Alle inzendingen van Franciscus Borst

In 1979 sta ik als vijftienjarige jongen in de rechtbank aan de Noordsingel in Rotterdam om te worden veroordeeld door een oud grijsharig uitziend vrouwelijk krom gezeten lijk met ziekenfondsbril en een afschuwelijke foto van onze koningin in het blauw achter haar, tot twee maanden voorwaardelijk...

We hadden net getekend voor de kogel bij eventuele ontsnapping en hadden onze cellen ingeruimd om daarna de weg te vinden in deze voor mij in ieder geval nieuwe omgeving, ik was pas 15 jaar en zogenaamd in een jeugdgevangenis met straffe maatregelen geplaatst. Na de afwas en wat zakelijke...

Zesendertig uur na Kelly zit ik op mijn top van ziektegradatie. Nu nog vijf dagen lang een hel door, daar waar een tikkende klok tergend langzaam loopt. Elke dag leek een jaar, elk uur een week, elke minuut een dag en elke seconde een uur. Non-stop speelt er een liedje door mijn kop, soms huilende...

De volgende dag ga ik op pad. Eerst knip ik mijn broekspijpen af voor wat koelte, koop in het winkelcentrum Sarinah een soort van Indiana Joneshoed en een mooi vlindermes. Gewapend met deze, wat geld en een camera op mijn borst stap ik met volle moed een taxi in met de taal die ik een beetje...

"Ze is naar huis gestuurd Francis", vervolgt Tini's jongere zus. "En ze zou graag willen dat je naar haar toe komt." Ik pak het briefje aan en stop het snel in mijn zak en loop terug onze tuin in en sluit het hek af. Het was een blauw envelopje beschreven met een rode pen. "Pa kijk nou,...

Ik heb er wat jaren vertoefd ten tijde dat Soeharto aan de macht was. Hoe mensen ook praten over hem of wendt of keert, er waren praktisch geen opstanden zelfs nihil. Want hij had elke straat dorp of stad onder supervisie. Daarnaast zorgde hij er óók voor dat al zijn 250 miljoen mensen te eten...

Domingues was steeds gekker aan het worden en had inmiddels nu ook zijn baan opgegeven waardoor er zelfs een echtscheiding aan zat te komen. En hij was niet de enige. Al mijn maten nam ik elke avond mee op stap. Hapje eten, bioscoopje pakken en dan naar Sukabumi de vrouwtjes van plezier. Nou ik zeg...

Na niet al te gek lange tijd, ongeveer een weekje stappen met mijn nieuwe maat Domingues de 'tijdelijke' taxichauffeur nam hij mij mee naar zijn gezin. Had deze boef een gezin? Jazeker en hij had met mij een week lang feest lopen vieren in de meest extreme zin van het woord. Ik stelde mij blozend...

Ze worden gek van de spanning en ik geniet van iedere seconde die nu zeer langzaam voorbij glijdt. De ene peuk na de andere steek ik op zonder iets te zeggen en vraag uiteindelijk aan Yanthi of ze een fles bier voor me wil pakken. Even wil ze goedkeuring vragen aan de Militaire agenten maar ik haak...

Wat nu? Ik schud met mijn hoofd om wat tot mijn positieven te komen en besef dat ik in ieder geval minstens voor een paar minuten gered ben. Dit is mijn moment om op te treden. Hier ligt even hun zwakte en ik grijp dit moment met beide weliswaar geboeide handen aan om mijn angst en razernij...

Het duizelt me voor de ogen en zie mijzelf ook al net als mijn vrienden een klein half uur geleden na verrot geschopt te zijn dood of halfdood achter in een Jeep te worden geworpen. Zo ver laat ik het echt niet komen. Zal ik hem nu een kopstoot geven? Ja dat ga ik doen, ik moet wel. Het irriteert...

And when he died.. The Temptations doemen heel even in mij op. In een zwevende golvende manier nemen ze me zelfs mee in een soort van extatische vervoering om daarna als een zeepbel uiteen te spatten om mij ontnuchterd in de bittere misselijkmakende hedendaagse ellende weer stevig op mijn plaats...

Nu ben ik de lul. Ik hou me vast aan de kleine kans dat Yanti het kamermeisje in een bungalowpark ongeveer een kilometertje van het 'indekoscomplex' mijn kamer vrij gehouden heeft. Haar enige hoop dat ik terug zou komen daar ze nog al gek op me was. Ik geef het adres terwijl mijn vriend Boman in...

Boman beweert de Militaire Politieagenten met bibberende lippen dat hij last van suikerziekte heeft, vandaar de onder het matras gevonden insulinespuit. Waarop wij allen de binnenkant van ons armen moeten laten zien. Ik speel nog steeds alsof ik er helemaal niets van begrijp en protesteer dat ik...

Het kloppen word luider en word nu aandringend beuken. Na het geschreeuw en het resultaatloze gecommandeer wordt de deur dan ook ingetrapt. Vier soldaten komen naar binnen gestormd van wie twee met een automatisch pistool getrokken en de anderen met zeker een veertig centimeter lange bajonet...

