Alle inzendingen over Weide Wind Ruisen

tekst in proza: Die polderweiden in de zonneschijn vol hoog pluimgras, dat sierlijk en fluisterend heen en weer zwaait in de zachte wind... In vele gedichten, vertellingen en kinderrijmpjes wordt dit naar voren gebracht. Zowel voor jonge als oude mensen is dit iets, wat overbekend is, en _ tegelijk steeds een blije verrassing blijft.…

Communicatie is een toverwoord en schept verwachting. Goede communicatie dient als informatie-elixer, gebracht in heldere taal, just in time, just in place en op waarde geschat. Het geeft voeding, waardering en erkenning. Duidelijke communicatie is een kostbaar goed. Zowel voor zender als ontvanger. De Grieken wisten de waarde van communicatie goed…

Onderweg naar jou buigt de weide voor de wind. Golft het groen als van zijde een van wilde bloemen verweven tint van de lente, van de zomer, van de geur van bloesem, van de kleur van bloei, van de lach van een kind.…

Nu de wind de bomen aan mijn venster in beweging zet en de blaadjes weer vallen, heb ik eindelijk het kaartje verstuurd waarop ik al zo lang geleden je Afrikaanse adres had genoteerd. Het kaartje toont een welige weide met tevreden koeien uit je vaderland en mijn woorden: "in verbondenheid".…

Als ik ’s nachts in alle stilte op het dak zat, hoorde je een continu, niet aflatend ruisen. Je kon het niet plaatsen, maar ik gokte dat het de ringweg was. Of apparaten die overal in de huizen hun geluid toevoegen aan het onbestemde ruisen. Misschien zelfs de bomen. De wind langs schoorstenen. Nu woon ik dichter bij de ringweg.…

Die heerlijke geur, geboren op deze weidse plaats van Ulvenhouts Voorbos, treft ook de kleinere bloeiplaatsen van bosanemonen, die even veel recht hebben om te bestaan.…

Als slapen gaan een equivalent is van de eeuwigheid, dan wil ik slapen, eeuwen lang op groene weide. Golvende heuvels met landschappen vol warme kleuren. Vul mijn hoofd met warmte en rust, geef mij groene kleuren, laat me de natuur ruiken, de dauw op het veld, mijn blote voeten nat van het zachte gras.…

Het veld voelt als een weidse leegte, reikend naar de horizon, waarop de maïshalmen zich rimpelen als golven bij elk zuchtje wind, deinend als een zee van natte, gouden, lonkende trossen. Alleen bij valavond, onder de dalende oranje zonneschaduw, gaan hun gele harten verkleuren naar warm oud brons.…

Ik sluit heel even mijn ogen en zie de dromende schapen dansen in de groene weide, die in de wolken lucht is ontstaan. Even later is de lucht verdwenen en lopen er meerdere dieren in de weide. Bomen, een hek, nog meer bomen, een huis, het landschap verandert langzaam in een drukke stad met veel chaotisch aandoende bedrijvigheid.…

...en hield aan tot haar laatste ademtocht. De schelpen rond haar ranke lijf bleven door de meteorologische omstandigheden in een rancuneuze strijd verwikkeld. De ene draaide eromheen, de ander ontkende en de volgende sprak heel misschien de waarheid, hoewel: wat ís waarheid in een woud van leugens? Deze vraag, samen met vele andere, maar vooral deze…

Tanka Het oude bosveld os vol jonge, wijde hei. Dank aan de schapen, die hier ruime plaats grazen voor het verlangde purper. Prozatekst In het bos bij Strijbeek (Noord-Brabant) waren veel velden met wild gras en grote poelen, ofwel vennen, waar ook wat heide groeide. Al enige jaren grazen kuddes schapen op die velden. Die dieren zijn…

Lieflijke bokjes en geitjes dartelen in de grasgroene weide vóór die boerderij en terwijl aan de hemel een stormachtige wind antracietgrijze wolken voortjaagt, komen binnen de senioren samen onder het lamplicht. Het is Quatorze Juillet en de middag zal geheel in Franse sfeer plaatsvinden.…

Alle vogels uit de weide omgeving werden bijeen gefloten op de grote weide in het bos. De open plek werd even later gevuld met vogelgeluiden. Alle soorten vogels van groot tot klein waren aanwezig. De takken van de bomen bogen door zoveel vogels waren er op de oproep af gekomen.…

