Alle inzendingen over levenslust

Vandaag heb ik een haiku opgestuurd naar gedichten.nl, niks schokkends, hij luidt als volgt: LEVENSLUST vogels zijn levens- genieters en de vlinders levenskunstenaars Het duurde niet lang of er werd op gereageerd: wat bedoelt u daar nou eigenlijk precies mee; het klinkt dan wel mooi en misschien suggereert het diepzinnigheid of zo.…

Identiteit en Bronnen van Energie (een uitdagend thema) Dankzij het gevlei van Carel Commentaar, waar mijn ego zich zeer door gestreeld voelt, stort ik mij roekeloos in deze maalstroom die stand-up writing heet; razendbenieuwd als ik ben naar wat het zal zijn dat mij uit de blauwe schrijfaderen zal vloeien. Intussen heb ik me, ter compensatie…

(voor Maria Antonina Czaplicka (1884 - 1921)) Je bent geboren op 25 oktober 1884 in de wijk Stara Praga van Warschau. Je kwam uit een verarmde, adellijke familie. Je studeerde aan de Flying University, wat je bekostigde met slecht betaalde banen als lerares, secretaresse en metgezel-dame. Je schreef gedichten en een kinderboek, getiteld 'Olek…

Stromen bewustzijn passeren via energieke kruispunten in ons persoonlijke leven, waardoor keuzeprocessen verdieping krijgen, maar waarbij uitkomsten in termen van levensgeluk wisselend van kwaliteit zijn, waardoor wij uiteindelijk stapvoets en strompelend ons laatste levenspad verkennen.…

Heel dit leven, hoewel half vervuld in mijn bestaan, spoed ik mij al langs grienden, bossen en helmgras, om perspectieven te zien, die ik zo sterk mis, vooral als ik achter beeldschermen beweringen en hartenkreten verzin, die intrigeren, beleren en irriteren, waarbij de natte vinger op het toetsenbord mijn redding lijkt, tot tandengeknars van reagerende…

Meiskes in topjes, deernen kortgerokt of frivool gejurkt, levenslust spetterde je tegemoet. Uitdagend, innemend, je kop sloeg op hol en de zon verwarmde je hart. Die sfeer gaat verdwijnen, ik was vandaag in het park en zag overal kringelend rook, allochtoon Nederland aan de maaltijd.…

Wonderlijk om te beseffen dat ik de tweeëneenhalf jaar waarin het Mexicaanse jongetje ter wereld kwam en opgroeide, de luttele, maar toch zo langdurige jaren, doorbracht in rouw, terwijl een nieuwe, levenslustige generatie klaar staat en popelt om het roer over te nemen, zoals de bloesems van een nieuwe lente zich eerst nog aarzelend maar later onherroepelijk…

"Het zijn mooie vogels" verklaarde ik aan de man op de markt, die daar trouw de wacht hield naast de kooien met vele parkieten en kanaries: de parkieten bont gekuifd en levenslustig kwetterend.…

"Het zijn mooie vogels" verklaarde ik aan de meneer op de markt die daar trouw de wacht hield naast de kooien met vele parkieten en kanaries; de parkieten bont gekuifd en levenslustig kwetterend....…

En ook waren de vogeltjes present, met meerderen in kooitjes; bontgekleurd, levenslustig en vrolijk kwetterend; de kanaries en parkieten. En zo aanschouwde ik ook de lieflijke petunia's met rozerode kelkjes en de vermiljoenrode geraniums..... De angst had de bevolking kennelijk niet echt bevangen en welgemoed vervolgde ik mijn weg.......…

Een spiritueel leven heeft dus wel veel weg van de hierboven beschreven eenvoudig levenslustige. Er is toch wel een verschil. De levenslustige leeft het leven, een spiritueel leven wordt geleefd. Het persoonlijke is eruit verdwenen.…

(voor Oda Schottmüller (1905 - 1943)) Je bent geboren op 9 februari 1905 in Poznan, Polen. Jouw vader was de archivaris Kurt Schottmüller en jouw moeder was Dorothea Stenzler. Jouw opa was de historicus Konrad Schottmüller en jouw nicht was de kunsthistorica Frida Schottmüller. In 1906 verhuisde jij naar Gdansk, omdat jouw vader daar in de staatsarchieven…

Hoe neem je afscheid van zoveel levenslust? Vrienden had Harry overal. Op het werk, in de muziek, de creaturen van nacht en in de kerk. De vrienden van de kerk verzorgden de crematie. De andere vrienden – ze waren er in groten getale - snapten er niets van. Zoveel ernst, zoveel ingetogenheid, zo weinig passie.…

… Negentien… twintig… één -…- Theo telde automatisch de treden maar bleef nu hijgend staan. Het was heet, snikheet, 33 graden Celsius in de schaduw en windstil. Zijn grijze hoofd telde bijna 81 jaar. Met zijn gerimpelde, magere handen omklemde hij de ijzeren leuning van de trap, die naar de bovenkant van de dijk voerde. ,,Moeders, ik mot effe bijkomen…

