Alle inzendingen over lichten doven

Wanneer de lichten doven en wij gaan slapen krijgen verhaallijnen een vorm die de volgende dag op het scherm past zoals hij vroeger het papier zou sieren. Draaikolken van woorden. Sommigen onsamenhangend. Andere woorden zijn dan weer zinnig en reinigen de stilte zodat het tikken van de klok gedoemd wordt een figurantenrol te spelen.…

Het lijkt alsof ze door de dwang der eeuwen naar elkaar toe zijn gegroeid, tot elkaar zijn veroordeeld, ze verdringen de avondlucht, verduisteren de sterren, doven het licht. Doven mijn licht. Lief.... heb me lief.…

Ik zie dat het licht op rood staat en eigenlijk verwacht je dan dat de dame stoppen zal, maar niks hoor, ze kijkt links- rechts en zet een pedaaltje bij, scheurt met een mooi gangetje door rood…ik grinnik, kom aan bij datzelfde licht wat nog steeds op rood sta, kijk links- rechts en besluit de dame te volgen, jawel, ik trotseer ook het rode licht.…

Maar toen kwam het bericht dat Vlaams minister van Mobiliteit Hilde Crevits vanaf volgende zomer de lichten wil doven op de Vlaamse autosnelwegen. Er valt heel wat te zeggen over Hilde Crevits, maar niet dat ze gestikt is na haar eerste absurde idee.…

Ze gaat langzaam achteruit, licht gaat uit en haar ogen doven, een glimlach ligt op bed. Het is goed zo...…

Laten we nooit, maar dan ook nooit toegeven aan het egoisme van de moderne doven.…

Stilaan doven de lichten in de huizen. De rust keert weer in het dorp. Stilletjes besluit ook ik de nacht aan te vatten. Ik blaas de kaarsen op het balkon uit, en ga naar binnen. Morgen is een nieuwe dag!…

De buren houden het, de een na de ander, voor gezien en doven hun lichten, zwichten voor de slaap, willen de nacht niet donker inzien.…

Hoera! Eindelijk is het zover, de zo lang aangekondigde nieuwe verkeerswet is een feit. Onze regering heeft het nodig geacht om de Belgische weggebruiker via een nieuw systeem van beboeting tot een meer gedisciplineerd rijgedrag te bewegen. Op zich is dat een nobel streven van onze wetgever, want het is algemeen bekend dat wij Belgen het niet al te…

Licht bewijst steeds weer zichzelf. In de grootste duisternis duikt het op. Een sprankje, wat uitdijt tot straal. De zon komt op, streepje voor streepje boven de horizon. Tot mijn verbazing breekt er een nieuwe dag aan. Ik vind mezelf terug. Subtiele veranderingen, mogelijkheden. Zou dat nu groei zijn. Leven doet pijn.…

Als je je schaduw kunt zien, sta je met je rug naar het licht.…

die foto zal nimmer genomen worden, ik trek mij helemaal terug sluitertijd diafragma het betekent niets als het licht er niet is voor jou, alleen voor jou verdwijn ik van het toneel langzaam dooft het licht…

Ik plof niet, ik licht op...…

Rammelende premisses, onverzekerde warrants en valse conclusies steken het gezonde verstand in brand en doven de gelovige geest tot slavernij.…

wie achteruit door een tunnel loopt ziet het licht alleen maar minder worden maar wie vóóruit loopt ziet het licht alleen maar meer worden…

Ongezegd sudderen in het licht.…

En eens, eens toen je zwakke, maar zo tedere en zo kwetsbare ziel nog altijd in je flakkerde met een vlam die spoedig zou doven, nam je me mee naar die velden, die ik de velden des doods zou willen noemen.…

Wat we zijn vergeten moet ons worden herinnerd door het licht van onze ziel, de stem van ons hart en de betekenis van liefdedragende woorden.…

Wie zegt dat planten naar het licht groeien heeft het misschien wel mis. Wellicht groeien ze er tegenin, omdat ze het licht willen bestrijden. Hebben ze wel besef van wat licht voor hen betekent en doet? Ze willen toch niet uitdrogen? Daarom groeien ze ertegen in en creëren ze schaduw voor henzelf en andere planten en bomen.…

Toch bleef het gevoel: we laten het kaarsje toch niet langzaam doven? Ik wil vlammen die je warm houden in de koude maanden. Ik wil de vlammen die het gezicht van de ander constant in een ander perspectief laat zien. IK WIL DE VLAMMEN VAN PASSIE!…

Mijn ‘lichte dienst’, woog al zwaar vanaf de eerste dag. Een treinchef, is immers niet gewoon met zijn duimen te draaien! Bij mezelf dacht ik: “Nooit laat ik me nog opsluiten; ook al kraken mijn knieën als vers ijs dat breekt, zelfs al vallen mijn botten uiteen en moet ik ze onderweg oprapen! Dan nog niet!” Daar zat ik dan.…

Iemand die ooit in het holst van de nacht `het licht´ heeft gezien, dat alle hemelse gaven toonde waarna hij/zij zo hunkerde, zal ongetwijfeld hebben moeten constateren, dat de bekoring van dit alles plots verdween op het moment, nadat de deur van de koelkast weer was gesloten.…

Te licht bevonden, zij wuifde nog haar dooraderde vleugels en vlinderde naar de vlam. Ik zag haar opflakkeren, dagpauwoog, ze verdween uit het zicht, maar zij had op dat moment zilver in het licht.…

Tijdelijk opgesloten met dit feeërieke wezen in de lift leek het alsof de hemel opensprong en het licht van alle kanten, de liftwanden negerend, stralend naar binnen kwam stromen. De liftruimte had een bovennatuurlijke paradijselijke afmeting aangenomen waarin tijdloze emoties verwarmend heen en weer golfden.…

Er is geen duisternis, noch licht meer. Er is geen houvast, geen draad noch dal. Enkel overstijg ik nu mijzelf in een poëtische vorm van vrije val.…

Vandaag was een dag die bedoeld was om de boodschap van het licht te verspreiden. Het licht dat in de natuur weer zijn intrede deed en de dagen weer zou laten lengen. Dat licht stond voor barmhartigheid, vergeving en vrede.…

Dokter Bellaars schijnt met een felle lamp in de vergrote pupil, met licht als van een kunstmatige zon, figuurlijk gesproken als het helle licht van de Rede en tranen bezetten mijn pupillen om het Licht, het Geboorterecht, om het Licht dat de wereld overstroomt, dat glinstert tussen de hardgroene hulstbladeren, om het Licht dat ik kan ervaren, kan waarnemen…

Kerstmis, het feest van licht. Overgang van donker naar licht. Ons huidige kerstfeest is eigenlijk een combinatie van verschillende tradities: de Germaanse kerstboom, de Romeinse traditie van cadeautjes geven en de Perzische wedergeboorte van de onoverwinnelijke zon. Hierdoor voelen ook niet-christenen zich aangesproken tot het kerstfeest.…

Voor de goede verstaander en lezer hier, na een doorbraak komt er ook vaak het licht en het inzicht gelijk door naar binnen. Dat is ook altijd mooi meegenomen is mijn ervaring: nu. Illustratie: doorbraak. Foto-ontwerp J.de Groot…

Muziek weerklinkt door de kamer, Kuhlau componeerde zijn sonatine niet voor een dove en het radiostation zendt haar uit tot vreugde en ontroering van de toehoorders. Er is eigenlijk niet veel aan de hand. De lidcactus zuigt ijverig en gulzig het water op en toont als resultaat haar zachtroze pracht. Er is eigenlijk niet veel aan de hand.…