Het witte poeder lost op als het net even tegen het kookpunt komt waarna ik de naald in het watje prik om het levenselixer op te trekken. Ik was zo beroerd dat ik vergat de spuit met kokendhete vulling eerst af te koelen en douw het bloedhete ding rechtstreeks in mijn ader. De hitte en het te veel...

Ik zit zwetend op mijn horloge te staren en bereken hoelang Boman nu al weg is en luister ingespannen of ik de mij van ziekte bevrijdende motorfiets aan hoor komen. Hoe langer het duurt hoe meer ik er van verzekerd van raak dat hij ook gelijk bij de ledershop is langs gegaan waar de drugs verborgen...

Bij het kraaien van de haan schijnt het eerste daglicht door de armzalige beschimmelde gordijntjes waarin kleine gaatjes zitten die door motjes zijn achtergelaten; ze geven een okergeel licht af op de muren van ons piepkleine kamertje. Mijn kop hangt schuin op de grond vanwege de lucht die uit het...

Dan opeens schijnt de zon fel in mijn ogen en ik moet knipperen en met een arm mijn ogen beschermen om te kunnen zien. Waar is ons dak? denk ik. Ik kijk opzij en Stef vraagt mij: "Waar is ons dak?" Ik trek mijn schouders op en zeg: "Blijf doodstil liggen want je ligt helemaal in het glas."...

Ik doe ook niet aan kerst: iedereen zichzelf vol vreten en dan die negertjes met die beri-beri-buiken en vliegjes in hun ogen op TV terwijl je net een halve kalkoen, konijn of zelfs kangoeroe en krokodil tegenwoordig naar binnen stuft?! Ik kan het niet en dan nog slingers en ballen erbij? Ik vind...

"Heb je nou die taperecorder aan laten staan joh?” “Die batterijen zijn zo leeg man." Vroeg ik verbaasd. We liepen naar binnen en het zat er vol met jongens en meiden. Een stuk of tien op onze luchtbedjes opeengepakt. Met een beetje 'naakt in mijn blote reet staand' gevoel probeer ik het...

Op een gegeven moment hadden wij het voor elkaar gekregen twee kaartjes voor de bus 'op de pof' als voorschot op ons salaris en een getuigschrift van het arbeidsbureau in Tel-Aviv. Deze getuigschriften waren bestemd voor de kibboets genaamd Nir David dat in de buurt van het Meer van Galilea ligt....

Op een heldere avond lig ik tegen de schuine dakpannen van het bijna afgekoelde dak te wachten totdat zij de was op komt hangen. Via een ijzeren trap in de keuken kon ik naar boven klauteren alwaar de kamertjes bevonden van onze bedienden en die van de buren. Zij heette Tini en leek veel op...

Terwijl ik loop in het centrum van Jeruzalem op zoek naar werk begint mijn maag weer op te spelen en krijg ik krampen. Ik had weer eens last van diarree en zocht een plek om mijn behoefte te doen. Tijdens je afkick doe je dit zo'n dertig keer per dag en als je dan onderweg bent is dat minder...

Daar kwamen ze aan naakt met alleen een sarong aan en hun hakjes klikten weer met kleine stapjes over de tegels vanwege de strak omgewikkelde Batikstof waar hun sarongs van gemaakt waren. Hun 'werkkleding' zeg maar. Ze gebruikten ze dan ook werkelijk overal voor. Gebruik uw fantasie en u weet wat...

Langzaam maar zeker horen we het geluid van een auto in de verte. Voor de zekerheid liggen onze klewangs klaar voor een eventueel gevecht tussen de rotsen achter ons bij de zwavelbron waar we in liggen en nu iets meer stand-by zitten. Als het militairen zijn moeten we poedelnaakt naar onze...

Als we hoger in de bergen en tussen vulkanen door rijden word het mistig van de nevels der warmwaterbronnen en ruikt het sterk naar zwavel. Yani lijkt iets rustiger te zijn geworden en neemt wat snelheid af en komt naast me rijden. We reden nu zo'n twintig kilometer per uur langzaam glijdend...

Ik werd rood. Foutje bedankt.. Applaus voor jezelf en de groep, klootzak! Hij zag het en reageerde niet. Bang of tactiek? Het was natuurlijk ook voor hem een kansloze situatie om actie of wat dan ook te ondernemen, we zaten tenslotte ondergedoken. "Ze kan goed zingen," beantwoorde ik zijn blik...

Als ik 's morgens wakker word met een pijnlijke grimas kijk ik in twee reebruine ogen met lange wimpers in een voor Indonesisch begrippen blank gezicht, een gezicht van een fotomodel met haar haren kort van achter geknipt en met een lange metalliekblauwe lok van voren. Ik lag erbij alsof ik met...

Een hoop herrie en gelijk een schep zand in mijn gezicht maakt mij wakker. Ik wrijf het zand uit mijn ogen schud het zand uit mij haar en probeer zoveel mogelijk uit mijn ene oor te krijgen en terwijl ik opsta gooi en wrijf ik nog een kilootje zand van mijn shirt en kruis af. "Come on man!"...