Alle inzendingen over Pasje voor leeftijd

Dat is nog eens makkelijk, als ik buiten de winkel kom en dat manlief vertel die gezellig zit te praten met een dame, het verhaal vertel van het pasje en hoe makkelijk het ging zegt hij: dat zou met ons ook mogelijk moeten zijn, je pasje bij een apparaat houden en er een aantal jaren bijtellen!…

De mijnheer van de bank glimlacht en biedt mij een pasje aan. “Service” zegt hij. “Dat is toch mijn pasje niet?” “Nee” zegt hij. “Het is een kopie.” Ik knik en steek het pasje in een gleuf. “Daar komt uw geld uit” corrigeert hij me. Ik wil iets zeggen, maar slik het in. Ik voel mijn hoofd bonzen.…

Met één voet over de drempel, roept de eigenaar mij na: “Mevrouw, u vergeet uw pasje!” Ik kijk eens naar mijn voet en denk: 'Je had gelijk, dit is niks voor mij.' Bij de laatste stap over deze drempel roep ik hem na: “Bedankt, je mag hem houden!”…

Ik ben een dame op zekere leeftijd. Zevenendertig om precies te zijn. En daar ligt het leven niet meer zo grandioos voor opgeschept. En het was verdomme niet eens mijn schuld. Ik ben er in geluisd. Tenminste, ik had er niet op in hoeven gaan. Maar wat wil je.…

Dan mag jij mijn pasje scannen, kom’. Ik geef hem het pasje. Moe maakt dom. Stress ook. Hij loopt ermee weg en smijt het op de rails. Ik sla dramatisch een hand voor mijn mond. Maarten rent weg. Theater voor de mensen die in de stilstaande tram zitten en het willen zien. Ik word woest. Dit raad ik iedereen sterk af.…

BOER AF de boer was van boerenafkomst en kreeg het kleine boerderijtje van vader en opa en breide het een beetje uit en op zijn vijfenzestigste hield hij er mee op en begon een tuin en nam een pony zodat er kinderen kwamen en ging fietsen en at roggebrood met spek en schreef een boek over zijn eenzame leven op de boerderij in een afgelegen dorpje…

... En zo giert de herfst over de daken...de zomer is definitief naar de knoppen...We mogen nog van geluk spreken, dat de warmte niet ook onmiddelijk is vertrokken. Sommigen blijven het maar schreeuwen van de daken... Zij hebben makkelijk praten...maar hun woorden vallen als bladeren naar de grond... Het is het grijs in de wolken en ik trap me…

Even pasje tegen het apparaat om te betalen en na even stilte zegt de kassadame: er is zeker storing, want hij doet het niet? Plaatst u het pasje nog eens? Ik zeg: ja de groeten, want straks schrijft ie het twee keer af! Kijk in m’n hand en zeg: oh kijk nou, ik probeer te pinnen met m’n bonuskaart! Jammer dat ie dat niet doet hoor!…

Het maakt niet uit, waar en wie een depressie heeft, er staat geen leeftijd voor. Helaas. Afgelopen week werden we opgeschrikt door maar liefst drie mensen, ooit kinderen van een vader en moeder, ooit vast gezeten aan een navelstreng, ooit in een kraambed beland, opgegroeid in een gezin als broer- of zus van...,..…

Het zal met mijn leeftijd te maken hebben dat ik de laatste tijd veel denk aan boeken en gedichten die ik vroeger heb gelezen. Soms zijn dat teksten waarvan ik al vergeten was dat ik ze ooit heb gelezen. Het is een proces dat aanspoort tot herlezing. Helaas leidt dat niet altijd tot een vreugdevolle hernieuwde kennismaking.…

Mijn leeftijd is, overigens, een leugen...…

Zoals zo velen google ik wel eens naar oude bekenden. Daarbij kwam ik uit bij Sarah, die ik twintig geleden voor het laatste heb gezien. Dat was in een tram in Den Haag en het was al zo'n dertig jaar daarvoor dat wij elkaar hadden gesproken. Ik was dolblij haar te zien en dat moet van me af hebben gespat. Maar helaas, zij draaide haar hoofd weg…

Het is een onzichtbare vijand die iedereen pakt waar ie wat in ziet, ongeacht leeftijd maar toch: als iedereen zich vanaf het prille begin aan de regels had gehouden, dan..... Ik ben best huiverig voor het vervolg maar hoop innig dat het niet zal komen!…

Wat mij vooral opviel waren de strakke pakken, niemand uitgezonderd, iedereen grijs, zwart en blauw maar wel met een vrolijk nekkoord-bungelend pasje. Daar zit je dan in je jackje, vrolijk overhemd en een scheur in je spijkerbroek omdat je een open kettingkast hebt op je fiets.…

Het leven wat pas begint na je veertigste is ook niet meer wat het geweest is. Vol verwachting klopte mijn hart van geen kant, maar dit terzijde. Nog lang niet uitgerockt, kan mijn lichaam weer niet aan...zóóó over the top van toen ziet nu grijsgedraaid. Dan mag ik uit mijn vel barsten als dat waar is, maar met een gebit wat aan alle kanten rammelt…

