Natuurlijk wist ik wat me te doen stond: naar het consultatiebureau. Het telefoonboek hield ik zeker vijftig keer dicht bij mijn ogen, maar het nummer van het consultatiebureau kon ik maar niet vinden.
Ik belde inlichtingen.
“Het consultatiebureau,” hijgde ik.
“Wat zegt u, mevrouw?”
“Consultatie bureau, ik wil ze spreken.”…
We zijn zojuist aan deze tafel aangeschoven in afwachting van de afspraak bij de arts op het consultatiebureau. In de ruimte staan acht tafels. In twee rijen van vier zijn ze tegen elkaar gezet. Op elke tafel ligt een aankleedkussen.
Ik streel mijn zoons wang, spreek hem bemoedigend toe. Hij krijgt straks twee venijnige prikken.…
In deze envelop zit een verwijsbriefje naar een consultatiebureau voor alcohol en drugs bij u in de buurt. Daar zullen ze u beter kunnen helpen dan ik dat kan.’
Hij buigt zich over de envelop en begint weer te schrijven. In grote, duidelijke hoofdletters nu.
Hij reikt me de envelop aan en zegt enkel: ‘Sterkte, mevrouw Bredero.’…
Nou daar zat ik dan in het halletje van ons plaatselijk Consultatiebureau voor Alcohol en Drugs. Met een afwijzing. Door het raam zag ik de bevroren ellende die ik zojuist beschreef en het begon ook al donker te worden. Eén deur maar tussen mij en twaalf graden onder nul, de politie, het ziek zijn, oftewel, de hel.…
Door het consultatiebureau beslist en door mijn dochter geaccepteerd. Wat een ellende, wat een vreselijke toestand. Ik doe het niet, dacht ik, ze kunnen de pot op, gewoon de fles voor dat kind en geen brood!! Maar ik wist ik dat ik er niet onderuit kon.
Het was tegen twaalven en Maartje lag heerlijk te keuvelen in haar bedje.…