Alle inzendingen over bedankt ziekte training

Voortvarend wilde ik alvast een van de hometrainers, die daar uitnodigend stond opgesteld, gaan beklimmen maar mijn trouwe en toegewijde Ruben zou vooreerst een 'training en regime', een programma voor mijn oefeningen ontwerpen....…

De artsen hebben het hem plompverloren medegedeeld want de artsen nemen tegenwoordig geen blad voor de mond: "Uw ziekte is erger dan kanker. Als deze medicijnen niet helpen, dan hebt u nog maar kort te leven" Hij komt met zijn "zuurstorcabine" nog naar de fitness en trapt nog een kilometer weg op de hometrainer.…

Aan uw impliciete oproep tot bejaardenfitness ga ik middels een straffe training gehoor geven. Een gedempte kreet doet mij opschrikken. Ik zie dat mijn vader bij het verlaten van het betaaltoilet klem zit tussen de klapdeuren. Ze hebben ‘m op een zeer gevoelige plek in de tang. Blijf lachen pap, zeg ik. De training is begonnen.…

Op onnaspeurlijke wijze had een ziekte haar botten aangetast en haar lichaam doordrongen maar ze bedankte me voor mijn troost en medeleven. Eens, in lang-vervlogen dagen was ik de typiste geweest naast haar, de secretaresse en had ik dag aan dag een vloed van klachten over haar uitgestort.…

Het is een verschrikkelijke ziekte. Diegenen die er onder lijden vinden zichzelf SUPERnormaal, iedereen die hun ziektebeeld niet deelt vinden ze niet normaal; ze vinden die 'abnormaliteit' zo bedreigend dat ze vinden dat ze het absolute recht hebben met alle middelen die abnormaliteit te vernietigen.…

Hij is al een hart-patiënt, maar heeft ook COPD, de letters staan kort gezegd voor een ongeneeslijke longziekte. De ene keer is het erger dan de andere keer en hij moet altijd uitkijken: elk zuchtje wind levert hem een koutje op, dat koutje gaat doorgaans over in het grovere geschut en zo tobt ie alweer anderhalve week met hoestbuien en nachtelijk ongerief…

Waarom niet: “Bedankt voor uw waardevolle bijdrage aan deze uitzending”, waarom niet: “Bedankt voor uw toelichting”, waarom niet: “Bedankt voor uw (zeer) verhelderende uitleg”, waarom niet: “Ik vond het fijn dat u bij ons in de uitzending was”, waarom niet het heerlijke Twentse: “Bedankt voor ons”?…

Je zegt vaak tegen die mensen waar je het goed mee kunt vinden dat je altijd een vriend voor ze wilt zijn dat is één van je grote wensen. Maar hoe lang duurt het werkelijk Een jaar? Twee jaar? Misschien drie? Worden het dan goede kennissen waar je leuk mee kunt praten en volgend jaar een kaart met verjaardagen en Kerstmis en weer een jaar…

Dus lieve vriendin, bedankt, voor je steun op afstand, voor je support, voor je geloof in mij.…

Met een bord pap op schoot doe ik mijn rondje websites. Niets bijzonders. Dat doe ik haast iedere dag. Al eet ik af en toe uit de pan. Ik lees dat de site waar ik zo graag mijn columns plaats een vaste columnist zoekt. Ik neem het ter kennisgeving aan. Tegen mijn tandarts zeg ik dat ik al een paar maanden aanslag heb op twee ondertanden. 'Misschien…

Desalniettemin hoeft het niet speciaal vanwege deze reden zijn dat ik dank je wel zeg, want eerlijk is eerlijk, dat zeg ik evengoed voor de afgelopen jaren: Johan BEDANKT.…

Ik snel langs titels in een boekwinkel. Volle tafels, bekend en onbekend werk. 'Ik ben pelgrim' knalt uit een kaft. Pak het boek. Het is zwaar. Loop ermee naar de leestafel. Sla het open. De eerste zin. Ik schrijf het op papier: 'Er zijn van die plekken die ik me mijn hele leven zal herinneren.' Ik sluit het boek. Daarna mijn ogen. Droom even…

Rients Ritskes, de oprichter van Zen.nl, legt in een kort filmpje uit wat een monist is: 'Een monist is iemand die gelooft dat alles één is. Mono. Dat alles samenhangt.' Er is blijkbaar een woord voor alle synchroniciteit die ik in mijn leven ervaar. Hoe vaak sloeg ik niet mijn roman open en las ik iets waarover iemand mij net belde? Of die keer dat…

