Alle inzendingen over Onverwachts genoegen

Maar dat is wel de reden dat deze dag een beetje saai verloopt; ik had mij van alles voorgenomen en op het laatste moment zit ik toch onverwacht thuis, gelukkig wel want het heeft gegoten hier bij ons in Zeeland. Dus na een tijdje op de bank gehangen te hebben zet ik even de computer aan.…

Totaal onverwacht, want dat kón helemaal niet. Ik bracht er weinig van terecht. De daarop volgende dag gaf de wiskundeleraar mijn gecorrigeerde proefwerk met een brede grijns aan mij terug. Er stond een grote rooie 2 op en daarachter, even groot en even rood: “Onverwachts?”…

Verwacht het onverwachte, in overvloed.…

Ik heb het boek doorgeworsteld tot 'g' van 'genoeg' en vervolgens de pijp aan Maarten overhandigd. Het krijgt van mij - mede gezien de vrij pittige prijs - niet meer dan 1 ster. Voor de moeite.…

Mijn Zen-Goeroe opperde, toen ik dit probleem aan hem voorlegde, dat heer Keizer in Amsterdam werd geboren en in dier voege (prachtige constructie; in dier voege) dus al genoeg is gestraft, maar dat vind ik te makkelijk.…

‘Ja, maar als we…’ ‘Nee, ik heb er genoeg van. Meer dan genoeg!’ ‘Maar als we nu eens…’ ‘Ik zeg toch, dat ik niet meer over me heen laat lopen!’ De volgende dag lag het tot op de draad versleten vloerkleed bij het grofvuil.…

Onverwacht, ik zag het niet aankomen, onverdacht, misschien nog beter verwoord, die hoek kwam uit het niets, uppercut vol op mijn bek gegaan. Ik heb geen zin u alles uit de doeken te doen, weet slechts dat mijn lieve Nathalie mij een plens ijskoud water in 't gezicht heeft gesmeten, maar mij daarna wel volledig heeft afgedroogd.…

Gisteren was onverwachts een bijzondere dag voor mij. Ik opende mijn post op mijn computer en ineens stond daar een brief van een voor mij onbekend persoon. Nieuwsgierig zoals ik ben opende ik meteen deze brief geschreven in doc.…

Waar hij goed genoeg was om achter gesloten deuren haar lief te mogen zijn, maar met open deuren zo niet mocht heten. De liefde was de laatste weken opvallend mooi geweest. Zijn hart zou hem zijn woorden altijd kwalijk nemen. Hij stotterde terwijl hij fluisterde: "Ik had alles voor je willen geven, maar uiteindelijk gaf ik nooit genoeg."…

Er zijn visjes genoeg in de zee.…

Alle zintuigen alert, klaar voor het onverwachte. De werkelijkheid dient zich aan en vraagt erkenning. De mond is maat en middel tegen schrokken en verslikken. De voeten hervinden zich en zoeken het lichaam. Het geheel is samen sterk. Zich beperkend tot die ene stap, genoeg voor het moment.…

En genoeg!…

Ik heb er genoeg van, maar zal nog wel veel meer krijgen.…

Ongekende pijn terroriseerde hem, ontoelaatbare, niet in te dammen pijn, de term: sterven van de pijn ging echter niet op, hij bleef leven elke dag een kwelling van ongekende omvang. Hij werd er niet vrolijker door, neen, hij werd in tegenstelling tot de vrolijke vrijbuiter die hij altijd was een norse dwarse kerel die zijn grieven botvierde op ‘wie…

Een envelop in de bus, brengt me even van stuk, een kaart met een randje nee brengt echt geen geluk. Een envelop in mijn hand, wie mis ik in mijn kring, durf hem bijna niet open te maken en zo sta ik met dat ding.... te peinzen wie er nu weer vertrokken is van deez' aard. Een prachtige kaart van een prachtig mens, die gewoon…

Echt het is een wel zo onverwacht gebeuren dat we samen hier twee dagen hebben genoten van alleen al het idee, dat iemand zo iets ontzettend liefs regelt. De dozen staan onder de boom te pronken, een ieder die binnenkomt is er weg van, net als wij natuurlijk.…

Dat de Nederlandse 3x3-basketballers bij de OS in Parijs goud zouden pakken had ik zelfs één seconde ervoor niet verwacht. Overigens: grote klasse!…

