Alle inzendingen over geschenken

De eerste klas was een brave smeltkroes. Tussen de verwaaide binken in spijkerbroek en de gave meisjes met vlechten zat Bas. Bas zat op de laatste rij te staren naar het geschenk. Met moeite verbeet hij de ontgoocheling. Een suikertante had het hem toegeschoven na het Brood dat heilig smolt op...

Er was een oudere dame in mijn leven. Ze is de weg van alle leven moeten gaan en rust voor altijd. Ze heeft me het geschenk van de Taal gegeven. Van de Taal die eens gebruikt is voor brute, onmenselijke commando's, van de Taal die ook kan vleien, liefhebben, strelen, ontroeren, van de Taal die in...

Elke schaduw-dood die je dood gaat is al een geschenk en een ademtocht in geboorte naar nieuw leven!

In de tijd dat The Beatles hun successen vierden, was mijn tante Angie secretaresse bij een van die horlogefirma's in het land van de Bergen en Meren. Wij waren nog kinderen. In ons kleine huisje in de volksbuurt hing - een beetje misplaatst - de kalender aan de muur die ze ons ieder jaar zond,...

Het was op een van die zaterdagavonden, die voor mij vervuld waren van een uiterst beklemmende eenzaamheid, die als een strop om mijn hals aanvoelde; een strop die week op week steeds strakker werd dichtgetrokken..... Er werd plotseling en onverwacht aangebeld. Ik stormde drie trappen af en...

"Wil je eens kijken bij "De Slegte" zei mijn zus "of ze een boek over molens hebben. Vroeger was hij in de naaimachines, nu is hij in de molens". Het boek waarop meteen al bij binnenkomst in de winkel mijn oog viel, kon niet beter aan onze doelstellingen beantwoorden: pontificaal prijkte op...

Er was in onze familie een stille tante, die ogenschijnlijk met zichzelf geen raad wist en die als een onbegrepene, als een onbegrijpelijke, haar stille wegen ging. Haar naam was "Cecilia". Ze was typiste op het kantoor waar ook mijn moeder werkte, die Cecilia, die haar schoonzus zou worden,...

Toen de regen tegen mijn ramen kletterde en kletste op een late januaridag die op de een of andere manier het voorjaar vervroegd scheen in te luiden, bracht ze mij het kleed. Het vormde een late en onverwachte herinnering aan de liefste, genaamd Cecilia, sinds lang niet meer in leven, die de...

Eens (je was al ver boven de zeventig) verraste je me met een zilveren kettinkje waaraan een sierlijk steentje bungelde, onbewust als je was van het feit dat ik een vrouw ben die zich niet zozeer opdirkt en zeker geen fotomodel. Plotseling en plompverloren, in een abrupt gebaar, legde je het...

Dat de symmetrische zwarte figuren, die ik aantrof op het voorwerp dat ik in de nabijgelegen supermarkt aanschafte, mijn broer zouden aanspreken, vermoedde ik met recht en reden. Hij beklopte ze dan ook met de handen zoals hij gewoon is te doen wegens zijn idolatrie. Vaak had hij mijn naam...

Het was een beeldje van een trotse, fiere meeuw met keurig opgevouwen, strak, wit verenpak, zittend op de sokkel van een zwarte steen, dat ik aantrof in een zaak voor huishoudelijke artikelen. Mijn blik viel erop; het stond daar onopvallend tussen geurkaarsen en andere parafernalia. Ik wilde het...

"Wanneer men niets te geven heeft, voelt men zich onwaardig", las ik eens in een cursus Engels en zo schonk ik het boek met de mooie zwart-wit-foto's van beeldhouwwerken uit de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw, geërfd van een vriend, aan de vriendin van lange jaren die mij mede...

Met de inkt uit de inktpot die regelmatig bijgevuld werd uit de grote fles en die afgeveegd werd aan de tijdens de handwerkles vervaardigde inktlap die in het midden gesierd werd door een knoop en met de kroontjespen moet ik in mijn tiende levensjaar het gedicht genoteerd hebben dat mij nu zo'n...

Een lichte, bescheiden regen verraste me vandaag toen ik op weg was gegaan naar de Korte Heuvel om zo mogelijk rond te neuzen bij de Vincent Shop en een roman mee te nemen van een sterauteur waarop ik al eerder een oogje had laten vallen. Onbeschermd trotseerde ik de weersomstandigheden tot ik...

Zelfbevrediging is een van God gekregen geschenk om seksuele driften in goede banen te leiden. Dat de Rooms Katholieke kerk dit Godsgeschenk niet publiekelijk propageert om misbruik, abortus, aids en overbevolking wereldwijd tegen te gaan, is een doodzonde.

Men zegt en men blijft zeggen: "Het is business as usual" of "alles gaat zijn gangetje". Men neemt dus kennelijk het wonder van de werkelijkheid niet waar, de steeds wisselende sferen, ook in de natuur, het geschenk van iedere nieuwe dag en is men er blij mee?

