Alle inzendingen over herfstbladeren

“Het is herfst! Dat wordt banjeren door hopen bladeren!” Dit is de tekst die hoort bij een email van de NS. Een grote grijns verschijnt op mijn gezicht, want er schiet mij een persoonlijk banjerverhaal te binnen. Het was een zonnige herfstdag, maar veel tijd om naar buiten te kijken hadden we niet. Ik was werkzaam bij een raad voor het milieu…

De vlijmscherpe winterwind bespeelt verkleurde herfstbladeren als muzieknoten. Hun breekbare melodie vormt de ijskoude wintervoorbode. In de ijle heldere winterlucht is met tussenpozen de stilte hoorbaar in een vallende druppel smeltend ijskristal, die in regenboogkleuren uiteenspat bij zijn val.…

Vaak ontmoet ik op het kronkelige pad naast mijn woning, dat in deze herfst belegd is met cognackleurige en okergele herfstbladeren, een grijsharige, oudere mevrouw met een zwart-wit getinte hond waarvan het ras mij niet helder voor de geest staat. Juist vandaag streelde ik het onschuldige dier over de zachte, lieve kop en vroeg om een pootje.…

Op het kronkelende pad, dat onze woningen omzoomt en dat bezaaid is met herfstbladeren, ontmoette ik mijn overijverige grijsharige buurman, gekleed in donkerblauwe overall. Solidair en betrokken bij onze buurt en buurtbewoners harkte hij de bladeren van het pad.…

Herfstbladeren vormen nog slechts een dik tapijt van confetti over moeder aarde. Dampen dansen; een voortjagende deken van dikke wolken blaast een verloren zomer voorbij. Langzaam valt de sluier rond het nevelland toe en hangt de mist zwaar als overladen tranen.…

Toen de herfstbladeren alweer ruimschoots de trottoirs bedekten, in de tweede herfst na mijn moeders overlijden, kwam ik haar weer tegen in de stad. Ik ontweek haar blikken en probeerde mijn gezicht een uitdrukking te geven van rouw of misnoegen over haar gedrag dat toch wel getuigde van harde onmenselijkheid en misplaatste wrok en rancune.…

's-Nachts observeer ik het licht van de straatlantaarns op een terrein aan de overkant en overdag is er de groene vlakte waarop in de verte herfstbladeren hun dartele spel spelen. De esdoorn aan mijn venster bewaakt trouw en beschermend mijn woning. Eem vogel bezoekt soms de hoge bomen die in het late seizoen hun bladeren verliezen.…

In het plantsoen, hier in onze Nassaustraat, dat nu overdekt is met herfstbladeren, staan de oude bomen. De esdoorn, die nu haar blad laat vallen en die haar kruin wijd uitbreidt en een andere boom, in dit seizoen geheel kaal waarvan de naam mij wegens mijn gebrekkige botanische kennis onbekend is.…

Het kan fijn zijn te struinen door de herfstbladeren op de Baden Powelllaan of de eerste merel van de lente die zo kwetsbaar en ontroerend zijn lied ten hemel zendt en die zich ergens achter de krakkemikkige bouwsels van het Paletplein schuilhoudt, te beluisteren.…

Het kan fijn zijn te struinen door de herfstbladeren op de Baden Powelllaan of de eerste merel van de lente, die zo kwetsbaar en ontroerend zijn lied ten hemel zendt en die zich ergens achter de krakkemikkige bouwsels van het Paletplein schuilhoudt, te beluisteren...…

Ik heb de herfstbladeren van het tuinpad geveegd.…

Mij resteert een herfst in mijn geboortestad, mijn geliefde stad; de beregende straten, de herfstbladeren, de eikeltjes en kastanjes, vruchten van de bomen, op mijn pad; mij resteren tot aan mijn dood niets meer dan de straten en pleinen, de kranten, de bibliotheken, de theaters en de concertzaal en de perikelen van mijn geliefde maar armzalige geboortestad…

Vanmorgen ben ik vertrokken vanuit mijn "Russische" flatje en heb ik het bochtige pad gevolgd dat leidt naar het Twee Steden Ziekenhuis en dat in dit late seizoen bezaaid is met herfstbladeren.…

Daar zijn lanen, geflankeerd door beuken, die als wachters zich aan weerszijden, beschermend en eendrachtig, als het ware broederlijk of zusterlijk zij aan zij, buigen over het pad in hun midden dat in dit seizoen bezaaid is met herfstbladeren.....…

