Alle inzendingen over koesteren

Burenliefde is kostbaar, koester dat.…

Iemand die van zijn hart geen moordkuil maakte was Dolf Brouwers. Sjefke van Oekel blonk naast schone zang vooral uit in geschoolde huilpartijen. Waar kan dat anders dan in onze enige echte huilstad Den Haag. Met nu een heus huilfestival! Zie link onder. Opzouten hield Dolf voor krankjorum ongezond. Dat inzicht werd en wordt in onze regeringsstad breed…

‘Mijn dochter blijkt echter een voorkeur te koesteren voor het vrouwelijke geslacht. Ik had het kunnen weten toen ze naar Amsterdam verhuisde. Mevrouw had de wens zich als maatschappelijk werkster te ontplooien in de grote stad, daar zou ze meer tot haar recht komen. Nou, ontplooid heeft ze zich, dat is wel duidelijk.…

Het enige ritueel dat ik koester, is, dat ik geen enkel vast ritueel bezit, noch bezat.…

Vriendschap is een plank waarop ik mensen heb geplaatst die ik koester. Ik hoop dat ik bij hun ook op zo’n plankje mag staan, dan pas heb je echte vriendSCHAP.…

Ik koester de zomerzon kleurbekennend, ik heb een blanco strafblad.…

Laat haar maar niet de wens koesteren om op te laaien als een grote fakkel. Als de kaars zo deed, zou zij ineenschrompelen met stinkende walm, ontijdig en jammerlijk gesmolten zijn.…

Zulke beelden koester ik.…

Het niet uitsluiten op basis van nationaliteit is nu juist een van de vrijheden die we koesteren en willen beschermen.…

Wierook en kaarsen koester ik dag en nacht in mijn ritueel om toegewijd aan mijn taak en de wereld te zijn. De deur staat open, wat wil zeggen dat iedere beweging gezien zal worden. Alles in mijn leven is nu deel van een veel groter geheel geworden! Eindelijk.…

Maar Oranje hoeft geen enkele vrees te koesteren voor het statische oude-mannen-voetbal der Azzuri.…

De meeste mensen die actief zijn op de sociale media zijn totaal niet geïnteresseerd in anderen; ze willen alleen maar zichzelf profileren en zich koesteren in een warme, immer neerdalende regen van complimentjes. Zo kan het gebeuren dat je 300 'internetvrienden' hebt en toch 7 weken dood achter je p.c. zit. Geen mens die het wat kan schelen.…

De welvingen van mijn lichaam, mijn zachte, nog altijd donkerblonde haar, mijn dappere ademhaling waarvan niemand kon houden; ik heb ze lief en koester ze.....…

Natuurlijk mogen in een rechtstaat mensen absurde denkbeelden koesteren. Denkbeelden per wet verbieden is inspelen op angstgevoelens bij kleingeestige burgers, de meest geliefde hobby van mensen die macht ruiken.…

Speels laat je je even vangen in de armen van de zomerwind om met een zucht de lucht als een koesterend deken om je heen te leggen. Je ogen eerbiedig gesloten, zwijg je het denken voorbij ....!…

Die al te zeldzame momenten moet men koesteren. Het gaat zo vlug voorbij. Ik zag mijn kinderen klein het zijn nu al dertigers. De dag dat ik de man van mijn dromen tegen kwam is ook al meer dan veertig jaar geleden. Beloof aan jezelf dat je het nu zal beleven dat morgen mooi zal zijn.…

En zo neem ik haar bij de hand en koester, begeleid en onderricht ik haar in de gave die Ashani haar heeft toebedeeld. In je hart kijken en naar jezelf terugkeren. Weg van anderen die je hun wil proberen op te leggen. Water kan nooit worden tegengehouden door hen die denken dat zij een ketting zijn.…

Die vieze volgevreten vette teringkoppen, aan alle kanten grijnzen ze ons tegemoet in de media, zij koesteren de hoer die Europa heet. Gemeenschap moet betaald worden. Nederland is helemaal naar de kloten.…

