Alle inzendingen over carmiggelt

Je ruikt het terras waar het vrouwtje zit, je ziet haar rust, je ruikt het zweet van de man en ziet bijna een druppel op zijn voorhoofd parelen zonder dat Carmiggelt er een woord over rept. Simon Carmiggelt schetst deze mensen en hun situaties vlijmscherp. Op de achterflap schrijft hij: “Ze bedoelen het goed. Tenminste… dat vermoeden ze.”…

Maar lees nu eens wat grootmeester Simon Carmiggelt van deze gegevens maakt: ‘Mijn grootmoeder van moeders zijde, die ik ‘opoe’ noemde omdat je voor het gebruik van ‘oma’ minstens van adel moest zijn, woonde toen ik nog een kind was bij ons in. Dat hóórde zo, in die tijd.…

‘Vergeet het maar’, heet de bundel van Simon Carmiggelt die ik hier heb liggen. Perfect voor deze donkere dagen. De jaren ‘60. Carmiggelt leest aan het eind van de VARA tv avond een van zijn Kronkels. Vaak over ontmoetingen met slordige figuren op locaties waar koning alcohol een hoofdrol speelt.…

Carmiggelt zei: ‘Schrijven is één van de weinige dingen die ik graag doe.’…

De menselijke figuur leent zich, zo meent Carmiggelt (1963) in 'Weet ik veel', niet voor waterdichte regelingen. Hoewel Carmiggelt een Nederlander is, raakt hij daarmee toch de ziel van onze op de keper beschouwd protestantse natie. Een natie van schriftgeleerden die telkens weer probeert waterdichte regelingen te maken.…

Ik denk niet dat veel mensen nog het nagelaten schrijfwerk van Simon Carmiggelt lezen, een bestofte zonderling daargelaten, maar desondanks is de brute diefstal van de bronzen Simon en Tiny Carmiggelt uitgemeten tot een nationale tragedie, dus heeft hij in het collectieve geheugen van Nederlanders nog steeds een prominente plaats.…

Ook zijn doordringende en docerende oogopslag viel mij nu op: “Ischa Meijer, Martin Bril, Simon Carmiggelt, alle drie hadden ze een band met dit deel van de stad. Weet u trouwens dat Carmiggelt honderden Parool-Kronkels in het voormalige postkantoor in de Kerkstraat heeft bedacht?…

Daarna schreef Renate Rubinstein 'Mijn beter ik', over de geheime relatie, die zij met Carmiggelt had. Dat zal wel, maar dat voegt niets toe aan het omvangrijke oeuvre van Carmiggelt.…

Aantrekkelijk fraaie bruine, oranje, rode, paarse, en zelfs blauwe kleuren en tinten verschijnen er. Alle vruchten rijpen en vallen af. In deze 3 á 4 weken gebeurt het allemaal. De natuur maakt zich klaar voor de winter. Ze gaat een beetje dood en laat ons zien dat alles vergankelijk is. Een heel jaar aan groei valt er in die paar weken af, letterlijk…

(Hoewel onze eigen Carmiggelt met zijn 'stukkies' vaak dicht in de buurt kwam.) Hij heeft uiteindelijk niet zo maar de P.C. Hooftprijs gewonnen en vele andere palmares in de wacht gesleept. Carmiggelt was een bewonderaar en vriend.…

Graag wil ik als een soort postuum eerbewijs aan Simon Carmiggelt (1913-1987) het volgende verhaal van hem plaatsen uit de bundel 'Later is te laat' uit 1964. Overigens is de keuze van dit verhaal betrekkelijk willekeurig, want al zijn verhalen zijn juweeltjes en voltreffers.…

Het is geen lachen gieren brullen, maar een soort van humor die Simon Carmiggelt ook vaak om zich heen op straat zag. Als hij zag wat ik van de week – ik meen in het journaal - zag, zou hij denk ik net als ik, even een fijne glimlach op z’n gezicht hebben getoverd. Wat er gebeurde?…

Beiden zijn niet voor te stellen zonder vaste normen in hun nabijheid door een sterke derde vertolkt Simon Carmiggelt Henri Knap links als vaste buur Dagboekanier die bij voorbeeld tegen mini waarschuwde omdat die niks te raden over lieten en alle schorriemorrie waardig maar met zielsovertuiging tegensprak en gezag hard wilde laten voelen…

Simon Carmiggelt schreef ooit Kronkels over het album ‘Sinatra At The Sands’.…

Lees de columns van Carmiggelt, de grote leermeester. Leer schrappen, en vervang oubollige woorden. Je kan andere woorden vinden op https://synoniemen.net/ Ik zie de eerste reacties op deze column al voor me: “zijn jouw columns en verhalen dan zoveel beter dan de onze?” zal er ongetwijfeld geschreven worden.…

