Alle inzendingen over berm

Anderen belanden, bij een poging mij langs die zelfde weg te willen doorgronden, bij de eerste bocht reeds in de berm.…

Maar misschien is het ongeluk ook mede veroorzaakt doordat de berm te laag langs de weg ligt. Mij valt de laatste jaren op dat bermen steeds dieper naast de weg komen te liggen. Op vele wegen waar ik rijd houd ik mijn hart vast dat ik van het asfalt afschiet en in de berm terechtkom. Ook als fietser op buitenwegen.…

De berm glijdt af, in de richting van het donkere water. Een buffer tussen twee werelden verbrokkelt en verdwijnt in het kanaal, dat oeverloos voortkabbelt. Het asfalt scheurt, verzakt en dreigt te volgen. De weg beseft de juistheid van zijn naam en geeft gehoor.…

De blinde kop boort zich in de zachte grond van de berm, zonder de twee bewegingloze contouren te zien die een stukje verderop in het gras liggen. Volgende keer als ik een worm de weg zie oversteken pak ik hem op leg ik hem in de berm.…

De bermen staan nu vol rode klaprozen, wilde brem in stralend geel, de vlieren bloeien met grote witte bloemschermen. De bloesem van de fruitbomen is omgevormd tot beginnende pruimen, appels, peren, perziken. De kersen zijn rijp en langs de kant van de weg te koop. Zonnebloemen in wording staan ruim een meter hoog.…

Ik schrok toen de wagen plotseling schokte en zich aan mijn controle ontrok; het rechter voorwiel was in de zachte berm beland. Het ging allemaal snel, ik corrigeerde naar links, raakte de rechter berm en corrigeerde naar rechts en kwam met een klap tot stilstand.…

En de sociale werkplaatsmedewerker die de schoffel hanteert in de bermen en plantsoenen. Nu laten we het doen. Weg met statiegeld: minder werk voor de supermarkt en fabrikant, minder kosten, meer winst. Meer werk bij de afd. plantsoenen van de gemeente en sociale werkplaats. Wat willen we nog meer.…

Ik passeerde wéér de eerste bocht van de zonovergoten kronkelweg en zag in de berm de restanten van eerder gestrande pogingen van derden. Ook de volgende bochten nam ik moeiteloos. Plotseling echter werd de groene berm vaal bruin en grijs. Het virtuele asfalt waarover ik me zwevend voortbewoog was opeens nauwelijks waar te nemen.…

Ik zie de bergen tomaten nog liggen in de berm.…

Tussen de bloemen in de berm staan camera’s verstopt en brave burgers bellen direct de kliklijn. “Kijk uit”, roep ik. “Daar komt een politieauto.” Mijn vriend grijnst. “Joh, maak je niet druk. Niks aan de hand. Die komt van de andere kant hoor.” De auto rijdt voorbij en ik zie hem verdwijnen in de zijspiegel. Dan valt mij iets op.…

Beppe stond om half zeven op en deed haar haar in een knot en pake ging met de trekker weg voor gras maaien in de berm voor de paarden. Ik bleef lang op bed liggen. De resyntsjebrei was erg lekker en zoet zuur door het bessensap met gort suiker en rozijnen dat stond twintig minuten op dan was het klaar met water. Mmm smullen maar.…

‘Nou kijk eens om je heen: Ga je zinnen eens meer richten op je omgeving, de natuur in bloei, de bermen vol met fleurigheid; de eendjes die elkaar het hof maken in de vaart. Het kwaken van de kikkers; het gemoedelijk moederlijke koeren van de duiven. De vrolijkheid en blijdschap van vogelgezang en de onbezorgdheid van bijen en vlinders.…

In het uitzonderlijke geval van een passeeraktie is er dus maar liefst 2,3 meter speelruimte zonder dat iemand de berm in hoeft. 'Bovendien zijn de rijstroken zelf de laatste jaren nog smaller geworden omdat de markering ertussen is verbreed.' De stroken zijn smaller geworden omdat de markering ertussen is verbreed?…

Een kreet van mijn man en dan die tegenligger die, uit balans gebracht, even op twee wielen recht op ons af komt rijden, terug kantelt, op z'n andere twee wielen verder rijdt en dan aan de overkant op z'n kop in de berm belandt. De boosdoener is uit het zicht verdwenen.…

En eens, toen de narcissen hun gele kopjes ophieven in het bloemperk, vertelde ze mij hoe ze met haar zus, sinds lang overleden, genoten had van de spanning van het verbodene toen ze samen in de berm van de snelweg die Sprang-Capelle met Waalwijk verbindt boeketten van de lentebloemen hadden geplukt.…

En eens, toen de narcissen hun maïsgele en citroengele kopjes ophieven in het bloemperk, vertelde mevrouw me hoe ze met haar zus - sinds lang niet meer te midden van de levenden - genoten had van de spanning van het verbodene toen ze samen in de berm van de snelweg die Sprang-Capelle met Waalwijk verbindt, boeketten van de lentebloemen hadden geplukt…

