Alle inzendingen over Toen ik nog leefde..

...met een enorme knal over naar de volgende wereld. En DAAR leven we vast en zeker nog: LANG EN GELUKKIG.

Bij de dood van de onvergetelijke Engelse zangeres Vera Lynn moet ik eerlijk bekennen dat ik me er niet van bewust was dat ze nog leefde. RIP.

...de afgrond van leed en verschrikking had zich nog niet getoond, niet geopenbaard in onze levens en we hadden onze vleugels uitgeslagen en leefden geheel en al op de toppen van onze gevoelens in een hoge, illusoire sfeer van schoonheid en geluk. Zo liep ik eens, in lang vervlogen tijd, aan de...

...eer mij niet voor het geven van mijn leven. Ik leefde. Ik deed wat ik dacht dat iemand moest doen en omdat niemand het deed moest ik het doen en daarom deed ik het. Maar ik heb geen leven gegeven – ook het mijne niet. Zeker het mijne niet. Geef dus ook jouw leven niet. Maar...

...sollicitatieprocedure. Wie dronken was en toch nog samenhangend kon praten, werd geschikt geacht voor een hoogleraarfunctie aan de prestigieuze universiteit van Oxford. Ramses Shaffy zou dus aangenomen worden. Journalisten interviewen niet over de toekomst, want je weet toch niet wat er dan...

Toen ik nog leefde... Toen ik nog leefde in het heelal van je armen en ademde door je huid, stond het geheimschrift van de sterren in je ogen geopenbaard. De witgouden bal van de zon rolde de hemel rond en de maan was een abrikoos in de schaal van de nacht. Maar nu drijven sponzige...

Geen grafsteen zal herinneren aan jouw leven, aan onze liefde en vriendschap. In het verre land ben je onvindbaar. En ook mijn verwarde hart en verstand kunnen niet meer vinden, niet meer opsporen wat wij eens deelden. Gezonken is het in een diepe put, in de krochten en spelonken van vergetelheid,...

...noemenswaardige...

...nemen de loop; Er was eens een dag… die werd ingeschat op zijn waarde... Die leefde nog lang en gelukkig... tot in lengte van jaren.

...zo lang geleden. Je wenste zozeer te rusten in de Vaderarmen van de dood. Je wens is vervuld. Ik zal je nooit vergeten. Je vriendin Ineke

Het terrein en de bebouwing van "Prisma" in Biezenmortel bieden onderdak aan vele cliënten en ook mijn broer behoort tot hen. De oude, eerbiedwaardige bomen herinneren mij aan vele, vele bezoeken, deels daterend uit een ver verleden. Vandaag leefden kennelijk onrust en agitatie niet zozeer op...

...dat ondanks alles niet in staat was de achterbuurt een fleuriger aanzien te verlenen. De armoede regeerde in het troosteloze huis waarin men kennelijk slechts nog leefde voor de liefde. De bloemen in het tuintje, door een Onbekende geschonken, schenen de ellende te moeten goedmaken die zwaar...

...vertellen. Hij hield van mannen. Ik wou dat hij nog leefde, ook ik heb hem tekortgedaan. Wat zou het mooi zijn geweest als hij de kans had gekregen om zonder voorbehoud van iemand te houden en daar zijn leven, hoe kort ook, mee te delen. Het leven kan voor iedereen mooi zijn, als we elkaar...

...mijn trotse en gevoelige ouders. En zo zeg ik stilletjes voor mij uit en melancholiek de verzen op die zij plachten te reciteren: "Van den hoogen sperel, waar hij verre ziet, luide zingt de merel nu zijn avondlied" En de tranen dringen naar mijn ogen, de tranen die bevroren waren in het...

...ogen leken op de halkast van mijn oma, toen ze nog leefde, zo glad gepoetst, zo mooi glanzend. In haar armen lag het kind, zij streelde het in volle overgave. Even leek de wereld een vruchtbaar paradijs, een stilleven van Renoir. Onder zijn grauwe tropenhoed leken zijn hersens weg te smelten, ik...

...verbroken diende te worden. De ontrouw en de kwetsuren die men elkaar toebrengt zijn gemeengoed geworden onder de mensen,,, Opstandig en boos gaf ik mijn "vriendin" voorgoed haar congé Zij was zo bezig met "zelfcompassie" in haar egocentrische bolwerk van de...

...dragend als een bittere dronk. We spraken nooit veel maar haar portret dat zij mij eens schonk siert mijn kamer nog altijd. Het afscheid kwam onverwacht. Eenvoud is het kenmerk van het ware.....

...nietwaar. Want wie kon je vandaag de dag nou nog helemaal vertrouwen? Niemand toch, als we eerlijk waren? We leefden wat dat betreft in een rare tijd. In een hele rare tijd, dat kon je wel stellen. Zelfs een kanariepietje werd tegenwoordig gejat. Aha, daar kwamen de koffie en de appeltaart....

...afgesleten bladzijden van mama's bakboek kon je nog de afbeeldingen zien van heerlijk gebak en soms werd inderdaad de Frankfurter Krans geserveerd, die wel een aura van bijzondere feestelijkheid om zich heen had. We baden een Noveen voor het broertje dat ongezeglijk, wild en ziek was en dat...

Bij "Multivlaai" (waar zelfs een busje met daarop de naam van de genoemde zaak in trotse kapitalen voor de deur staat) stonden vandaag zoals altijd de diverse heerlijke, kleurige vlaaien te pronken onder de toonbank. Maar het gonsde in de winkel: de vader van de verkoopster was overleden. Haar...

In het vroege jaar 1988, op het tijdstip dat dertig jaar achter ons ligt, begroetten de narcissen in het plantsoen met hun maïsgele en heldergele kopjes mij en heetten zij mij als het ware welkom. Taai leefden zij ondergronds voort en ieder nieuw jaar vertoonden zij zich opnieuw. In lange,...

...nog voor de gouden droom van een universitaire carrière, maar na je geestelijke ineenstorting was je enige taak en bezigheid nog het op lethargische en apathische wijze begieten van de planten in de psychiatrische inrichting......

...Iedereen kende iedereen in onze kleine wereld, in ons kleine universum en daar beleefde ik mijn stormachtige, onvergetelijke jeugdjaren...

...levenssituatie... Zowel mijn grootvaders als ik waren dromers en leefden in ten dele zelfgekozen armoede maar koesterden en koesteren een droom, een illusie van schoonheid, kunstzinnigheid en liefde die alles overstijgt..... Toevallig waren zij beiden eveneens edelsmeden, ondanks alles...

...Virungagebergte (Oeganda, Rwanda, Congo) leefde nog een kleine populatie. Op nummer vijf stond een zeedier. Een zoogdier, een walvis, de Noordkaper een van de grootste dieren op aarde. Op nummer vier stond de Breedsnuithalfmaki. Op nummer drie stond de Javaanse neushoorn. Grootste oorzaak:...

...jij. Je was mijn redder. De enige die me nog een hand uitstak en zei dat ik moest gaan leven. Je zei dat je mij zou leren leven. De rest had de hoop allang opgegeven en liet me stikken. Misschien dat ik daarom zo van je hield, ik geloofde in jou, en dat jij de juiste persoon was om me...

...door de onverbiddelijke dood en wel al te spoedig alsof ik nooit hun eclatante schoonheid en nog uitbundige gezondheid mocht aanschouwen.....

...kleding van een nichtje die ons niet bepaald flatteerde en daarnaast droeg ik de bril en de hoge orthopedische schoenen. Ik zal me altijd blijven herinneren hoe mooi en luxueus Ria's ouderlijk huis aan de Leenherenstraat was.....

...tijdje gelukkig maar miste haar familie en haar vriendin. Ze wou zo graag terug maar het kon niet meer, daarvoor was het te laat. Nu zit het meisje er nog steeds en kijkt neer op de hoofden van haar vrienden en familie en elke keer rolt er een dikke traan over haar wangen, maar niemand zou...

...te schrijven. Een beetje als medicijn. Ik heb nog nooit en zal nooit zoveel houden van iemand als de vrouw die laatst gestorven is en mij ontvallen is. Mijn drie beloftes aan je sterfbed zal ik houden en vervullen: Ik zal voor onze jongen zorgen Ik zal een voorbeeldig leven leiden Ik...