Alle inzendingen over krukken

De dame zet haar twee krukken wijdbeens op het trottoir en verhindert mijn doorgang. ‘Dit is een stoep en geen fietspad.’ Nu zie ik dat ze wel meer tanden mist. Ik probeer haar te negeren en manoeuvreer mijn fiets vlak langs haar rechterkruk. Die kruk tilt ze op en zwaait vervaarlijk dicht langs mijn gezicht. ‘Dit is geen fietspad!!…

mooie dame achter de bar, ik kan alles bij je kwijt, ik heb je zelfs vol op de mond gekust, afgelopen avond met weinig publiek zaten we samen kruk aan kruk elkaars gelijk te proeven, jij vond eindelijk geluk, lieve man, prachtig kind, mooie dame, ik dronk jouw drank zonder te snoeven, ik betaalde en jij rekende mij niet af, kuste je goedenacht en wel…

Een onbekend geluid wat liedje betreft en ik kijk omhoog, zie tot mijn verbijstering Rob, zittend op een kruk, een beetje boos op zijn trillende hand, waarin de microfoon zit... hij omklemt het ding, schudt uit wanhoop even met zijn hand of hij het ongecontroleerde trillen ervan kan laten verdwijnen. Dat lukt niet, nee jongen dat lukt niet!…

Iemand in een kroeg die achterover van zijn kruk valt door een hartstilstand kan als enige reactie dan ook rekenen op dat ene meedogenloze woordje ,oeps'! Een uitroep van lichte schrik, zoals Van Dale het zo geestig omschrijft. Iemand valt dood van zijn kruk: Oeps!…

Even later stap ik mijn stamkroeg binnen waar lamme Herman op een kruk op zijn gebruikelijke plek aan de bar hangt. Herman stapt ’s morgens om negen uur op die kruk en stapt er tegen sluitingstijd weer af. Ik verdenk kroegbaas ervan dat hij hem na sluitingstijd met kruk en al in de hal parkeert maar daar ben ik niet helemaal zeker van.…

Vanavond slofte een oude man de overvolle bar binnen en hees zich op een lege kruk. Zichtbaar verkleumd van de ijzige kou zat hij zich even snel te verlekkeren aan het talrijke vrouwelijk schoon en wenkte me op een vriendelijke manier. “Mag ik wel een heldere?” vroeg hij met een meer dan schorre stem.…

Was hij het die de krukken van een medescholier van de monumentale trap afsmeet die de centrale hal van de school sierde? Was hij het die de grap lanceerde over de baby die met een scheermes in een hoekje werd gezet? Stond in zijn verbeelding het bombardement van Dresden zozeer op de voorgrond dat het mij nu nog nachtmerries bezorgt?…

De volgende dag een geroeste kruk, een kinderfiets zonder trappers, een cursus zeezeilen, nog in vers cellofaan. Lege potjes, volle potjes, alles moet weg. Het zal niet lang duren, of alles is weg, en moet de kat (ondankbaar) eraan geloven. Hoppa! De hond mag nog even blijven (lief), maar ik denk dat zij ook haar langste tijd gehad heeft.…

Dan pakt hij zijn zware shag, glijdt van de kruk en slentert met kleine stapjes zo rechtop mogelijk naar de rookruimte.…

Holle vaten klinken het hardst, Rita's TON echoot programmaloos na, een kruk met een visie. Gregorius had het al gezien, Nederland is definitief naar de kloten.…

Ik herkende hem aan zijn handicap, waartoe hij voortstrompelde op twee krukken: zijn manke benen. De bus legde haar route af vanaf het station naar meer binnenstadse gedeelten van Tilburg toen ik hem aansprak met de woorden: "Mag ik u iets vragen? Hoe denkt u over Frederik L.?…

Janine schoof haar kruk meer naar de zijne, zodat hij tegen haar aan lag. ‘Mag ik nog zo’n glaasje? En hoe heten jullie eigenlijk?’…

De bank sponsort al jaren een dure wielerploeg en andere evenementen. Tijdens deze Tour de France is vrijwel de hele ploeg van 'talentrijke' wielrenners afgestapt, omdat ze gevallen waren of slechter in vorm dan ze zelf dachten. De namen van die aan suikerwater en hagelslag verslaafde kneuters wil ik niet noemen. Wel van enige van de leiders. Erik…

Ik zit op een kruk in de hoek en spuw een scherf van kalk, een draad van rood kwijl in een glas. Een waterstraal uit een rubberslang blust mijn verhemelte. Te laat valt de besmeurde handdoek in de ring. De rest is uitgegomd. Nu kan mijn neus nog net bij de hendel die de rolstoel stuurt en stuwt.…

Als ik mijn gips heb afgelegd en de krukken geleverd zijn, ga ik mij over dat probleem buigen. Er is niks goed aan deze morgen en mijn buurman (bed nummer zes) denkt er net hetzelfde over, hij moet er zelfs van kotsen, en weet je wat raar is, tegen mijn buurman zei ze niks meer van dien aard.…

Het genezingsproces verliep uiterst traag begreep ik, maar het ging in zijn geval van rolstoel en looprek naar rollator naar twee krukken en van daaruit van één kruk naar wandelstok en uiteindelijk trots los lopen, zij het met steunkous. Hij keek uit naar het moment dat hij weer kon fietsen, want dat was zijn lust en zijn leven.…

