Alle inzendingen over langzame

...Tussen Arnhem en Utrecht reden geen treinen. Hoe langzamer het gaat, hoe sneller een groep forenzen die normaal het liefst een lege stoel naast zich heeft, zich in een hulpvaardige en spraakzame gemeenschap ontpopt. In het tv-programma Rail away rijden de treinen doorgaans wel volgens schema. Toch...

Afgelopen dinsdag heeft de TGV een snelheidsrecord gebroken, ik geloof dat de trein zo’n 575 km per uur heeft gehaald. Langs de route stonden mensen te kijken en te juichen. In het algemeen hebben wij bewondering voor snelheid. Hoe sneller hoe beter. Het is een cliché om te zeggen dat...

...voor je is om met hem om te blijven gaan. De langzame denker kan dus ook grote fouten maken. Kahneman schrijft in zijn beroemde boek nog veel meer. Het blijft het lezen waard. De wereld is een groot man verloren. De strijd tegen het mensbeeld dat de mens rationeel is, gaat voort. Als je...

In ons gekke vaderland hebben we plof- en scharrelkippen, industrie- en varkens die gescharreld hebben. Er wordt een heleboel herrie gemaakt over de wijze waarop ons consumptievee geleefd en geslacht wordt. Niemand denkt aan de slachtoffers van viezeriken die kant-en-klaar maaltijden fabriceren...

...naar onze nieuwe woonomgeving. Het begint zo langzamerhand vertrouwd te voelen. Er zijn genoeg hoogtepunten en gelukkige momenten uit ons leven in onze gevoelsbeleving onuitwisbaar in ons geheugen gegrift. Ondanks de kleine hiaten weten we alle stemmingen daarvan in onze geest nog steeds te...

Door de raadselachtige en wellicht aanhoudende massale insectensterfte van o.a. ook de ‘bestuivende’ soorten, zullen over enkele millennia misschien enkele natuurelementen het werk van de bevruchting hebben overgenomen. De groei van het menselijk ras zal door voedselschaarste eeuwen eerder al...

En verdorie daar zijn ze weer die spotjes met dierenleed, de ezeltjes met gebroken poten half slingerend en toch nog vrachten dragen tot ze erbij neervallen – dood. Die laatste tijgers die worden gestroopt. De laatste van de mannelijke neushoorns van een bepaald type is dood. Weer een diersoort...

Wij zijn als De lente, de zomer, de herfst, en de winter. Ons leven is als de vier seizoenen, steeds weer mogen wij op nieuw beginnen. De lente Het...

Als sluipmoordenaar komt het je leven binnen. Langzaam vermoordt het de hersencellen, in het begin vaak niet zichtbaar voor de buitenwereld maar voor de desbetreffende persoon des te meer. De persoon probeert uit alle macht de 'gaten' die deze insluiper veroorzaakt te dichten. Te dichten met...

Ze zit op een plastic tuinstoel. Het gras is gemaaid, maar niet kort. Achter haar een heg, rommelig van vorm. De zon schijnt op haar witte bovenarmen. ‘Hier,’ zegt hij, en geeft haar een vergeeld mapje. Ze opent het langzaam. Eén foto trekt haar aandacht. Vier mensen op een rood geruit kleed...

Vermoeid en tevreden van de dag ligt de landman 's avonds in zijn bed. Tussen zijn tong en gehemelte gaat een harde, lekker smakende bol heen en weer. Deze smelt langzaam en geeft de genietende boer speelse ogenblikken in het kamerduister. De kleuren van dat fijne smulgoed komen langzaam, maar...

Langzaam komt de muziek ‘aangeslenterd’ steeds luider, steeds duidelijker Ik kan er niet meer omheen Dan zet de doorleefde, melancholieke stem van Bono in Weemoedig klinken de gitaren De muziek ‘wandelt’ langzaam door en ondersteunt zijn stem bijna achteloos… Daar klinkt de...

Aan de rand van het immense weiland stond ik te kijken, turend in de verte...nog even en de zon zou ondergaan om plaats te maken voor het mooie avondrood- vervolgens zou de vooravond langzaam...hè? Wat hoor ik nu, langzaam verdwijnt het vergezicht. Ik zie allemaal spikkels mijn kant opkomen....

Wanneer te zijner tijd, langzaam maar onomkeerbaar, mijn creatief vermogen van het denken achteruit gaat, dan zijn helaas óók mijn hersenen aan een rollator toe.

die foto zal nimmer genomen worden, ik trek mij helemaal terug sluitertijd diafragma het betekent niets als het licht er niet is voor jou, alleen voor jou verdwijn ik van het toneel langzaam dooft het licht

De tijd schrijdt langzaam, maar zeker, voorbij het leven dat ik lijd. Mijn tijd vergt steeds meer verleden, de herinnering plengt tranen en toch zing ik voort. Niets mag ongehoord.

