Alle inzendingen over mezelf

Het komen bovendrijven vanuit jezelf niet met alles wat je hebt geleerd of aangeleerd is...maar als een eigen ontwikkeling, vanuit je persoonlijke gedachten, gevoelens en denkwereld dat is wat de mens maakt tot mens. De rest is franje.…

Niet om mezelf te vermoorden en dood te zien als de enige uitkomst, maar om te gaan leven en het leven te zien als de enige overwinning die ik lief zou moeten hebben.…

Ontmoetingen verliezen hun risico wanneer ik in mijn eigen kracht sta, omdat ik dan, zonder de mening van een ander, mezelf ben.…

Maar ik ben heerlijk mezelf, ook al ziet men mij niet staan.…

Dus als ik hard gewerkt heb dan gebruik ik dat om even tot mezelf te komen. Vooral als ik met mijn hoofd heb gewerkt is een kwartiertje opruimen pure ontspanning. Ik kan even heen en weer lopen, dus mijn bloed gaat ook weer stromen.…

Ik denk er begin november altijd meer aan dan anders. De bruine bladeren op de grond, de mistige morgens, de nevel over de velden: lang zal ik niet meer leven. In deze herfstige tijden zijn er ook meer sterfgevallen dan in andere jaargetijden. Dat klein beetje neerslachtigheid is soms genoeg om het draadje waarmee je nog aan het leven hing te breken…

Langzaam en ongemerkt raak ik meer en meer in mezelf gekeerd en steeds verder afgedwaald van mezelf. Ik heb geen idee meer wie “mezelf” is.…

Toen ik eindelijk, na zeven jaar werd genaturaliseerd en ik weer helemaal mezelf mocht zijn, waren de scherpe kantjes er af en was ik een rustiger mens geworden. Ook nu nog ervaar ik op vier mei of tijdens het lezen van de verhalen over oorlog en de Hongerwinter van bv. Kees Niesse en Han Messie een soort collectief schuldgevoel.…

Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik hier mezelf kwijt kon. Frustraties strooiend, glooiend gestrand aan de einder en vaak op de pik (m/v) getrapt, alles altijd in een sausje van humor doordrenkt. Knipogend trakteerde ik vaak de spiegel mezelf met uzelf. Die passie is voorbij, ik ben mezelf kwijt. Kunt u niets aan doen, het is wat het is.…

Om precies te zijn, 16.00 uur, dan verkoop ik mijn huid duur, ik krijg te horen wat er van mij verwacht wordt. Ik heb al een colbert, gekregen van medelevende medemensen, een riem gekocht om mijn broek op te houden, een overhemd ligt op de strijktafel. Tsja, je moet wat, om te overleven. Daarom zie ik er morgen niet uit, neem mij dat maar eens…

En dus: zit ik soms in mezelf en soms niet. Het zij zo Amen…

Ik ben boos op mezelf. Ik had nagedacht over God en m'n dame. Ik begreep iets van 't een, en beminde het ander. Ik droomde, en meende veel te weten, veel lief te hebben. Al liefhebbend en dromend liep ik 'n restaurant in, en daar heb ik groen-erwten met spek gegeten. Daarom ben ik boos op mezelf.…

(opgedragen aan een bijzondere vriend die mij geleerd heeft bij mezelf stil te staan!)…

Eindelijk ben ik dan toch gegaan, op zoek naar mezelf zit ik nu boven op de Zwitserse Alpen in een zweethut. Samen met twee mandarijnen, een Kees, een laptop om mezelf te upgraden en uren genoeg om te lezen wat in de regel niet is geschreven. Kees blaft, de bergen blaffen terug.…

Cameraatje in de hand, focus op mezelf en een notenhouten wandmeubel op de achtergrond. In de hoop dat het servies van oma heel blijft terwijl ik mezelf voor de kop schiet. Ziet u het voor zich, mijn hersenen uiteen gespat boven een erfenis waarvan ik niet weet waar het heen gaat.…

Zonder jou ben ik een schim van mezelf...…

Door anderen werd ik serieus genomen, maar mezelf kon ik niet serieus nemen. Ik stak de draak met mezelf, hing de nar uit, spotte met mezelf zoals mijn moeder mij te kijk had gezet. 'Ik ben maar een kunstenmaker, let maar niet op mij'.…

Elke ochtend vind ik mijn dekbed op de grond, en één keer mezelf. Tot ik midden in de nacht opeens klaarwakker ben. Ik kan ook nee zeggen! Het voelt als een openbaring, en een ongehoorde mogelijkheid. Alle verwachtingen links laten liggen en mezelf recht doen.…

Misschien moet ik mezelf maar eens serieus gaan nemen.…

Het lijkt me leuk om mezelf eens van repliek te dienen.…

Ik heb mezelf eens onder de loep genomen en dat werkte verfrissend.…

Ik reis wat af in mezelf, ook al blijf ik gewoon waar ik ben...…

Met de pech die ik altijd heb, kom ik allicht terug als mezelf.…

Ik houd mijn Julia voor mezelf. Ik zeg niet wat ik denk. Gek zouden ze me vinden. Maar ik vertrouw op mezelf. De mooiste liefdeservaringen heb ik meegemaakt omdat ik durfde te geven zonder te willen nemen. De diepste dalen heb ik gekend. Ik gaf meer dan ik kreeg. Ik houd vertrouwen in mezelf.…

Ik baal van mezelf. Waarom kan ik niet net zoals anderen gewoon rustig een opleiding volgen en gewoon gezellig sociaal doen. Ik spreek mezelf streng toe. Als ik nou maar hard genoeg mijn best doe om “gewoon en normaal” te doen, dan ga ik me vanzelf zo voelen. Ik moet beter mijn best doen.…

Ik draag iets heel eenvoudigs in mij en dat vormt een grote rijkdom voor mezelf en anderen.…

Menig mens zou denken, dat ik mezelf 'geweldig' vind. Ik zal je alleen teleurstellen.…

En mijn brein komt in opstand, want ik ken mezelf en zo ben ik niet! Ik denk na, handel naar inzicht en verstand en niet naar zomaar een gevoel of denkbeeld. Ik ben nuchter. Maar aan de andere kant zou ik ook van mezelf zeggen dat ik te slim ben om in zulk soort praatjes te trappen en dat ik na twee keer weg zou zijn.…

Ik ben het volstrekt oneens met mezelf en kan zulks helaas niet onderbouwen. Daar begint de humor, zelfglimlach.…

En met deze bewering haal ik mezelf onderuit.…