Ziekte
Hij is al een hart-patiënt, maar heeft ook COPD, de letters staan kort gezegd voor een ongeneeslijke longziekte. De ene keer is het erger dan de andere keer en hij moet altijd uitkijken: elk zuchtje wind levert hem een koutje op, dat koutje gaat doorgaans over in het grovere geschut en zo tobt ie alweer anderhalve week met hoestbuien en nachtelijk ongerief in de vorm van: benauwdheid.
Ze slapen dan ook beiden niet lekker, maar dat spreekt voor zich.
Zij belde vorige week de huisarts, die gelukkig terug was van vakantie en zich ook meteen meldde, die schreef weer een kuur voor van antibiotica en prednison, in de hoop dat op zijn minst op de derde dag baat zou optreden, netjes kuren afgemaakt.
Nou is prednison een vreemd goedje, want hij wordt een soort van Michelin mannetje, je kent ze wel, ronde buiken en zo en juist die ophoping zorgt voor nog meer benauwdheid en zo, na het stoppen van de kuur (omdat ie op was natuurlijk) belde zij maar weer naar de huisarts met de mededeling dat het a. niet zoveel geholpen had en b. dat ie beter niet kon autorijden vanwege het hoesten. Dus zegt de arts, geen punt: ik kom gewoon even langs.
Heerlijk zo'n arts.
Wanneer hij arriveert en zijn stethoscoop tevoorschijn haalt hoeft ie hem eigenlijk niet eens te gebruiken, het geronk uit de borstkas is zonder dat apparaat goed te horen. Toch wordt ie ingezet en dan blijft ie toch wel luisteren met een beetje vreemde blik op zijn gezicht, die zij alleen waarneemt. Heb je pijn?, vraagt de arts.
Ja, zegt hij, meest rechts en tussen de schouderbladen, tja zegt de arts, het klinkt verdacht naar een longontsteking, dus je krijgt een paardenmiddel. Zij zegt: hij staat niet in de wei hoor dokter, maar hij krijgt dus een stevig goedje en moet een foto laten maken in het ziekenhuis.
Een simpele maandag en als de week bij hen al zo begint, dan is het een kwestie van: vingers kruisen voor de rest van de week!
casema.nlGeplaatst in de categorie: ziekte
Ziekte
60
Geef je reactie op deze inzending: