Zoon en ik zitten aan tafel. Het bordspel ‘Dolfje Weerwolfje’ staat tussen ons in. Ik vind het een waardeloos spel. Teveel regels, teveel wendingen. Zoon loodst ons er doorheen. Hij spreekt me af en toe streng toe. Ik speel liever ‘Mens erger je niet’. Daar hoef ik niet bij na te denken. Dan kan ik ondertussen mijmeren. Mijmeren doe ik graag.
Mijn…
Ik besluit het plein rond te lopen en verval in gemijmer. Na enige tijd nemen mijn voeten zonder aarzelen de eerste stap omhoog. De zon staat recht achter me, mijn schaduw bestrijkt de oplopende treden. Gezamenlijk beginnen we onze klim in een gestage cadans. Een vreemde gewaarwording dringt zich aan me op.…
Dan wordt ze ruw uit haar gemijmer gehaald, door het geschreeuw van een man die de bus al scheldend binnenstapt. ’Nu durf je wel hè, met die camera’s, vuile hond, wacht maar, straks pak ik je, gore tifuslijer’. Ze wordt warm, het golft in haar borst van woede. Ze ervaart het gescheld als een inbreuk op haar privacy.…
Al dat gepraat en gemijmer over ‘aanvoelen’ en ‘inspiratie’…. Het leek wel of hij jaren had geleefd in een kartonnen doos, met beschilderde wanden weliswaar, maar niettemin onmiskenbaar leeg.
Erwin was ontdaan van zijn illusies. Als God al bestond dan was het in ieder geval een bijzonder zwijgzame.…
Dan wordt ze ruw uit haar gemijmer gehaald door het geschreeuw van een man die de bus al scheldend binnenstapt. ’Nu durf je wel hè, met die camera’s, vuile hond, wacht maar, straks pak ik je, gore tifuslijer’’.
Ze is onaangenaam verrast en ervaart het gescheld als een regelrechte inbreuk op haar privacy. Gek genoeg.…
389
Bezig met laden