Alle inzendingen over koala

De rillingen liepen me van ontsteltenis over m’n rug en daar waar ze verder mogelijk maar kunnen lopen. Dat ontwapenende knuffeldiertje dat probeert te ontsnappen aan de vlammen. Een laatste poging. Half verschroeit klimt het beestje ten einde raad in een boompje – geen weg terug, het einde tegemoet. En dan die vrouw die haar t shirt uitrekt…

Tot mijn verrassing hadden oom en tante, die vier jaar eerder afscheid hadden genomen en die vertrokken waren naar het verre Australië, een knuffeldier gezonden: een wollig, zacht en lieflijk Koala-beertje Na mijn thuiskomst was de achterstand op school snel ingehaald!…

Zo gebeurde het ook dat tante en oom die vier jaar eerder de overtocht naar het verre Australië gewaagd hadden, mij het koala-beertje hadden gezonden; ik zie het nog voor me.…

U heeft het vast wel meegekregen dat de kleine Lewis wiens dramatische beelden de hele wereld zijn overgegaan het toch niet heeft overleefd. Ach wat jammer, dat dappere onschuldige diertje wat z’n leven heeft gegeven of eerlijker gezegd er door de mensheid toe gedwongen werd. Maar hij heeft wel de hele wereld wakker geschud, bij de strot gegrepen en…

Helaas hebben naast de inwoners van New-South Wales in Australië eveneens de koala's en kangoeroes in dit deel van Australisch Oceanië sinds september vorig jaar, toen de eerste bosbranden zijn uitgebroken, een pittig bestaan dat hen wel of niet wordt ontnomen; alles verzengende vuren zijn niets ontziend en nemen iedereen en alles dat hun pad kruist…

Dit in tegenstelling tot niet-gravende buideldieren, zoals daar zijn kangoeroes en koala's. Ter bescherming hebben wombats een ridderharnas om vijanden te weren. Een dikke, kraakbenige huid beschermt het weke lijf van een wombat tegen vijanden. Een huid die dus te vergelijken is, zoals hiervoor beschreven, met een ridderharnas.…

Mijns inziens immers is de mens, zoals de koala, een dier waarvan het gedrag en de beslissingen binnen een bepaald ritme en een bepaalde logica passen. Zo kunnen we dus, via de antropologische weg, inzicht krijgen in de mens als fenomeen. Misschien ben ik naïef, maar vooralsnog lijkt mijn opleiding bij te dragen aan dat inzicht.…

Ik ben een koala-beer, die de hele dag in zijn boom hangt en maar knaagt aan zijn hallucinerende voedsel. Lezen is herkauwen als de koeien. Monumenten zijn ieder jaar weer anders, want je komt ten eerste ieder jaar weer andere mensen tegen en ten tweede wijzigt het interieur en de manier van rondleiden ook per jaar.…

Kortgeleden nog met mijn hartenkreten ‘Koala’ en ‘Lewis’. Ook mij heeft het enigszins in z’n greep. Maar ik kan er nog objectief naar kijken, probeer ook, echt waar, mijn steentje aan een beter milieu bij te dragen. Voor de rest kan ik met een gerust hart zeggen – het zal mijn tijd wel duren, want nakomelingen heb ik niet.…