Alle inzendingen over luchtledig

De intercontinentale telefoonverbinding bood geen soelaas en mijn handen en armen strekten zich zonder enig houvast uit in het luchtledige....…

Op een stille zondagmiddag, toen de eenzaamheid zoals gebruikelijk als een wurgslang om mijn nek lag en mij als een verlammend korset omhulde, als een benauwend luchtledige, was ze gekomen; een nog jonge dame, fors van postuur, en ze bracht een fraaie, zomerse roos mee in een merkwaardig wit vaasje, dat ik, als herinnering aan haar, nog steeds bewaar…

En in de stille, weelderige tuin, de formidabele en fantastische schepping van de handen van mijn zuster, vloeien haar gedachten en gevoelens toe naar mij, de zozeer geliefde, ziekelijke en verre zus en tevergeefs strekt zij haar handen uit in het luchtledige en zij spint onzichtbare, ijle, telepathische draden van verbondenheid, vriendschap en liefde…

De eenzaamheid was als een luchtledige dat de keel dichtschroefde, als een woestijn waarvan zij de zandkorrels moest tellen Mevrouw vluchtte vaak de stad in om op een terrasje in de reuring en het gewoel nog iets te zoeken, al was dat een surrogaat-warmte en een schijnliefde die niet kon concurreren of in de schaduw kon staan van de echte waarachtigheid…

Voorzichtig gespte de jongere man een rugzak vast op de rug van de oudere persoon De oudere, zwaar vergrijsde vader, dan wel broer kwam daarna naast me zitten en staarde met wat ik wens te benoemen als een vertwijfelde, dan wel wanhopige of verbitterde uitdrukking op zijn gezicht in de verte, in het luchtledige.....…

De eenzaamheid was als een luchtledige, benauwend en verstikkend als een strak dichtgeregen korset, als een woestijn waarvan zij de zandkorrels moest tellen. En ze ging naar het zwarte water; het water dat haar nog niet tot zich wilde nemen.....…

De eenzaamheid was als een luchtledige, benauwend en verstikkend, als een strak dichtgeregen korset, als een woestijn waarvan zij de zandkorrels moest tellen. En ze ging naar het zwarte water dat haar nog niet tot zich wilde nemen.....…

dat je vertrokken was en nu verder weg was dan ooit, naar een ander continent, naar onherbergzame en gevaarlijke gebieden en nu geheel onbereikbaar was en als het ware van de aardkorst verdwenen en dat je daar voorgoed zou blijven De schok denderde door heel mijn lichaam en ik kon nog slechts mijn machteloze armen en handen uitstrekken in het luchtledige…

Meneer naast mij, vergezeld van de trouwe en onafscheidelijke rollator, kijkt enigszins meditatief voor zich uit, werpt zijn blikken in de ruimte en in het luchtledige en overweegt mogelijk het wel en wee uit zijn lange, voorbije leven en zijn gelukkige dan wel ongelukkige liefdes.…

Een enkeling loopt maniakaal heen en weer en prevelt zinledige formules en syllaben het luchtledige in, ten prooi aan verwarring. Slechts een beetje nestwarmte zoeken zij bij elkaar.....…

Men heeft zijn heil elders in de stad gezocht op een onvindbare plaats, is als het ware in het luchtledige opgelost.…

En in de lente, daaraan voorafgaand, had zij nog de rozerode bloesems aanschouwd in de tuinen van de Ingenhovenlaan, herinnering aan haar stormachtige en zo hoog verheven en majestueuze verliefdheid en zij was gezonken als in een luchtledige krocht, als in een kelder, in een kerker zonder uitgang, in diepe vertwijfeling en wanhoop.…

De stoelen, de tafel, het bureau worden omgeven door een spookachtige leegte, door een luchtledige dat benauwt en verstikt. Het lichaam van mevrouw is vervormd door reuma; ze strompelt voort op onelegante schoenen; haar hulpeloze handen grijpen zich vast aan de stoel als struisvogelklauwen.…

Als de schilderijen aan de wand mij aangrijnzen als mombakkesen uit een horrorfilm en als het luchtledige van de eenzaamheid mij omgeeft als een atmosfeer die mij de adem beneemt en als de wijzers van alle klokken en horloges zich trager dan traag voortslepen en het schijnbaar oneindig langdurige traject langs hun wijzerplaten afleggen, weet ik dat…

De stoelen, de tafel en het bureau worden omgeven door een spookachtige leegte, door een luchtledige dat benauwt en verstikt. Het lichaam van mevrouw is vervormd door reuma. Ze strompelt voort op onelegante schoenen. Haar hulpeloze handen grijpen zich vast aan de stoelen als struisvogelklauwen.…

