodig, want je krijgt daar spul in de ogen gespoten en dan zie je even wat slechter en is zelf...

Op 12 augustus zag ik op het NOS-journaal dat minister Klink dit jaar in een groot aantal ziekenhuizen wil stoppen met hartklepoperaties die met een katheder worden uitgevoerd. Voor het noorden zou dat betekenen dat het dichtstbijzijnde ziekenhuis voor dit soort operaties Utrecht is. Of Amsterdam....

(voor een liefdevolle vrouw, helaas getergd door schizofrenie) Kom maar, witte vlinder, naar de liefde die gebroken ligt in de cellen van ons hart, ineengedoken, vol van smart zoek ik als jou, de nacht is lang en dagen lopen over van verdriet, maar kom, met al mijn kracht bid ik God dat Zij ziet...

De caissière vraagt of ik het blokje met ‘deze kassa gaat sluiten’ achter mijn boodschappen wil leggen. Ze wrijft vermoeid in haar ogen. 'Pauze?' , vraag ik. 'Lekker even', verzucht ze. 'En een peukje zeker', zeg ik opgewekt. Ik zie het personeel van deze winkel op mooie dagen wel...

Zes keurig geklede knechten, of als je hen liever lakeien noemt, kijken uit over het wijde plein in Eftelings Sprookjesbos. Tot hun spijt zijn ze al heel lang bedienden. Eens waren het trotse koningszonen, prinsen vol levensgenot en ondernemingslust. Maar deze zes jongemannen hadden eens een...

Na 98 jaren op deze chique planeet is de geniale, fenomenale, onnavolgbare dichter Leo Vroman dan eindelijk gaan hemelen. Zijn ouders waren allebeide leraren op het schoolgebouw, dat ik dagelijks zie en dat sinds enkele jaren zijn naam draagt. Daar heb ik nog aan bijgedragen. Ik herinner me nog een...