Ik schreef de vorige keer een verhaal over “Wind mee”. Gisteren was ik aan het zoeken of dat al geplaatst was. Ik kon het nergens vinden. Toen ik naar “hartenkreten” ging, stond het daar. Mijn verhaaltje over de wind was vervlogen tot een hartenkreet. Nu bedenk ik me dan of ik verhaal zal gaan halen. Mijn verhaal als hartenkreet!…

Een vogel landt niet waar de wind hem brengt, maar gebruikt de wind om hem te brengen waar hij wil....…

Zo, februari is achter de rug. De Zweden hebben het dagelijkse leven weer opgepakt na een gruwelijke denkbeeldige terreuraanslag, Badr Hari moet zich voorlopig even afreageren op een poster van Rico Verhoeven aan een gevangenismuur, en televisiekijkend Nederland is in de ban van een nieuw seizoen van Boer Zoekt Vrouw, waarin boer Herman naarstig op…

Proefde wat van Appel, schilderde de weide en wist ook de grens van de raaf te verbreiden…

Een jongeman zit op een betonnen rand langs een weg in een weids landschap vol versplinterd hout van verdwenen huizen. Het is daar neergelegd door de tsunami. Het is mooi weer, een lichte wind verwaaid de stank en de zon schijnt. ´Ik ben mijn hele familie kwijt´, zegt de jongen, ´al mijn vrienden zijn dood´. Hij kijkt rond.…

Hoewel mijn dagboeken twee enorme dozen vullen is heel mijn leven als stof, als wind door mijn handen gegleden; als ijle, ongrijpbare lucht. En, ik weet het, ik trap open deuren in. Onwerkelijk dat de dood haar begerige tentakels al naar me uitstrekt, terwijl ik het gevoel heb niet geleefd te hebben....…

(In vroeger dagen hebben weidse panorama's zich voor ons geopend als wij de Brabantse wegen en paden bewandelden en de landschappen die onze mooie provincie ons bood, doorkruisten....)…

Als het hard waait, staat er veel wind.…

Op deze schitterende en placide zomerdag, in de zomer van mijn vierenzestigste levensjaar, ver verwijderd en voorgoed vervreemd van de sferen van mijn jeugd, kijk ik vanuit mijn venster uit op die grasgroene weide, de weide van mijn thuis in de wereld, van het sobere en eenzame thuis dat ik tenslotte vond in deze mysterieuze, wrede, harde en onheilspellende…

Van het ruisen van de wind. Ik moet de stilte weer zo nodig opvullen, want prompt begin ik over de iPod-wandeling door dit gebied waarover ik heb gelezen. En dat dat misschien wel leuk was geweest. Ze heeft gelijk: muziek is al overal. Mag het ook nog ergens stil zijn? Geen Stef in het bos, is dat geen zegen voor de mensheid? Ik zwijg.…

Hield haar adem in en hoopte, dat de wind haar nog niet wilde hebben vandaag.…

Over glanzende, bonte weiden, door heel het koele bos fladderen vlinders om opgewektheid rond te strooien. Hun vleugels zijn stille, waaiende briefjes, die verlichtende verontschuldiging melden: "Wandelaars van deze heerlijke omgeving... Denkt u aan de mensen van Nederlands verzet, die hier in oorlogstijd de heldendood vonden.…

Geen luide disco uit een transistor maar alleen het ruisen van de zee. Dit is de tijd voor de pensionados. Dit is eind augustus aan een badplaats bij de Noordzee.…

Ik hoorde de wind ruisen. Het leek wel of de wind dit keer bozer was en me waarschuwde. Ik draaide me om en zag een jonge man op me afkomen. Mijn ogen stonden bang en mijn houding was afwerend. De jonge man liep naar mij toe en vroeg: “Ook aan de wandel?” Ik knikte en zei niets.…

Lawaai en ruis, de zijlijn wenkt.…

Buiten het gebouw is de nacht neergedaald over de weiden waar mijn geliefden voor altijd rusten en de gedachte bezielt me plotseling dat mijn bezoek aan de lezing voor mij een soort "rite de passage" was, waarom weet ik niet.....…

Buiten het gebouw is de nacht neergedaald over de weiden waarop mijn geliefden voor altijd rusten. En de gedachte bezielt me plotseling dat mijn bezoek aan de lezing voor mij een soort 'rite de passage' was, waarom weet ik niet....…