Het been ging in het gips en hij moest met twee krukken lopen. Zijn rechtervoet kon hij niet gebruiken. De rechterschoen lag vergeten in een kast. ‘Nou ben jij aan de beurt,’ had hij tegen de linkerschoen gezegd, ‘want nu komt het op jou neer. Nu moet jij alles alleen doen.’ De linkerschoen keek wat bedremmeld. Daar had hij niet op gerekend.…

Steunend op krukken komt hij kwiek op ons af, ondanks het feit dat hij... maar één been heeft! ‘Gaat het niet dames?’, lacht hij. En met één handbeweging klapt hij de rolstoel uit: ‘Instijgen maar!’ Voor wij hem kunnen bedanken is hij tussen de mensen verdwenen.…

Ik dacht het zal wel lukken, nou de vierdaagse lopen op krukken is een eitje vergeleken bij wat die man mij heeft doen doorstaan.…

Een andere BN’er (lees: BU’er) daarentegen houdt steevast de kruk bezet die ik op het oog had, waardoor ik weer eens moet staan in mijn stamkroeg. Het is duidelijk ook zijn stamkroeg. Zoals ogenschijnlijk bijna alles hem toebehoort: de literatuur, de media, de filmwereld. Je kunt niet meer om de Stamgast der Stamgasten heen.…

Toen de dame terugkwam, enigszins op orde gebracht, zette ze zich op een kruk verder. ‘Dan kan ik je beter zien’, verklaarde ze. ‘Lijkt me geen voordeel.’ Ze knikte instemmend. ‘Maar het praat wat makkelijker. Meer afstandelijk ook.’ Ik kon dat onderschrijven.…

Op een houten kruk. Alles mag. Maar hij weet het eigenlijk wel, Henk komt niet. Henk zat niet in het verzet. Hij werkte alleen niet mee. Hij was ambtenaar en had wat identiteitskaarten verloren. Ze waren verdwenen. Niemand weet waar ze waren. Er was een brandlucht achter het gemeentehuis. Misschien zat Henk ook wel in het verzet.…

Aan de bar van het café is nog één kruk vrij. Voor het middaguur gebruik ik in principe geen alcohol en bestel een frisdrankje. Naast mij staart een man naar een leeg kelkje. Op mijn “goedemorgen”, werpt hij een blik op mijn glaasje prik en schudt zijn hoofd. “Heb ik ook een tijdje geprobeerd, maar mijn maag kan er niet tegen,” bekent de man.…

Er kwam een rust van hem af en ik besloot maar op de kruk voor zijn balie te gaan zitten. Onverstoorbaar ging hij verder met zijn gefriemel. 'Was het leuk op vakantie?’ vroeg hij. Ik was totaal verrast, want ik was niet weggeweest. Terwijl ik uitlegde dat ik gewoon thuis was geweest, haalde hij mijn tablet te voorschijn.…

Aan de bar zit een man tussen twee lege krukken. Hij kijkt steeds naar de deur. Een stelletje aan een tafeltje. Zij tikt met haar nagel tegen haar glas, hij staart naar zijn telefoon. Een groepje, luid pratend, wild gebarend. Soms zegt hij iets. Over het weer, of dat de muziek vroeger beter was.…

Eén van zijn krukken lag op de grond. Lepe Eddie had hem vol in zijn gezicht geraakt. Eddie wierp mij een dreigende blik toe en loerde spiedend de fysio oefenzaal rond. Niemand had zijn snelle actie opgemerkt. ‘Hé peut’, riep hij grijnzend naar een fysiotherapeut, ‘raap Henkie effe op. Hij sloeg zomaar met zijn smoel tegen de vloer’.…

En zo brachten ze me naar het ziekenhuis, waar ik in een kous gestopt werd, krukken meekreeg en de opmerking: de rest van de vakantie niet meer te lopen! Het been werd blauw, rood, paars en zwart, stierf nog net niet af, maar dat de vakantie in een zweepslag veranderde was duidelijk! Enne, ik heb geen verstoppertje meer gespeeld!…

Ik draaide met haar mee op de kruk terwijl ik in haar betoverende ogen keek. Daisy pakte de lege kruk naast mij en ging zitten. Ze legde haar rechterhand op mijn linkerschouder. Ik voelde een zachte warme uitademing tegen mijn linker oor. Mijn ogen waren gesloten en ik voelde mij zweven boven groene valleien gelegen in Beieren.…

Nee, ik ben gewoon naast hem op een kruk gaan zitten, heb mezelf een wijntje besteld en een peukje opgestoken. Twee tellen heb ik naar hem gekeken, zei een paar magische woorden en hoppakee ik had hem in de tas. Hij was mijn vierde al deze week. Ja, Ton is op vakantie weet je, en ik moet toch aan mijn trekken komen hè?…

Moedig trekken onze bejaarden gewapend met wandelstokken en krukken ten strijde. Zij schromen niet de rollator als wapen te gebruiken. Vind je het gek dat ze in de bejaardenbajes terecht komen. Levenslang, maar dat is niet erg want ze leven toch niet meer zo lang. Hoe zal zo'n nor er uitzien, vraag ik mij af.…