Alle inzendingen over dorst

Na zijn biecht vraag ik of hij nog dorst heeft, wijzend naar het lege kelkje. Hij knikt, kijkt op zijn horloge en slaat het jonkie in één teug achterover. “Maar ik moet nu gaan, anders wordt de vrouw achterdochtig. Ik ga straks nog wat knutselen in de schuur en daarna de zolder opruimen.”…

Jezus kreeg onderweg zo'n ondraaglijke dorst, dat hij bij gebrek aan water in een perzikboom klom om aldaar de nog niet geheel rijpe vruchten te verorberen. De aandrang die hij daardoor kreeg wist hij tot ieders verwondering om te zetten in een turboachtige demarrage, die zijn weerga in de geschiedenis nauwelijks heeft gekend.…

Attenooie wat heb ik een dorst.…

Er is een zee van tijd als je dorst hebt. Je pikt de poes gewoon niet.…

Nou zijn we sowieso niet van de verspillende tak maar als vanmorgen de nieuwslezer zegt: mensen bewaren een appeltje voor de dorst, kijk ik opzij en zeg: het lijkt meer op een fruitschaal!…

Zo’n ‘appeltje voor de dorst mannetje’, zo’n ‘wie wat bewaart die heeft wat’ loser, die liever genoegen neemt met 0,0001% rente van Rambambo en eerder bereid is een spaarboete te betalen dan dat hij zenuwaanvallen krijgt van koersverlies.…

Ik loop nietsvermoedend een kroeg binnen, want ik had dorst. Een geldige reden zou je zeggen, maar ik had beter naar een openbaar toilet kunnen gaan, want daar hebben ze een kraan. Daar komt water uit. Prima tegen de dorst. De kroeg was schemer verlicht, zoals dat hoort. Daarom ging ik aan de bar zitten zonder op te letten wie daar al zat.…

De kou zat al in de lucht en het werd al tijd voor de winterjas toen we gingen wandelen in een gebied dat door de natuur haast als een monument is uitgevoerd, bij het dorpje Dorst, waar eens het oude zwembad, recreatiepark en restaurant waren, waarvan de gebouwen zijn neergehaald en dat de wellicht bizarre en merkwaardige naam "Surae" droeg.…

Waar palmen uitnodigend schaduw strooien, waar een zilveren beek dorst lest met hemels vocht en tijd niet is. Kokosnoten gevuld met moedermelk, rankende berghellingen begroeid met een veelbelovende wijn, wonderbaarlijke boabab en vissen in tropisch nat. Die plek is er, maar velen leven liever in de woestijn.…

Ach, dorst is in mij, die smacht naar jullie dorst. Nacht is het: ach, dat ik licht moet zijn! En dorst naar het nachtelijke! En eenzaamheid! Nacht is het: nu breekt als een bron uit mij mijn verlangen, -naar spreken verlang ik. Nacht is het: luider spreken nu alle fonteinen. En ook mijn ziel is een fontein.…

Ergens, ook in deze maatschappij, moet toch de "niche" zijn, dat oord waar de honingzoete weldadigheid en menslievendheid van mijn niettemin vermaledijde medemens mij tegemoet komt als een lauw briesje op een warme dag, als de verfrissende drank die mijn inmiddels jarenlange dorst zal lessen?…

Ik heb dorst.’ Hij liep naar de tafel met drank. Er stond een bierpompje. Hij wees er naar. ‘Zo eentje?’ ‘Perfect.Ik heb dorst en wil mij tegelijkertijd bezatten.’ ‘Moet je iets vergeten.’ ‘Nee. Nog niet. Maar ik moet wel iets hebben dat ik me morgenochtend niet wil herinneren.’ ‘En moet ik daarin dienstig zijn?’ ‘Dat ben je al.…

Ze gaf hem mij als "appeltje voor de dorst" maar ik heb deze nooit te gelde kunnen maken Maar tegen het decor van mijn grootste verdriet heb ik opnieuw geluk mogen ervaren.....…

Het was duidelijk dat Bjarne dorst had. Het was nu zaak een eigen koers te blijven volgen. Het maakte niet uit hoe vaak hij werd afgeleid, hij moest zijn eigen koers weer vinden en die blijven volgen. Het contact met Rosa Konijn zou niet voor eeuwig zijn.…

Naast het ronddolen in die uitzonderlijke bos donker schaamhaar van Marie, zal hij inderdaad in vele bossen zijn dorst gelest hebben, wat hem de voldane kracht schonk om driftig door te pennen. Maar dit is geen wereldwonder, wel zijn vurige, onaangepaste gedachten, die werkelijk terecht boezemontzag inboezemen.…