Korting op mijn leeftijd? Nee, laat maar zitten!…

Het was voor mij onuitsprekelijk dat mijn broer voor wie het presentje bestemd was de leeftijd van zesenzestig jaar zou bereiken maar voor altijd een kind van drie jaar is gebleven…

Hoe bepaal je precies de leeftijd van instituten? Bij mensen lijkt het een kwestie van klokken en uitschrijven. Toch zijn dat maar afspraken. Ik voorzie absoluut dat onze beslissende vrijpartijen ooit exact geregistreerd worden. Ten stadhuize door klerken ter bescherming van leeftijdrechten. Terecht.…

Ik zag haar voor het eerst in een Chinees Restaurant, waar ik - na mijn boodschappen gedaan te hebben - lekker dacht te ontspannen. Het was rustig daar en ik ging lekker bij het raam zitten. Pff..ik was het zát van al die stinkende kleedhokjes, waar ik me telkens om moest kleden. 'Bestellen, mevrouw?' vroeg een vriendelijke Chinese dame. 'Uhh,…

Er is een toegangscode, een pasje nodig, een portier om je tegen te houden. Alleen geheime agenten als James Bond weten door te dringen tot de spelonken van het gebouw vol figuren die je niet kent, maar die bezig zijn met dringend heen en weer lopen. We zijn duidelijk in het hoofdkwartier van de vijand.…

En ze hebben gelijk, je moet je leeftijd vanaf je vijfenzestigste niet meer serieus nemen. Net als jongeren soms precies op de daarvoor aangewezen leeftijd volwassen zijn, praktisch meestal ietsjes later. En er zijn sommigen van hen die nooit echt volwassen worden. Je moet op je gevoel af gaan en daar naar proberen te leven.…

De scheidslijn is getrokken; de bomen verkleuren in het late seizoen. Mijn verre jeugd ligt diep verzonken in een peilloze kloof; de aanzetten van grijsheid tasten mijn haardos als met voorzichtige handen aan. Loutering is mijn deel geworden en de wijsheid die ik wens mag mijn bezit worden. De Dood, die Gigant, verwelkom ik nog allerminst.....…

Gé tegen To haar oor ... `Tootje, doe je vanavond je muiltjes aan voor manlief?' To kijkt schuins opzij naar 'r pappenheimer. `Als je de vaatwasser uitgeruimd hebt, alle plintjes hebt gezogen, rozenolie voor me hebt gehaald en wat lotion voor jouw biljartballetje, nu eindelijk 'ns een dekbedovertrek meeneemt dat geen aanleiding tot protest…

Er staat geen leeftijd voor pikken, jatten, stelen of ongewenst meenemen, dat weten we allemaal maar deze ‘bijna‘ diefstal was dus echt niet gepland en dat zeggen de meeste mensen natuurlijk.…

Hoe kan het dat twee jochies van die leeftijd op een scooter rijden, die, gezien hun leeftijd niet eens door hen bereden hoort te worden? Ben ik ouderwets?…

Verwonderd keek ik naar de niet aflatende stroom ‘arbeiders’ die het gebouw zo vroeg binnenkwam en vervolgens opgeslokt werd door glazen poortjes die met een pasje geopend konden worden. Achter die poortjes was uiteraard onbeperkt verse dampende koffie te verkrijgen. Ik had echter geen pasje. Waarom die mensen zo vroeg beginnen?…

Als we klaar zijn met eten vraag ik hem naar zijn pas, werp er een blik op en vraag: heb jij soms nog een pasje in je portemonnee? Ehhh, ja dus! Ik zeg, sufferd, als je een nieuwe pas krijgt, moet je de oude wel kapot maken en weggooien hoor. De houdbaarheidsdatum is al even voorbij! Daar zat dus het probleem!…

Geeft niks zegt onze vriend, ik heb mijn pasje bij me (politie) en moet dat nu maar even gebruiken! En zo brachten ze me naar het ziekenhuis, waar ik in een kous gestopt werd, krukken meekreeg en de opmerking: de rest van de vakantie niet meer te lopen!…

Ruzie maken is van alle leeftijden, bonje schoppen eveneens maar dit haalt wel echt het nieuws. Want eerlijk is eerlijk, we verwachten dit toch niet van mensen boven een bepaalde leeftijd? Ik kan me in elk geval niet voorstellen om mijn bed uit te komen en er even flink op los te slaan. Normaal krijg je ( maar wat is normaal?)…

Ik heb m’n betaalkaart gevonden, tik de code in en geef mijn pasje van de benzinefirma. De man heeft verder ook niets te vertellen en rommelt wat met zijn kassa en mijn klantenkaart. Hij reikt de kassabon aan. ‘Hier even uw handtekening.” Dat zegt-ie altijd op dezelfde manier. Op dat moment piept mijn gsm.…