Beetje brutaal, maar goed gekleed en een levenslustige uitstraling. Nonchalant zet ze de boodschappen in de auto en trippelt naar de bestuurdersplaats. Ze zit al, de auto wordt gestart. Geen autogordel om, hup telefoontje aan het oor. Handig manoeuvreert ze met één hand de loodgrijze vierwieldrive uit de smalle parkeerplaats.…

Het Twee Steden Ziekenhuis is van een dusdanig erbarmelijke architectuur en entourage dat de aanblik ervan zelfs bij de meest levenslustige en blijmoedige beschouwer onmiddellijk een zelfmoordgedachte oproept...…

aan de vislijn, De spelbreker met de dood, de aftakeling, het losrukken van tanden, Opnieuw de moederborst te omarmen, De cirkel is rond, De lijn op zoek naar het halfrond, Wel, blij en gezond, De doodstrijd maakt alles, hopeloos, zinloos, Afbreuk naar een gezonde lijn, De lijn wil opnieuw koning zijn, Een oase van rust, vrede, gezonde levenslust…

Even succesvol, hartelijk, joviaal en levenslustig. Totdat... maar daarover misschien ooit in een andere column.…

Met andere woorden nog levenslustig met oog voor de natuur om zich heen. Daarbij moet ik opmerken dat ik misschien toch een beetje afwijkend ben. Of eigenlijk ook niet, want ik vermoed dat veel levenslustige mannen als ik, er ook nog oog voor hebben. Het magische spleetje.…

‘Doe je ogen dicht Roosje, geef je onschuld en je levenslust in mijn handen, en volg me…’ Lachend deed ik mijn ogen dicht en gaf ik hem mijn hand. ‘Hoe heet je eigenlijk?’ vroeg ik. ‘Het Leven,’ zei hij en toen gingen we op weg.…

Zelfverzekerd, levenslustig en zo rein, dat het als een licht op anderen schijnt. Ik heb innerlijke rust, mezelf gevonden en vertrouw op de almachtige God. Ik ben vrouwelijk, draag manteljasjes, witte linnen broeken en puntlaarsjes (stel je voor!!). Deze vrouw heb ik niet verloochend. Maar ik moest terug.…

‘t Wilde spetteren op het doek, de levenslust die haar verlaten had bij het vergrijzen. Haar laatste werk verkocht ze jaren geleden voor te weinig vond ze, en sindsdien was haar leven deze kamer. Een pakje goedkope kauwgom naast een kitscherige vaas. Hoe lang de bloemen al dood waren? Wist ze niet.…

Zijn levenslust, zijn vrijheidsdrang hebben kalm plaatsgemaakt voor de rust van het eeuwige existeren. Hoe heerlijk als je de wereld vanuit dichtersogen ziet. Hij had niet zoveel met het einde der dingen. Wist een leven na elk leven, zag de cirkel van evolutie erin. Zag waarschijnlijk al lang geleden een glorieuze, nieuwe toekomst tegemoet.…

Het enige wat nog was leefde in "verbinding" met het gevoel van in het alles en het niets op te lossen, op te gaan, meegevoerd naar een rijk van ademloze levenslust, een overweldigende, verwarrende, schitterende gewaarwording.…

Blakend van verhalen en levenslust. ‘Ik wou dat ik weer 17 was en wakker werd in New York, zei hij. ‘Ik heb nog voor 5 levens te spelen.’ Mooi toch, 17 ……

Opnieuw opgebouwd, vanuit mijn eigen gevoelens, verlangens, ervaringen, gedachtes, toekomstplannen en bovenal liefde en levenslust. De trechter waar dit alles in is gegoten, is leeggelopen in mijn hart. En dat hart 'klopt' nu niet alleen. Nee, het glanst, is vuurrood en past geweldig in mijn lijf.…

Wat ik al wel niet aan levenslust en verdriet en zakelijke beslommeringen door me heen heb voelen stromen. Zijn onvervulde dromen, z’n bekommeringen over zaken, over vrouw, kind, en z’n vriendin. Het stroomt allemaal via mijn lichaamssap: letters, cijfers, woorden, zinnen, ja soms zelfs vele gedichten verschijnen op papier.…

Want dat wil zeggen dat die energieke, onbesuisde levensfase van de levenslustige Bodo na een half jaar bij ons, niet bijna ten einde is, maar dat we, met nog een heel jaar te gaan, er pas een derde deel van hebben meegemaakt.…

Blozend van gezondheid, een en al levenslust, maar dan ineens kanker en het was snel gebeurd. Tja, dat was ook al weer zes jaar geleden. Zes jaar al weer, waar blijft de tijd? En dan natuurlijk de slager van hiernaast.…

Ze was een levenslustige, energieke, beeldschone jongedame, die kampte met epilepsie. De ware toedracht van haar overlijden kan ik op internet niet achterhalen, maar ik vermoed dat ze mogelijk zelfdoding heeft gepleegd. Haar vriend de kunstenaar Aris-Jan de Bakker weet natuurlijk veel meer over haar, maar ook hij doet er het zwijgen toe.…