Alle inzendingen van Femmy

Half elf in de ochtend is het, en ik, Lydia, zit al in een kroeg. Knap vroeg dus. De lady-bartender is dik, oud. Ze veegt hier en daar met een spuuglapje, op mij let ze niet. Waarom zou ze ook? Waarom gelet op mij, op mij en mijn verdriet? Eerst mijn werk afgebeld, zo slim ben ik wel. Kan moe...

Soms vermoed ik dat reacties niet geplaatst worden. Waarom? Zijn die te kritisch van aard? Te hatelijk van toon? Ik heb mijn vriend gevraagd om een poosje in mijn plaats reacties te plaatsen. Hij vond het best, voor een poosje. Maar waarom zou hij dat doen, niet ik? Omdat hij nuchterder is, r...

Is er leven na een scheiding? Dat vroeg Paula zich vaak af. Ze was zo gelukkig met Martijn. Of gelukkig? Redelijk gelukkig althans. Samen bewoonden ze een riant huis in een rustig voorstadje. Martijn was hoofd van de basisschool daar. Geen geringe positie, hij had het druk met van alles en nog wat...

Gek word ik ervan. Gek. Mijn vrouw weer eens. Met haar zoveelste briljante idee: een woning zoeken aan het water. Desgevraagd zegt ze onze flat beu te zijn. ‘Wat is er dan mis mee?’ ‘Alles.’ ‘Da’s veel.’ ‘Nee, serieus, onze huur is krankzinnig hoog. Bovendien betalen we klauwen o...

In huize Oorschot hing een feestelijke sfeer; morgen zou zusje Ilse zeven jaar worden en broer Karel had het al prima voor elkaar: een puppy zou ze krijgen! Aan de ontbijttafel begon hij erover: ‘Hartstikke leuk voor dat kind, komt ze eens buiten de deur.’ ‘Wat bedoel je, wijsneus?’ vroeg ...

Na Karins scheiding ontvluchtte zij haar huis steeds vaker. Doelloos lange wandelingen maakte ze. Vol schaamte, angst en een onbestemd gevoel nagezeten te worden. Geobserveerd. Bekeken. Niet alleen in huis. Zou Peter… zoiets hoorde je wel vaker, dat een uit huis gezette vent wraak ging nemen, zou ...

Maar al te vaak volgen geesteskinderen niet de weg die jij voor hen hebt uitgedacht. Neem nu de heer Bartels. De geslaagde zakenman die alles heeft, tot en met een vette pens. Wat hij echter níet heeft, is dat gedweeë, voegzame, frêle vrouwtje dat hij zo graag naast zich in bed wil hebben. Op...

Slapen is er vannacht niet bij, altijd worden de dingen ’s nachts uitvergroot. En als dat nou nog grappig-spannende, misschien lieve of zelfs hilarische dingen waren… maar nee. Onuitsprekelijk ergerlijk, haar hele vrije middag had ze erachter heen gezeten. Achter adressen waar haar vriendin even...

Lydia zuchtte. Geen gemakkelijk thema voor volgende week, van haar AA-groep: het zich bewust maken en formuleren van persoonlijke valkuilen – van alle situaties in het leven die iemand naar dat eerste glas zou doen grijpen, onherroepelijk gevolgd door het tweede. En zo de neerwaartse spiraal voor ...

Kennen jullie de heer Bartels nog? De rijke, lelijke zakenman die alles heeft, behalve de mooi gestructureerde, tenger gebouwde vrouw, meegaand, alles doend wat hij haar zou bevelen? En altijd, altijd maar weer pech hebbend? Nee? Eens kijken of hij het er deze keer beter vanaf brengt? Lees dan me...

Ik doorkruiste stomtoevallig het stadje, zou het wellicht niet eens herkend hebben. Eigen schuld dat ik er terechtkwam; ik was met een vriend, ook een bezield collectioneur, nog even langs Peters geweest. Een goed oog voor porselein heeft Peters, en dit Loosdrechtse porselein... maar leg dat maar ee...

Alweer is het gebeurd – ik belde jou. En kreeg een pittige afwijzing: ‘Oh, dat komt niet goed uit, ik ben heel moe.’ Tja, wanneer zou jij niet moe zijn zodra jij mijn stem hoort? Laatst zaten we samen te praten. Of beter: jíj praatte. Ik luisterde – ik durfde niet anders. Want: m...

Lang haar heeft ze. Charmant oogt ze. Ze lacht me vriendelijk toe. Zelf sta ik op de drempel van deze kroeg. Net over twaalven. Op zondag, nota bene. De klokken beieren, ze roepen mensen naar de kerk. Maar mij behelst geen godsdienstlust, maar jajemlust. Jonge jenever, voor hen die niet me...

Pijn. Schrijnend is het. Ik kom het niet te boven, al doe ik mijn best. Hóe doe ik mijn best, en waar héb ik het over? Over de al te plotselinge dood van mijn zeer geliefde partner. Van Jou. Ik kreeg het à bout portant te horen. Rauw. Plotseling. Ja, ik weet het – het leven gaat v...

Ik herinner me dat hij Doenkel Helse heet. Er kleeft iets duisters aan die naam, dat vond ik toen al. Niet ten onrechte; hij was de plaag van de buurt. Groot was hij, lomp van bewegen, losse handen, een enorme vent van wel zeven jaar. Wat hij op zijn kotsmisselijke, walgelijke, weerzinwekkende reper...

