Alle inzendingen over WOUDEN

In de duisternis kwam hij aan. Hij parkeerde zijn auto op een hobbelig paadje en liep zacht naar een al openstaande deur. De stilte was om te snijden, de duisternis liet hem struikelen over stenen en stukken hout, geen lantaarn in zijn bezit, alleen het licht van de maan dat hem leidde naar weer...

Over bomen en struiken, over alles wat er maar in een woud voor kan komen. Vooral veel magie. Op een dag fietste ik een stuk buiten Antwerpen toen ik ineens oeroude bomen zag staan. Vervuld van hun grootte en vorm zette ik mijn fiets neer en wandelde dat ongeloofwaardige bos in. Rondom mij...

...met een eigen karakter. Het Fries van de Wouden, Woud-Fries, wijkt op bepaalde punten af van het Fries van de Kleistreek, Klei-Fries en de Zuidwesthoek, onder andere doordat de tweeklanken in 'nei': naar/nabij en 'nij': nieuw, niet worden onderscheiden. Zie: Wikipedia. De vrije...

Sonnet: Bij deze tere, toch besliste wijs, zit de vogel, schalks of waardig bezongen door lovende, kunstminnende tongen, op zijn sterke tak, verlangt naar een reis. Luid roepend en luchtig gestreept zwartgrijs zweeft in lange lijnen, wijde wrongen over boomtoppen, spits,...

...met een eigen karakter. Het Fries van de Wouden, Woudfries, wijkt op bepaalde punten af van het Fries uit de Kleistreek, Kleifries en de Zuidwesthoek, waar Zuidwesthoeks in principe de voertaal is. Dit komt vooral vanwege het feit dat de tweeklanken in 'nei': naar/nabij en 'nij':...

Op de lommerrijke en ruimschoots overschaduwde binnenplaats van de verpleeginrichting ontmoette ik mijn broer en zijn verpleger, Jeroen genaamd. In een krankzinnigeninstituut kan men nauwelijks idyllische taferelen verwachten en de dichtregel in de titel van deze tekst, uit een schoolboek, kan ook...

...in ondoordringbare, onoverzichtelijke wouden, waarin ik haar niet kon betrappen of traceren. Zij vertoonde zich, hield halt op zonnige, open plekken en vluchtte dan weer, schijnbaar verschrikt. Ik zag Hem twintig jaar geleden voor het eerst in de vrolijke, lieve blauwe ogen en wist...

De muur van de tuin is helemaal groen bedekt door een woud van kleine fluisterende handen, waaronder teer leven schuilt. Dat bestaan is een verborgen, krioelend rijk. Pasgeboren zangertjes laten hun drukke stem horen. Hun keel en maag is vol schreeuwende eetlust. Die piepjonge vogeltjes wippen...

...vroeger uit mijn jeugd waar ik geboren ben in een klein dorpje in de friese wouden

Even buiten de stad, aan een lange beukenlaan, stond een oud, statig herenhuis. Al bijna een jaar woonde er niemand meer in. Achter in de verwaarloosde tuin stonden een kersenboom en en hoge, wijde rozenstruik naast elkaar. De bloesemknoppen van oude Jacob, de kersendrager, kregen al witte...

...haar beelden merkwaardigerwijs meevoert naar de wouden en rivieren van Cambodja, bevolkt door de meest exotische en veelkleurige diersoorten..... Tijdens mijn terugreis hobbelt mijn Deeltaxi door duister en desolaat Tilburg en de chauffeur, een fotomodel, veroordeeld tot zijn baan, verklaart...

Op 3 maart verscheen eindelijk ons boek: Het Verzet van Haren, na twee jaren noeste arbeid van mijzelf en Priscilla Zetstra-van der Woude. Haar naam is zo lang, dat de mijne er op de omslag bleekjes bij afsteekt, ook al voeg ik als vanouds de R. toe. Mijn voor- en achternaam samen zijn korter dan...

...van het zwembad zitten. Toen we weer naar huis wouden vertrekken, wou ik via het trappetje omhoog gaan, wat echter niet helemaal goed ging. Ik viel in het water, terwijl ik net droge kleren had aangetrokken. Gelukkig had ik nog wel droge kleren mee anders had ik met natte kleren naar huis...

voor toon tellegen De olifant werd wakker en voelde zich weer eens enorm sterk. Ik wil de boom in klimmen en naar beneden vallen of beter nog de boom ontwortelen, dacht hij eigenzinnig. De slak kwam voorbij. Ik ben de sterkste van het hele woud, riep de olifant hem toe, ik kan deze boom...

We hebben het nu eens over een productiebos. Het doet er niet toe welk woud het is en waar het ligt. Wel is het zeker dat het betreffende bos die rechttoe-rechtaan-beplanting maar matig vindt. Het wilde er liever maagdelijker en woester uitzien. Een zeker bos is bestemd om planken, meubels en...