Zak van een vent, blaas je ego maar rustig op, want het punt met verpletterend dromen is dat het nogal gevoelig ligt...schrijven over lijkjes in de berm. Boeh zo nep. Het was me een waar compliment en ik heb het genoegen om twee vliegen aan gort te slaan.…

Je ontdekt wat er te ontdekken valt in de zijlijn, in de kantlijn, in de marge van de voorthollende economie, zoals je de eenzame, schitterende bloem ontdekt in de berm van de snelweg, waaraan het razende verkeer achteloos voorbijsnelt......…

Voordat we gaan wandelen kan hij weliswaar netjes op commando bij het poortje gaan zitten, zodat ik de lijn aan zijn halsband kan haken, en ook buiten het poortje gaat hij op commando zitten en wacht hij totdat ik aangeef dat we gaan wandelen, maar hoort hij dan de kippen van de overburen in het hoge gras van de berm ritselen op zoek naar zaadjes, dan…

In een flits zag ik even verderop een zware deur tegen een groep bomen staan, op hetzelfde moment was daar het besef, dat ik beter per direct dan later de berm in kon gaan.…

Daar sta ik dan als spriet een beetje lullig in de berm van de zon te genieten. Het briesje dat over me heen komt voelt nog fris maar de eerste zonnestralen van de dag verdrijven snel de kou. Even verderop staat een klaproos die in al haar schoonheid ver van boven schamper op mij neerkijkt.…

In China werken stokoude vrouwtjes in de berm van de doorgaande weg tot ze er bij neer-vallen. Dat vindt men daar normaal. Er is in Nederland alleen maar een cultuuromslag nodig om ook dat niveau van civilisatie te bereiken. Totale zelfbeschikking, afhankelijk van niemand. Ik gun mijn moeder een lang leven.…

Ja, hij is zo benauwd... ze vraagt nog wel, of we die kant op kunnen komen, maarre, tja deze dame heeft geen rijbewijs en ik durf dus echt niet in een auto te kruipen met hem, want een hoestbui en we liggen samen in de berm, of kruipen in een lantarenpaal. Geen optie dus. Nee hoor, ik stuur de spoedarts. Zo gezegd, zo gedaan.…

Het stuur naar rechts gooiend, reed ik door de berm, waar ik juist een bord kon ontwijken met de aanduidingen Crematorium en Begraafplaats er op. Toen wist ik dat we goed zaten. De dag ervoor had ik mijn kamer ontruimd in ons vertrouwde oude kantoor.…

Een Audi dwingt me de berm in. Geschrokken sein ik naar de automobilist, een gestropdaste zakenman. Een Passat snijdt me en ik verwens de bestuurder binnensmonds uit verontwaardiging. Dan blaast een oude Ford me bijna van de weg. Nu zal ik eens flink gaan toeteren, denk ik als ik opzij kijk naar de bestuurder.…

en in de berm verdwijnen. Stap voor stap richting Untergang. Bij elke uitdaging denk je wel eens aan opgeven, dus ook als je naar het werk rijdt. Maar dit gebeurt nooit, ik zie elke dag een stilleven van wagens als productiestukken op een lopende band.…

Als ik hem passeer wijkt hij uit naar de berm. Er hangt een sluier van verlatenheid om hem heen die mij een extra slag op de pedalen ontlokt. Wij gewone mensen houden niet van de geur die vlakbij de afgrond hangt. Dan gaat mijn blik verder opzij en zie ik twee piepjonge eendjes achter hem aan waggelen.…

Chantal bracht de auto in de berm tot stilstand. We stapten uit en zagen tot onze grote verbazing een reusachtige torenvalk op het dak van de auto. Ik probeerde hem weg te jagen, maar hij bleef gewoon zitten. Hij deed zelfs een poging mij weg te jagen door zijn vleugels uit te slaan.…

Overal, in de bermen, bloeien narcissen en overal staan bloesembomen die met elkaar wedijveren in pracht en schoonheid, in roze of witte tooi en de naambordjes met de straatnamen passeren aan onze ogen; Ringbaan Oost, Spoorlaan, Hart van Brabantlaan, Delmerweg, Warandelaan en tenslotte wijst onze gids, die als merkwaardig stopwoord het woord "uiteindelijk…

Gewoon in de berm. Dat kan alleen hier. Wat een knotsgekke tour toch.’ Gevoelig is Mart ook: ‘Jee, zag je dat Ronald? Dat tikje op de kop van de kontman? Tja, hoe noemen we zoiets? Menselijk? Ontroerend? Wie het weet mag het zeggen.’ Inlevingsvermogen heeft Mart ook nog, bovenop al zijn andere kwaliteiten.…