En dan komt er opnieuw een zogenaamd goedbedoeld voorbeeld in mijn mailbox. Want die en die doet het zus en zo. Het zou me kunnen inspireren. Woedend ben ik. Ongevraagd een inbreuk op mijn eigen gedachten en inzichten. Ik heb ze niet nodig, de ideetjes van anderen. Die mogelijk al tig keer zijn gekopieerd. Ik ben mezelf. Basta. En ik kom met de kinderen…

Ergens in een tuin tegen het eind van een zomer spreek ik een onbekende vrouw. Ze schrijft gedichten. Ik denk: Dat kan ik ook! De website waar ze op doelde, stuurt me in de weken die volgen afwijzing na afwijzing. Ik geef er snel de brui aan. Een paar jaar later een nieuwe poging. Het stroomt. Voor ik het besef, heb ik iets van vijfenzeventig gedichten…

Mijn maatje en ik hadden er een jaar naartoe geleefd. 10 juni stond met dikke stift omcirkeld in de agenda. Dag van het weerzien met de mensen van de rust op zeventig kilometer, twee uurtjes lopen verwijderd van de finish. Eén van de vele hartverwarmende ontmoetingen tijdens de Kennedymars van Hengelo. Een organisatie die weet wat wandelaars nodig hebben…

Deze training kan dus beter.…

De man belde aan en trad aan mijn voordeur op de eerste verdieping en vroeg of ik hem herkende. "Natuurlijk herken ik je, Jan!" antwoordde ik. Hij bracht me cadeaus; geschenken van de ouders van de ongelukkige kinderen voor wie ik werk: een cadeaukaart van "Primera" en een elegante, chique en mooie fles Franse wijn met een trots opschrift op het etiket…

En bedankt.’ Ze kleurde. ‘Ja. Bedankt, Jan.’ ‘OK meid, knul. Zie jullie.’ Het was een beetje een Chaplinesk gezicht, die twee, hand in hand, door de Berenstraat op weg naar de Dam.…

Daarvoor is voor de meesten van ons training nodig. En die training is er. Training in mindfulness of aandachtstraining is hot. Massa’s mensen doen nu aan deze vorm van 'Boeddhisme-light': meditatie-oefeningen, maar dan zonder de religieuze saus. Na een lichte burn-out volgde ook ik een training ‘mindfulness’.…

Na de training kreeg deze trainer ook nog wat tips voor de volgende training mee naar huis van de alwetende ouders. Gelukkig glijden deze tips glad van mijn schouders af. Onze trainingen, zonder de ouders, zijn namelijk iedere week erg leuk. Dat wil ik graag zo houden!…

Bedankt idioten, voor het niet dragen van een mondkapje, daar waar het gevraagd werd. Eveneens bedankt voor het negeren van alle acties om verspreiding verder te voorkomen!…

De vrouw kreeg tranen in haar ogen en bedankte ons voor het bezoek, de enige in vele jaren. Toen we de kamer verlieten zwaaide ze langzaam met haar handen naar ons.…

Er staan nu vijfenzeventig verhalen van mij op de website van nederlands.nl. Ik heb er veel plezier aan beleefd ze te schrijven. Hoewel ik schizofrenie heb, ben ik er toch in geslaagd een eigen werkelijkheid te creëren op papier, cq scherm. Er is dus toch nog veel mogelijk. Donald Duck beleeft altijd avonturen en dan gaat er iets mis. In tita tovenaar…

George: bedankt!…

Het is leuk om visite te krijgen, maar als je het niet gewend meer bent, komen er toch kriebels in je buik. Je bent 51 jaar (moet je nagaan) en je vader die al bijna de 80 haalt komt eens langs. Je bent nerveus. Ze moeten 160 kilometer voor je rijden en je denkt: waar moet ik in vredesnaam met die man over praten. Je haalt het een en ander in je…

Gisteren werd ik geraakt door een boven een brievenbus geplaatst bericht met de waarderende tekst/woorden BEZORGER BEDANKT! Plastic-hand-geschoeid tot COVID-19 het loodje heeft gelegd...!…

Bedankt pa met die ongelooflijke onderschatting van de talenten van je zonen. En toch, toch heb ik de liefde voor ‘de herder’ , die hij voor zijn herder had, van hem overgenomen. Ik ben er jarenlang bang voor geweest. Maar heb er desondanks zelf meerdere gehad. Die van mij kwamen onder andere uit België en Zwitserland.…

>>><<< Ooit droomde ik de tijd die ik nog had te gaan met de ziekte die ik (nog) niet als een loden last met mij mee hoef te slepen, maar daarentegen ook niet te negeren valt.…

Commissie, bedankt! Mario, nog veel meer bedankt! Relax ervan, amigo!…