In de Trouw van 4 juni 2019 staat een in memoriam van Isabel Baneke, getiteld 'Grappig, charmant en bescheiden'. Een rake typering, maar ik herinner me ook nog de nationale afkeer van haar, toen ze in 1990 haar huwelijk met Henk van der Molen inruilde voor een relatie en een later huwelijk met...

Hij zag, en bedrog was uitgesloten, een zandstorm zwellen aan de horizon. De azuren stolp spat open. Donder rolt traag over geladen wolken. Opeengepropte flitsende dampen. Het licht vergrijst en wijkt voor een zwakkere gedaante…de waakvlam Een goddelijke adem wurgt en snoert de longen...

(voor Ida Gerhardt) Haar woorden zijn mij even lief als de sabra's (vooral in vloeibare vorm) in het Beloofde Land Kanaän, zij zwemmen als de grote vissen in het Meer van Galilea of zij stralen in de zon als de anemonen op de berghelling, vaak zijn het de kleurige koralen bij Eilat of ook de...

Ik ben bang voor de stiltes. Er zijn zoveel stiltes. Er is de stilte van een ster. De stilte van het ontwaken in eenzame gevoelens. En van de gedachtenloosheid. Maar in het klooster zijn de stiltes weldadig ofschoon er op de trapleuning daar een slang is gebeeldhouwd met daaronder het woord...

Grimelda was niet zo'n beste heks. Spreuken vergat ze elke keer en haar toverdranken mislukten steeds. Ok, ze was nog lang niet oud, 203 jaar, ze kon dus nog veel leren. Maar Engelica en Vreestien waren pas 162 en 170, kenden al heel veel spreuken en maakten brouwsels die bijna altijd werkten....

Zojuist las ik de laatste pagina’s van het dagboek dat Anna Haag vlak na de oorlog wilde uitgeven. Het boek is spannend van begin tot einde. Ze schrijft op grote hoogten, zo eerlijk, dat ik haar eerlijkheid durf te vergelijken met die van Hannah Arendt en dat doe ik niet gauw. De eerlijkheid...

Bomulavië is een wereld in de vorm van een eeuwen oude grote boom waarvan de vleugen altijd groen blijven. Het is een statige reus die in stilte zijn dagen slijt onder de zon en nooit lijkt te slapen. Altijd is er wel ergens in de toppen van de boom of diep in de vleugen een nieuwe spruit aan het...

'Jij hebt zelf in je hart het graf gedolven' [J.J. Slauerhoff] De hagen zijn weer ondoordringbaar in de hoogte en de breedte gegroeid, er is geen geheime doorgang meer en Doornroosje slaapt met de slaap als een beminde die mijn jaloezie wekt, nee, Morpheus is een wrede verrader en rampen ledig...

Echt goed lezen is moeilijk De literaire wereld is volgens mij een bolwerk waarin je moeilijk kunt doordringen. Dat vind ik wel eens jammer. De meeste mensen hebben het zo moeilijk hun hoofd boven water te houden en zitten zo vol spanningen dat ze voor een boek lezen geen tijd hebben laat staan...

...beleving... De dageraad glijdt hier over de wouden en heuvels en kleurt de wakker wordende natuur-wereld van indigo naar groen. Bleekwitte mist bespeelt dan schuchter de met blauwgekleurde bloemige bosweiden en ik geniet van de vluchtige stuifnevel die mijn huid streelt. D'ochtendstilte, zo...

Donderdag is een spannende dag voor mij. Spannend? Ga ik naar Oekraïne? Ga ik naar Moskou om daar te demonstreren? Bel ik bij Putin aan om hem duidelijk te maken dat hij het internationaal recht aan het schenden is of ga ik de oorlog in Jemen eigenhandig beëindigen? Nee. Niets van dat al en...

...eens een kleine haan, hij woonde in de friese wouden. Hij zat daar bij een boer in het hokje en kreeg matig graankorrels en een kleine loopruimte. Daar zat hij dan maar wat en kukelde trouw zijn ochtend groet maar de boer kwam niet van bed maar om acht uur dan was hij alweer in slaap gesukkeld...

De boze fee hoorde die kreten, waar ze in eenzaamheid rondliep door het grote bos, en haar kleine witte tandjes drukten zich vaster in de volle, rode onderlip, en uit de raadselachtige diepten van haar grote donkerblauwe ogen schoot een blik van haat en smart en medelijden en oneindig verlangen....

We brachten onze vakantie door in Maleisië, het noordelijke gedeelte van het eiland Borneo. Mijn vader wilde met zijn broer een tocht maken door het regenwoud. Ik mocht als jongen van veertien mee. Diep in het woud wonen nog de oorspronkelijke bewoners, maar die hebben we helaas niet ontmoet of ze...

...schicht, een brandende kramp sneed door hem. Na hun innig gevecht gingen zij sprakeloos uiteen. Ze legde haar wijsvinger op zijn getuite lippen die haar naam wouden vormen en ze wees hem de deur. Maar het geheugen is hardnekkig, flarden van haar gezicht lichtten op en belaagden hem. Alsof die...