Je werd ons geschonken, Natuur: door God of door de Voorzienigheid (?) met je uitgestrektheid, je enorme mogelijkheden, je grote lieflijkheid, je immense schoonheid.... Ons duivelse genie, dat wij ten kwade aanwenden, moest jou kapotmaken, moest ons grootste geschenk ruïneren.... En de regen...

Weer was het bijna Kerst. Vlak voor het kantoor voor enkele dagen haar deuren sloot mocht het personeel tijdens een gezellig samenzijn haar Kerstpakket komen halen. Een van de mannelijke bedienden sneerde: “Er zal wel weer minder inzitten dan vorig jaar zeker? Ze bezuinigen tegenwoordig op van...

Aan mijn raam bungelt nog altijd het gazen hartje dat danst in de warme lucht die opstijgt vanaf de centrale verwarming. Eens schonk je het mij; uit hartverbondenheid, uit zielsverwantschap? Ver ben je; verder dan ver; de dood heerst in mijn hart. Mijn beige gordijnen zijn eveneens het geschenk...

Gisteren staat er ineens een buurvrouw voor mijn deur, ding-dong ik doe open. Dit buurtje - iets jonger dan ik - vraagt ineens aan mij of ik grote handen heb. Moet ik toegeven dat ik flinke kolenschoppen onder aan mijn armen heb zitten en verbaasd hou ik mijn handen omhoog. Ineens geeft zij mij...

Toen ik nog jong was woonde ik aan de kust in een klein huisje. Ik leerde daar een jonge vrouw kennen, een boerendochter. Haar ontmoette ik op een dansavond in het plaatselijke café. De caféhouder had een plaat opgezet met dansmuziek. Mooie meisjes zag ik dansen. Ze droegen allemaal lange rokken...

Het is een pop, een porseleinen pop, voorstellend een jongen die een hondje in de armen geklemd houdt. Ze kwam mij het breekbare artefact, dat ze in een handdoek gewikkeld had, brengen. Eens had mijn moeder haar het beeld geschonken; aan haar, de trouwe en gedegen huishoudelijke hulp met wie we...

In de brievenbus trof ik onlangs een krijtwitte luchtkussenenvelop aan, beschreven in een handschrift dat veel weg heeft van hanenpoten of hiëroglyfen en dat ik herkende als het zijne. De envelop bleek een grijs, linnen tasje te bevatten, bezet met ritssluitingen om om de hals te dragen en om...

De tante, de zus van vader, over wie ik onlangs schreef en die haar tragisch levenseinde eens vond in een verpleeghuis in Ewijk, stond in onze familie bekend om de grenzeloze lusteloosheid waarmee zij langdurig en neerslachtig op de bladzijden van een roman kon blijven staren zonder iets te lezen...

De bouw van de nieuwe flats aan de Lage Witsiebaan nadert zijn voltooiing, en zo zal mijn eveneens nieuw-verworven vriend mijn buurman worden. In de verte, vanuit mijn raam goed zichtbaar, rijzen de aaneengeschakelde woningen op, als bunkers, nog kaal en leeg en vele technische en dienstverlenende...

Het was in het kapitale pand van tandarts K. aan de Ringbaan Oost dat de pakjesavond voor de scholieren plaatsvond. De gymnasiasten woonden allen in villa's in de stad of in de naburige dorpen maar mijn vader, een klein ambtenaartje, kon mijn studie ternauwernood betalen. Mijn klasgenoot...

In die tijd hing in ons arbeidershuisje de Zwitserse kalender aan de wand die tante A. ieder jaar zond en die die indrukwekkende en soms zelfs welhaast demonisch aandoende blauw-witte bergtoppen, die gletsjers en die runderen met een bel om de hals toonde. En af en toe maakte tante A. de reis...

En zo herinner ik me tevens hoe af en toe in de grauwe straten van onze arbeiderswijk de voddenman verscheen met zijn wagen en hoe onze moeder dan de vodden afgaf en wij, kinderen nog, in ruil daarvoor een speelgoedje kregen. Zo werd zijn verschijning tot een feestelijke gebeurtenis en...

Aan de Oude Dijk staat met kapitale letters op een gevel vermeld: "Mater Misericordiae". Daarachter strekken zich de gangen van het klooster uit die ik vaak doorkruiste als ik op bezoek ging bij tante nonneke. Het genoemde pand staat geheel in het teken van het Rijke Roomsche Leven zoals...

Op een mooie julidag was het ondanks de aangekondigde hoge temperaturen in de morgenuren nog koel. Op zaterdagmorgen is het meestal een drukke bedoening op de Tilburgse markt op het Koningsplein en men moet oppassen om niet tegen zijn medemensen op te botsen. Medemensen met ordinaire en elegante...