HET WAS ZONDAGNACHT op maandmorgen foppe was alweer wakker maar nog wat half in slaap een verhaaltje schrijven. De zuster komt straks met pillen om rustig te blijven. Hij heeft nog eten in huis. Hij denkt het lijkt wel zomer het is nog geen herfst. Er is geen oorlog. Mooie bruine herfstbladeren, een grote zonneschijn en blauwe lucht geen streepje…
Waar het om gaat is dat een mens een gewoontedier is. Er zijn zelfs mensen die beweren dat 95% van ons gedrag uit gewoontes bestaat. Het exacte percentage doet er niet toe, maar het is in elk geval veel. Gewoontes zijn prettig, je hoeft er niet bij na te denken, je doet ze bijna op de automatische piloot. En dat is ook precies het bezwaar.…
Ook mijn inkopen veranderen en ik ben zo'n gewoontedier geworden.
We slaan ons er wel doorheen en wie ben ik: het zonnetje schijnt.
En ineens denk ik aan mijn overleden moeder: als de zon onverwacht schijnt, dan kijkt mijn moeder op mij neer. Dat was ooit eens afgesproken door ons.…
Ze is veel meer een gewoontedier dan ze ooit had gedacht.
De bus stopt bij de halte halverwege de stad.
Hier stapt altijd een bups mensen in.
Ze tuurt even naar buiten en ziet een meisje staan met blote voeten in hoge hakken. Ze kijken elkaar even recht in de ogen.…
Kijk: wij Nederlanders zijn gewoontedieren, houden het liefst zo lang mogelijk alles bij hetzelfde en dat komt gewoon omdat je voorheen niet beter wist! Vroeger was er sprake van slechts één leverancier voor je gas en licht, iedereen zat bij dezelfde en dus was er geen malheur.…
326
Bezig met laden