Je kunt in gedachten vergeten dat je je koffie hebt gedronken, maar een binnenhoofdig iemand kan ook vergeten dat hij koffie niet gedronken heeft en bijvoorbeeld niet merken dat hij dorst heeft. Of honger. Een binnenhoofdig iemand kan plotseling omvallen. Het is aan het begin wel een prettige ervaring, maar je moet het niet overdrijven.…

En dat is heel gemeen natuurlijk hadden ze het nu maar op een appeltje voor de dorst gehouden maar nee hoor daar vonden de mensen geld voor uit en gingen naar de macdonalds en voor de tv zitten en in het zweet des aanschijns werken in de file naar kantoor en de vrouwen kregen allemaal de zorg voor de kinderen en na de tweede wereldoorlog kwamen er zelfs…

Ik had geen inkomen, geen kapitaal en ook geen appeltje voor de dorst, maar wel een koopwoning, ik moest nog vier jaar eer ik dat eigen kon noemen. Nomdeju, had ik maar gehuurd, had ik recht gehad op de ooievaarspas, dan was ik een gratis dan wel gereduceerd inwoner geweest van de hofstad.…

Een leeg terras in deze stille stad geeft mij een geruisloze honger en een zilte dorst van continue wanhoop. De voelbare agressie loert in de beklemmende stilte van slapeloze nachten. Gekooide creativiteit, verloren vrienden, een kapotte radio, een oude telefoon. Een vergeten herinnering aan onherkenbare liefde.…

De kou zat al in de lucht en het werd al tijd voor de winterjas toen we gingen wandelen in een gebied dat door de natuur haast als een monument is uitgevoerd; bij het dorpje Dorst, waar eens het oude zwembad, recreatiepark en restaurant waren, waarvan de gebouwen zijn neergehaald en dat de wellicht bizarre en merkwaardige naam "Surae" droeg.....…

Dorst. Dat hadden we allemaal.…

Ze vormde immers een laatste reminiscentie aan de allerliefste, aan mijn moeder, die haar voor mij bestemd had als "appeltje voor de dorst".Jarenlang had de cassette in het eikenhouten geornamenteerde dressoir "gewacht" op het onvermijdelijke, onherroepelijke.…

Ze vormde immers een laatste reminiscentie aan de allerliefste, aan mijn moeder die haar voor mij bestemd had als "appeltje voor de dorst". Jarenlang had de cassette in het eikenhouten geornamenteerde dressoir "gewacht" op het onvermijdelijke, onherroepelijke.…

" De elfjes hielden het haast niet meer uit van de dorst. Ze begonnen elkaar te krabbelen tegen de jeuk. (wordt vervolgd)…

Wegens mijn armoede, die ze had kunnen voorspellen, gaf ze mij deze als "appeltje voor de dorst" maar ik zal haar nooit te gelde kunnen maken en tot mijn dood zal het stilzwijgende regiment van vorken, messen en lepels getuigen van haar zorg voor mij over het graf heen.…

Soms klinken ze als een juichende toon over de wereld, die naar gerechtigheid dorst.…

"Enne ...en.. dan daarbuiten...al die honger... dorst...oorlog....." "Ho, ho... , hou het effe gezellig hier...", kneist ze verder "...waar jij nou over zit te seiken...dat gebeurt al eeuwen hoor!" Ze schuift bonkig, met een ietwat zuur gezicht haar stoel meer naar de tafel.…

Ik drink als ik dorst heb, ook al zeggen gezondheidsgoeroes dat het dan te laat is. Ik geloof ze niet. Luister naar je lichaam, zo heb ik het geleerd. Wat geen voornemen was, maar ik nu wel doe, is goedkoper leven. Zo ga ik nu naar Albert Heijn. Want die zit sinds kort ook in België.…

Onder het lopen dorst ik niet meer aan drinken te denken. Mijn lippen waren al gezwollen en het zweten werd verdacht minder. Ik richtte me op dat ene punt dat me misschien kon redden uit deze vreemde benarde positie. Het verbaasde me dat ik geen enkele notie had waar ik was.…

De televisie dorst ik niet aan te doen, want een nieuwe onweersbui was los gebarsten en erger dan de vorige. Het weerlichtte onophoudelijk. Toen ben ik in mijn fauteuil gaan zitten zonder het licht aan te doen met een glas whisky. De volgende morgen werd ik in de stoel wakker en beefde ik verschrikkelijk en voelde mij erg ziek.…