Mama zei dat altijd: kind, jij kunt in geen kring terecht. Ik snapte niet wat ze bedoelde. Of misschien wel, een heel, heel klein beetje. Het begon al in de peuterspeelzaal. De andere kinderen speelden in groepjes. Altijd. Daar schreeuwden ze hard bij. Zo hard dat het pijn deed aan mijn oren. Ma...

‘Roken?’ vraagt de dokter. ‘Graag!’ ‘Drinken?’ ‘Graag!’ Toch maakt hij geen aanstalten mij de beide genotmiddelen te verstrekken. Integendeel, hij vraagt enkel: ‘Hoeveel?’ Ik begrijp hem niet. Zijn gastvrijheid zal toch niet zo ver gaan dat ik mijn eigen hoeveelheid mag bepale...

Tot mijn pret las ik op de homepage van Nederlands.nl het volgende: Afd. Webbeheer heeft een groot aantal stemmen bij bijdragen verwijderd die door webrobots blijken te zijn gegeven. Bij de top-100 proberen we de komende weken nog meer indices te ontwikkelen waardoor de objectiviteit vergroot zal ...

Bep en Bert woonden nu al zo’n jaar of tien aan een pleintje met rondom gebouwde woninkjes. Een dorpje middenin de stad. De bewoners waren allen oudere echtparen waarvan de kinderen allang uit huis waren, evenals die van Bep en Bert. Het had een onwrikbaar levenspatroon, het pleintje. ’s Och...

Jij weet dat niet, wat allemaal gebeurt met en rond mij. Dat komt omdat jij in de wereld van Daar bent, niet in de wereld van Hier. Daar is: Dood. Wat een vreemd woord met betrekking tot jou! Het hoort niet, het bestaat niet! Daarom zal ik je even bijpraten; ik zie jou enkel in mijn gedachten, i...

Over wie mijn beste vriend is kan ik, Lydia, kort zijn: dat is de Inspecteur der Directe Belastingen! Steeds als ik uitgeput ben van bijvoorbeeld het schrijven van verhaaltjes voor jullie en een heerlijk rustig weekeinde tegemoet wil gaan, schrijft hij mij een liefdesbrief, gestoken in een paarse e...

Zo’n betoverende jongen had Elske nog nooit gezien, meende ze. Lang, smal, iets gebogen schouders, een spits toelopend wasbleek gezicht waarin intens blauwe, scherp observerende ogen sterk contrasteerden. Ze zag hem voor het eerst op een feestje van haar vriendin Laura. Een lieve, spontane mei...

Marte probeerde de ruimte door te kijken. Waar was ze? Er was iets duisters, iets sluipends, gluiperigs vlak bij haar… een stem smiespelde: ‘Uw operatie is geslaagd, mevrouw Peters.’ Wat, wat werd er bedoeld? Voor Marte iets kon vragen liepen de vreemd slippende voetstappen weg. Weer hoorde z...

‘Stop eens,’ zegt agent Walters tegen zijn collega Poeldijk. ‘Wrom zou ik,’ zegt de laatste geïrriteerd. ’t Is welletjes geweest, huistoe geblazen.’ ‘Daar, in dat kerkhof…’ ‘Daar liggen dooien.’ ‘Kijk effe uit je ogen, dat witte daar, deugt niet maat.’ ‘Waar hébbie...

Van beide studenten Ad en Timo had Timo het verreweg het beste getroffen met wonen. Hij bezat een door zijn ouders gekocht ruim appartement op de vierde verdieping van een flat, terwijl Ad het moest stellen met een sober huurkamertje. ‘Kerel, lul niet, niemand kan beweren dat ik de wind niet mee...

Karin zag de serveerster haar richting uitkijken. Geen wonder, ze zat hier nu zowat twintig minuten duimen te draaien. Echt weer iets voor Anne. Ergens afspreken en dan moest een ander maar zien of ze zou komen opdraven. Als Anne niet binnen vijf mi… Toen zwaaide de deur open en stortte Anne zic...

Het schoolgebouw was zo bouwvallig dat het ongeveer op instorten stond. Een verbouwing bleek onvermijdelijk. Tot vreugd van de scholieren werd er een barak in elkaar geflanst waarin het goed stampen was; de houten vloeren weerkaatsten de bonzende voeten grandioos, zodat er tussen de lessen door prim...

Ad en Timo, beiden programmeur, deelden behalve hun beroep ook een etage. Echt bevriend waren ze in het begin van hun samenwonen nog niet, daarvoor was hun temperament te verschillend. Ad de kroegtijger en Timo de huismus, daar was dat temperamentverschil wel afdoende mee verklaard. Toch werden ze ...

De heer Bartels had al verscheidene huwelijksadvertenties gelezen: Vlotte jongeman, baan in het bedrijfsleven enzovoort. Daar hoorde hij niet tussen, dat wist hij, maar wat dan? Eeuwig alleen blijven? Hij kon zich daar niets bij voorstellen. Om eerlijk te zijn: van een huwelijk ook niet; welke vro...

Voorzichtig met de voordeur, niet stommelen door de gang. Mijn ouders zijn misschien nog wakker en dat geeft gelazer. Ik kan enkel nog maar denken aan Marcel die, zodra hij klaar gebonkt was, zich van mij afwentelde en naar de plee liep. Niet meer naar mij omkeek. Of dat rottig was voor mij? Zal h...