Want ik zal nooit zo goed kunnen schrijven als Gerard Reve of Herman Brusselmans of Louis Couperus of Arnon Grunberg of Simon Carmiggelt, om maar eens een paar favorieten te noemen. Maar aan de andere kant is het wel zo dat ieder mens uniek is en dat ieder dus ook iets kan bijdragen aan de wereld wat alleen hij of zij kan en niemand anders.…

Gelukkig heb ik een Carmiggelt bij me. Hij sleepte mij er al vaker doorheen. Vind het wel wat hebben, met een boekje uit 1965 tussen de aaiphones. Als ik de bus in stap, hoef ik nog maar drie verhaaltjes. De stukjes zouden beter blijven hangen wanneer ik de pocket niet in één ruk uit zou lezen. Kan echter niet ophouden. Het is te goed.…

Dus hij nodigde mij uit en gaf me boekjes van Carmiggelt. De reden voor zijn uitnodiging was namelijk dat hij mijn columns, en andere werk voor Girugten, hoog waardeerde.…

Vele jaren lang ben ik al een bewonderaar van de overleden auteur Simon Carmiggelt, geboeid door zijn kronkels en cursiefjes die hij schijnbaar met speels gemak en vooral met plezier schreef. - Meer plaatselijk was ik jaren geleden tot 14 mei 2009 een trouwe luisteraar van de Rotterdamse auteur Jan Oudenaarden, die in het vroege ochtendprogramma van…

Geen Hermans, Brouwers of Mulish, maar wel een Carmiggelt, Boon of Campert.…

'Kunstbroeder Carmiggelt zag mij eens, jaren geleden, vrolijk op straat, met vrienden schertsend en lachend, vlak bij een cinema, en dacht: 'Het lijkt waarachtig wel of hij gelukkig is. Wat fijn, wat heerlijk voor die jongen, maar wat rampzalig voor de literatuur.'…

Helaas ben ik geen Carmiggelt, die schreef het allemaal zo prachtig op en hoeft nu helemaal niets meer. Alcoholisme en later geheelonthouding zijn op zijn comfortabele plek niet nodig. Deze sappelaar moet echter nog verder en vertelt het verhaal dat ik hoorde. Op de kruk naast mij kwam een vrouw van een jaar of vijftig zitten.…

Hij had de wat weemoedige oogopslag van wijlen Simon Carmiggelt, wat hem voor me innam. Peters 'cake met peren' werd helaas kut met peren. Met de naam had hij er al een voorschot op genomen. Zijn tweede opdracht, geen Euromast maar een boomhut genoemd, was een torenhoog baksel van financiers.…

De schrijfster Renate Rubinstein was jaloers op de dieren voordat ze het rustgevend met de oudere columnist Simon Carmiggelt deed. Wij mensen willen het hele jaar schreef ze, en daar komen jaloezie en liefdesverdriet van. Liever kort en hevig op instinkt en vaste tijden zoals de kafferbuffel het nonnetje de tapijtslang en de zaaghaai.…

– Deze vraag en ook de volgende zijn pas jaren later door Simon Carmiggelt voor een conference van Wim Sonneveld geschreven. Anders had ik ook toen al kunnen vragen: “waar blijft de humor meneer Sonneberg? Dat vraag ik u af!”…

Alleen Simon Carmiggelt had vroeger een passepartout. Dus Jan, wees voorzichtig met bedienend personeel. Ze hebben eigen meningen, niet voor onder stoelen of tafels. Ze hebben terecht taprecht als gevolgtrekking van de Vrijheid van Meningsuiting. Verdrag van Rome. En voor je het weet ben je er uit geknikkerd. Zelfs bij nuchter op de maag!…

Opa Maarten correspondeerde o.a. met Frederik van Eeden, de arts Paul Gachet, die Vincent van Gogh behandelde en die door Vincent is geportretteerd, de volksschrijver Simon Carmiggelt en de kunstenaar Melle Oldeboerrigter.…

Waarschijnlijk van Max Tailleur of Simon Carmiggelt of toch van Wim Sonneveld – ach wat doet het er ook toe. Het feit is, dat het gewoon waar is. Zo kwam vanmiddag Piet z’n hondje Castor weer op-halen. Ik had het beestje een paar dagen te logeren gehad.…

Marius zegt: 'Welnu, ooit stond er op de Hoofdstraat 3 in De Steeg het beroemde Hotel De Engel, waar vele beroemdheden hun intrek hebben genomen, naast Mata Hari waren daar Jacob van Lennep, Louis Couperus, Simon Carmiggelt en Wim Kan. Louis Couperus wachtte daar tot zijn huis ''t Sunneke' in De Steeg gereed was.…

Het heeft tenminste, mede door Simon Carmiggelt, speelse betekenis gekregen en is voor menigeen een begrip geworden. Het woord 'theoporaal' heb ík voor het eerst gehoord uit de mond van een collega in de jaren zeventig van de vorige eeuw.…