Hoog op de verre berg zweeft mijn dappere Ik, terwijl hier beneden mijn verduisterde Zijn langzaam wegzakt in het moeras van onvermogen en onbereikbare verlangens, in het vale licht van de aarzelende zon na een plensbui.

De blunders van Donald Trump zijn mag je hem niet aanrekenen. Hij is immers volstrekt ongeschikt voor dit hoge ambt. Ook voor de arme rijke Donald moet de rol van president langzaam maar zeker steeds meer op een nachtmerrie gaan lijken.

De ozon-laag is aan het kapot gaan, de polen smelten, aids regeert in Afrika, de leugen regeert in Amerika. Zo langzaam begin ik mezelf af te vragen wat er met de wereld aan de hand is. Goed, het kan goed nog honderden jaren, misschien zelfs duizenden jaren duren voordat het gebeurt maar de aarde...

Zij, die ondergaan zullen liefdevol blijven voortbestaan. Zij die ondergaan krijgen mijn toegewijd bestaan. Zij die gaan in ondergaan; zij zijn de krachtigste mensen in stil en langzaam vergaan. Ik geef mijn bestaan voor hun bestaan. Ik zal altijd met hen samengaan. In liefde te gaan.

Met al de kracht die nog in zijn lichaam aanwezig was, duwde hij moeizaam zijn ogen open. Kijken! Dacht hij vermoeid, blijven kijken! En hij keek, zijn angstige, blauwe ogen richtten zijn blik op de bewolkte hemel. Maar hij zag het niet. De grijze wolken maakten langzaam plaats voor kleuren. Groen,...

Samen keken we in de spiegel. Hoe lang stonden we daar arm in arm in de badkamer? Hooguit een minuut schat ik. Maar binnen die zestig seconden had ze haar statement wel gemaakt: “Kijk nou eens naar jezelf en zeg me wat je ziet!” En inderdaad, ik zag het niet. “Je hebt nog wel iets onder ogen...

Warme zorg De deur van zijn slaapkamer ging open en er verscheen voor hem een zuster met een glaasje appelsap. De man lag al enkele dagen met een flinke griep op bed zich ellendig en eenzaam te voelen. ‘Mijn benen, zuster’ zei hij, ‘Ze doen zo zeer.’ Hij hoopte dat zij hem wat...

Kom eens even hier? Pak mijn hand eens? Hou je stevig vast! Ik neem je ergens mee naar toe, naar een plek die ik je wil laten zien. Het is een plek, niet zo ver hier vandaan, en de reis duurt ook niet lang. Je moet je nu heel stevig vast houden aan mij, en zorgen dat je voeten stevig op...

En zo aanschouwde ik op een goede dag vanuit mijn hoge venster, toen een vroege zomer zich al aankondigde, dat enkele heren een lange stalen ladder uitrolden tegen de gevel van de flat aan de overzijde van het plantsoen dat onze woningen scheidt. Het uur van de verhuizing, van het vertrek en van...

Langzaam hoor ik de beat opkomen, net zoals het bonzen van mijn hart. Zachtjes wiegend op de melodie kom ik in de Mooth. Mijn ogen zoeken de dansvloer af tot ik gevangen word in jouw blik. 1 seconde duurt het om te zien dat jij hetzelfde denkt als ik. Op de klanken van de eerste bass stap jij...

Zachtjes fluistert je stem in mijn oor: "Ik zal je niet langer in de kou laten staan". Je laat jouw handen langs m'n gezicht naar mijn schouders glijden en geeft me een zachte zoen op m’n achterhoofd, dan verlaat je de badkamer. Even later roep je... "Draai de kraan maar weer open!" Ik...

geen hoofdletters meer voor mij, uitdagingen zijn uit den boze, gevestigde woorden bevestigen de huisvlieg en ik ben niet meer dan een uitwerpsel van diezelfde vlieg, de vlieg die strijdt om een plekje onder de zon maar niet beseft dat het een lamp is, ik lach in mijn vuistje en kruip langzaam...

Godfried Bomans zei ooit eens: "Als je iets doet, dan moet je het direct goed doen!" Ik heb mij in mijn korte leven, tot nog toe, geprobeerd daar aan te houden... Ik begin niet zomaar iets; ik bouw langzaam mijn doel, een pad dat recht voor mij uit ligt, op en uit. Ik roep niet zomaar wat,...

Het is heel moeilijk voor te stellen hoe een 26-jarige Spanjaard zijn 66-jarige moeder in mootjes heeft gehakt en deze langzaam maar zeker aan het oppeuzelen was. En misschien wel het lekkerste stukje voor het laatst wilde bewaren... Goed dat de Madrileense politie roet in het eten heeft kunnen...