(voor Sylvia Plath) Je was als een wuivende kastanjeboom, je haren als bruine herfstbladeren en je ijspegelscherpe gedichten waren de glanzende kastanjes, die wij als hebberige lezers met de takken van de grond uit de boom wilden gooien, terwijl ze toch op den duur vanzelf wel vielen.…

De stilte om ons heen en de soundtrack van vallende, autistische herfstbladeren zijn als een tijdelijk monument voor ons beiden. Zaterdagavond: niets dan wat zinloos voetbal op de buis. Een serene rust hangt in de gordijnen, kleeft aan de ramen, ligt verspreid over de sofa.…

Mooie bruine herfstbladeren, een grote zonneschijn en blauwe lucht geen streepje aan de horizon geen vuiltje in de lucht uit het oosten. Tevreden ligt hij op bedje met knuffel. Hij denkt wat wil je nou nog.…

Naar buiten kijkend had ik géén uitzicht op een tuin en zag ik alleen de natte, op een hoop gewaaide herfstbladeren voor de deur; de motregen was zeer zeker niet uitnodigend voor het dragen van een bikini. - ''Ik voel me goed, het is af… ik bedoel: het gedichtje is af.. euh.. laat maar, …dat raam is zo gepiept.'' … Wat zal ze wel van me denken…

Thuis lag iedereen nog op een oor en hier was het zo stil dat je droge herfstbladeren met zachte tikjes op het grindpad kon horen vallen. Totdat een mini-truck met daarop een grasmaaimachine de rust duurzaam kwam verstoren. Als een boze horzel cirkelde het geval in achtjes om mij heen.…

We wisten al dat herfstbladeren de treinen stremmen. En dat wissels niet tegen sneeuw kunnen. Maar deze week zorgde onweer voor kortsluiting op het spoor. Uit voorzorg tegen de verwachte storm voerde de NS een speciale dienstregeling in. In een restaurant betekent ‘speciaal’ iets prettigs. Een geflambeerd dessert in plaats van gekoeld.…

De stoep lag vol met gevallen herfstbladeren. Onderweg naar de brievenbus moest Bjarne aan Kees denken. Zo verwarrend dat hij niets meer van zich liet horen.…

Aandachtig kijk ik naar het gescharrel van een roodborstje tussen de herfstbladeren in onze tuin. Ik ben net wakker en nog ontvankelijker voor de charme van het 'kerstkaartvogeltje'. De schoonheid van het beestje treft me iedere keer weer. Ik ben niet de enige, voor velen is dit vogeltje een favoriet.…

Op het stille dorpspleintje hing een lichte geur van herfstbladeren. Ze gingen op een bankje zitten met uitzicht op de school. ‘Heb je er wel eens aan gedacht wat er gebeurt als ik dood ga,’ vroeg Olifant. ‘Hoe kom je daar nou bij,’ zei Muis, ‘Ik ga eerder dan jij’ ‘Dat denk je, maar je weet het nooit.…

De rolstoel van oma rolde niet lekker op het dikke tapijt van herfstbladeren. Niemand wilde duwen. Oma was niet geliefd, ze had op iedereen commentaar, stelde aan iedereen zulke hoge eisen. Ook aan haar. Maar oma moest mee.…

Verbouwereerd deed ik enige stappen in de regen en terwijl de natte herfstbladeren me in het gezicht waaiden, keerde ik me om. Het mannetje was nergens meer te bekennen en alle lichten in het zaakje waren uit. Boven de deur zat een langwerpig bord waarop in met de hand geschreven letters stond: Snackbar Kafka.…

Miles Davis gaf hem melancholie, verwaaide herfstbladeren in een donkere vochtige straat. Dit was zo anders. ‘Make some noice for Joris Berendsen!’, riep de speaker. Otto joelde, hij balde zijn vuisten, en keek naar al die aardige lieve mensen die om hem heen stonden. Hij hield van de jeugd. Hij zou ze wel willen knuffelen. ‘Mijn zoon!’…

Namen die op de voorgrond komen, herfstbladeren die vallen. Namen die oplossen. Voornamen die in de winter verdwijnen en bij een geboorte opnieuw verschijnen. De eerste letters in het schoolse schrijven. Spreekwoorden die willen overblijven. Laat de namen zijn als een keten die niet kan breken. Nieuwe namen uitspreken.…

Een Zen gedachte formuleert het als volgt: “De herfstbladeren vallen niet omdat ze sterven, maar omdat ze voltooid zijn. Hun vergankelijkheid is hun volmaaktheid “. Vergankelijkheid is uiteindelijk een poort naar eeuwigheid: door het tijdelijke volledig te omarmen, raken we de tijdloze essentie van het bestaan aan.…