Nog koester ik het kleine portretje in het fotolijstje van de man die daar zo vrolijk en charismatisch is afgebeeld als een dansende godheid, mijn lang verloren kameraad en wonderlijke vriend die heeft gesproken over "diepe vriendschap" en over "samen zijn" maar die mij in vertwijfeling heeft achtergelaten en die nu verblijft in verre, onnaspeurlijke…

Zo zijn liefdevolle ouders: ze koesteren en verwelkomen de vrienden van hun kinderen, hoe mismaakt of misdeeld ze ook zijn. Maar toen de vriendin er op een achterkamertje een eind aan wilde gaan maken, kwam mijn goede moeder wel in opstand.... Ik trof de vriendin van lange jaren nog wel eens in haar riante appartement.…

Deze keer viel mijn oog, terwijl ik dwaalde over het Koningsplein langs de rijk-voorziene kramen, op een knuffelbeest in de vorm van een haan met een felrode kam van vilt en een vooruitspringende, stoere zwarte snavel en ik bedacht hoe ik daarmee een onschuldig lief kind of het kind dat ik nog altijd van binnen koester, zou kunnen plezieren.…

Mijn oude vader, die kwetsbaar, gevoelig en naïef was zoals ik omdat ik zijn genen, zijn DNA draag in mijn cellen; mijn oude vader, die een "genie van het lijden" was en wiens portret ik koester, schreef eens, in vroeger dagen met bevende hand de kapitaalsvergelijking uit, zoals vaders doen die door het vuur gaan voor hun kinderen.…

Verderop in de straat tref je dan ook nog en wel sinds veertig lange jaren de uitdragerij van "Sam-Sam" aan die welhaast brutaal haar tweedehands kleding buiten uitstalt en je vraagt je terdege af welke armoedzaaier hiervoor nog ooit belangstelling zou kunnen koesteren...…

Later verhuisden ze naar Berkel-Enschot en ik koester nog altijd een dierbare herinnering aan een verjaardagsfeestje aldaar.....…

Dins-, woens- en donderdag, de dagen dat ik van u mag, ik koester ze en kijk er naar uit, verlangend naar de keerzijde van mijn gelijk, mijn geluk. Ik bewaar mijn eigen verval, tanden vielen letterlijk uit mijn mond, ik kon ze niet meer tegenhouden, ik heb ze nu in mijn zak.…

Koesterend omarmt ze de aarde. Door haar zachte warmte ontspant zich de rijp op het grastapijt en met haar gele penselen verft ze speels het herfstbos. Ik raap wat kleuren bij elkaar en maak dromerig een zacht boeket van mosgroen en bosgeuren, terwijl ik besef: 'Ik sta in de herfst van mijn leven'.…

Ik heb ze wonderlijk genoeg al snel gevonden en heb ze inderdaad aangetroffen, in diverse tinten en prijzen, geschikt om in de koude winternachten mijn verouderde en aftandse lichaam dat zelden werd liefgehad te bedekken, te koesteren en te verwarmen waar er geen minnaar opduikt aan de horizon van mijn leven.…

Een inktzwarte kraai hinkt onbeholpen maar dapper en welgemoed door een dakgoot en beklimt de zilvergrijze gelaagde schubben van de dakpannen, op zoek naar kameraden om mee te babbelen, die zich vooralsnog hogerop amuseren Luie roodbonte koeien koesteren zich ongegeneerd en met traag malende kaken in de zonbeschenen grasgroene weide om nooit meer…

Nu de vernietigende stormvlagen van ziekte en dood door onze familie geraasd hebben, koester ik nog die afbeeldingen van die molen, van die boerderij en van dat stadsgezicht.....…

De sieraden van je vrouwzijn moest jij verliezen, al zo lang geleden en niemand, ook jijzelf niet, kon jouw lichaam nog koesteren of liefhebben..... De vraag is of het je nog soelaas bood om het nietige, onschuldige, armzalige plantje te plaatsen op het graf van je lang-overleden oom en tante aan de oude Lovensestraat.....…