Stond weer stil… draaide zich opnieuw naar mij om en voegde er even langzaam aan toe: “Maar…net…niet…slim…genoeg!” Nou ja, ik wist dat ik gelijk had. Mijn redenering klopte toch? Geen speld tussen te krijgen. En ik hoefde mij dus niet voor te bereiden op een proefwerk dat niet onverwacht gegeven kón worden…! Dácht ik!…

Een verliefdheid in de late jaren dertig leidde, misschien onverwacht, tot tien kinderen, waarvan eentje doodgeboren. Hij staat nog steeds tussen mijn jongere zusje en mij in, het erge is dat mijn ouders mij dat nooit hebben verteld.…

Waar zij tot plezier, genoegen en vreugde van de restaurantbezoeker en van de argeloze voorbijganger haar bonte bloemenpracht laat zien.....…

Sinds enige weken, net uit de winter, hebben wij PV-panelen op ons gezamenlijk dak gemonteerd gekregen. Deze zonnepanelen of Photo-Voltaic- of Licht-Elektriciteit-panelen zetten licht van de zon in elektriciteit om. In mijn vorige woning, een paar honderd kilometer noordelijker, draaiden windmolens volop om mijn appartement van energie te voorzien.…

Een week geleden schreef ik mijn verhaal, mijn eerste gevoelens in een bui van trots en stuurde het in. 1 dag later kreeg een bericht terug, het was niet geplaatst: "Ik was niet verrassend genoeg". Toch was het een verrassing voor mij, zo heel onverwachts, ik was gedumpt!…

Op de weg terug van een controle in het ziekenhuis regende het nogal. Met een gangetje van vijftig ging ik naar huis. Mijn neus tegen de voorruit geplakt, omdat ik anders niets kon zien. Plotseling zat daar midden op de rijbaan een poes;ik kon nog net op tijd remmen. Mocht ik gedacht hebben dat de kat zou wegrennen, dan had ik het mis. De poes bleef…

Onverwacht kwam hij uit de schuilplaats van zijn auto en verklaarde tot mijn genoegen en opluchting "Mevrouw, ik zal u wel thuisbrengen!"…

Langzaam garend, tijd genoeg. En dan is alles zomaar voorbij, moet je verder, in je kop zit die opmerking van je moeder: "Doe maar gewoon". Ik mis dat mensje.…

En dan krijg je een mailtje, niet geplaatst want niet subtiel genoeg. Ik heb dan zo het idee van confrontatie, ruzie, de snelste vorm van communicatie. U zult begrijpen dat ik op zoek ben naar die rand, zo subtiel ben ik nog wel.…

Ben niet meer wat ik geweest ben, voel mij zelfs oud. Maar wil nog graag mee doen, met alles wat niet meer gaat. Waarom is het leven niet echt gegeven, zoals wordt verteld. Je moet er persoonlijk hard voor knokken en dan word je ook nog nog eens met het natuurgeweld elders geconfronteerd. Maar elke dag heeft nieuwe wensen en geeft nieuwe kansen…

Ik heb voldoende om van te leven en dat is dus ook genoeg. Soms heb ik een heel klein beetje spijt dat ik zoveel schilderijen heb vernietigd, maar ach, bewaren was toch niet mogelijk geweest. Hiermee zet ik niet alle creatieve activiteiten stop, want ik blijf mijn onleesbare gedichten schrijven en ga net als vroeger weer tekenen.…

Veel mensen beseffen niet dat hun tekort alleen maar een tekort is aan hun overvloed. Evenals de westerse samenleving niet beseft dat haar "economische crisis" slechts een áfnemen van hun overschotten is, die ze de "derde wereld" heeft misgund! Let wel! De "derde wereld" is toevallig dezelfde wereld als waar jíj op leeft.…

Wat een oeverloos verhaal, in huize T komt het voor dat we zeggen: we zetten geen wekker, dat is zo relaxed, echt waar, je hoeft niks, moet nog minder en alles verloopt op zo’n dag van een leien dakje. Geen punt, geen gehaast en nog beter: alle tijd aan jezelf hebben. Dan: als we het over de tijd hebben, mag volgende maand de klok weer worden verzet…