Mijn eenzaamheid wurgt me zo ongeveer; zij is als een luchtledige dat mij niet toestaat te ademen en vliegt mij aan als een gruwelijk voorhistorisch monster met klauwen en vleugels.…

De windstilte van de eenzaamheid omgaf mij dan als een benauwend, verstikkend luchtledige, als een dichtgesponnen cocon, als een vastgeregen corset zonder ontsnappingsmogelijkheid.…

De eenzaamheid kan als een fuik zijn, van waaruit men niet kan zwemmen in het vrije, heerlijke water waarnaar men zo verlangt: als een verstikkend luchtledige.…

Die verhalen waren als een soort verkapte, zinledige ego-documenten en - als men dit zo zou kunnen zeggen - als een soort van oneigenlijke, onwerkelijke "ruimtevaartuigen", gezonden in het ijle luchtledige; futiel, onopgemerkt en wellicht ondanks alles zonder betekenis; waardeloos en spoedig aan de eeuwige vergetelheid overgegeven.…

In ons arbeidershuisje moest ik de slagen van mama's harde handen op mij neer laten komen, dag aan dag, jaar aan jaar en nu mijn ouderdom nadert resteren mij slechts de stilte in mijn flatje en het wurgende luchtledige van mijn eenzaamheid, die mijn voorland is en die tot mijn vroege dood mijn metgezel zal zijn, die mij achtervolgt en aan wie ik niet…

Nu ik oud van dagen ben geworden, resteren mij slechts de stilte in mijn flatje en het welhaast wurgende luchtledige van mijn eenzaamheid die mijn voorland is en die tot mijn dood mijn metgezel zal zijn, die mij achtervolgt en aan wie ik niet meer kan ontkomen.....…

Sommigen zijn opstandig: een van hen mompelt voor zich uit, in het luchtledige: "Alle Jezus, alle Jezus", haast onhoorbaar, maar toch met felle kracht en opstandigheid.…

Verwarde personen lopen er rond die voor zich uit, schijnbaar in het luchtledige, zinloze formules uitkramen. Er valt niets meer te zeggen, niets meer aan te raden. Men bonkt uit alle macht tegen een gesloten deur.…

"Armoede en eenzaamheid","Eenzaamheid en armoede"; de woorden liggen op je lippen, je spreekt ze hardop en in gedachten uit, je zendt ze in de ijle, luchtledige ruimte die ze niet weerkaatst of beantwoordt, je proeft ze en savoureert ze als een tot nu toe onbekend buitenlands gerecht, dat opgediend wordt in een ver, vreemd restaurant in een vakantieland…

Het is de een-op-een-verpleging en als de cliënten met hun ogen knipperen, worden zij bediend.In een lederen zitzak ligt een volwassen man, die voor zich heen in het schijnbaar luchtledige, zinloze lettergrepen uitkraamt. Deze bezigheid wordt onderbroken door aanvallen van wildheid waarbij hij met de voeten stampt en het uitschreeuwt.…

Bij haar afscheid als wereldranglijstspeelster werd haar een luchtledige functie toegeworpen die arbeidsconflicten en competentiekwesties zal uitlokken: een fopspeenbenoeming tot ‘hoofdbondscoach’... Een Chinese bankier, een Chinees vastgoedbedrijf.…

Afwimpelen met info-luchtledigheid, that’s all. Ze volgen instructies en je helpt ze met hun trainingsdoelen. Ik ben, god-betere-het, een kluns in het stellen van zakelijk-concrete vragen; zelfs als ik ze vooraf heb opgeschreven. Na veel uitstellen bel ik dan toch maar naar mijn verzekeraar.…

Verwarde personen lopen er rond die voor zich uit - schijnbaar in het luchtledige - zinloze formules uitkramen. Er valt niets meer te zeggen, niets meer aan te raden. Men bonkt uit alle macht tegen een gesloten deur.…

In een lederen zitzak ligt een volwassen man die voor zich heen, in het ogenschijnlijk luchtledige, zinloze lettergrepen uitkraamt. Deze bezigheid wordt onderbroken door aanvallen van wildheid waarbij hij met de voeten stampt en het uitschreeuwt Men is er alert op en kalmeert hem.…

Ze begon in het luchtledige te spreken, gewoon om haar stem eens te horen. Ze sprak zichzelf aan bij de naam, omdat ze bang was die te vergeten. Ze keek uit het raam en zag de mensen lopen. De bomen bloeiden, de bladeren vielen, maar binnen in het appartement veranderde er niets. Op een keer verscheen uit het niets ineens toch een familielid.…