Alle inzendingen over modderen

Ik zag vandaag House (dokter voor vrienden) in de herhaling, prachtig citaat: "Je kunt niet waardig sterven, wel leven". Neemt niet weg dat leven vaak worstelen is, ik zie dat graag, twee dames in bikini over elkaar heen dartelend in een modderbad. Je ziet ze lachen, nemen mannen in de maling...

"Vader vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen." Dat wisten de mannen die Jezus kruisigden inderdaad niet. Ze meenden oprecht dat ze de opdracht hadden gekregen om een misdadiger te kruisigen. Zijn eigen volk had hen die opdracht gegeven. Ze wisten niet wat ze deden. Deze onwetendheid...

Discriminatie bestaat bij de gratie van: 1. de discriminator die (negatieve) eigenschappen koppelt aan een groep (mensen) 2. de gediscrimineerde die zich in deze groep plaatst (zich aangesproken voelt) 3. de jammerlijke karakterfout van 1. om met modder te gooien 4. de jammerlijke zwakheid van...

Op een regenachtige zondagochtend door weer en door wind, in een kil koud bos ploeteren door de modder met pijnlijke zure benen is een enorm grote kick.

Ze kwam de man om de hoek van het bospad tegemoet lopen. Op een paar meter afstand van hem draaide ze zich om en riep: ‘Josje, kom hier!’ ‘Ach mevrouw, wat is het toch wat met die kinderen hè, als ze spelen horen en zien ze niks meer. Ze gaan dan helemaal in hun spel op.’ ‘Nou meneer...

Uit het vervallen boeket rijst nog een stengel op. Aan haar uiteinde draagt deze nog een lichtpaarse bloem. Ik ken haar naam niet. Is het de zwaardlelie die standhoudt? Zo rees uit de rottenis, uit de modder, uit het moeras van het onheil, van mijn desastreuze maatschappelijke mislukking één...

(voor Jean Genet (1910 - 1986)) Je bent geboren op 19 december 1910 in Parijs. Je moeder Camille Gabrielle (1888, Lyon) was een gouvernante, die je na zeven maanden voor adoptie in een weeshuis heeft afgestaan. Je groeide op in Alligny-en-Morvan. Je pleeggezin werd bestuurd door een timmerman,...

Op dit tabblad zijn verschillende mensen actief die een inhoudelijke discussie met anderen willen aangaan. Jammer genoeg zijn er ook enkele lezers die niet in een discussie zijn geïnteresseerd en steevast met modder gooien naar hun opponenten. Het is daarom goed dat er een inhoudelijke discussie...

Verschillende door de Natuur bont gedessineerde honden dartelden vrolijk in het rond op een nog winterse dag in ons Landschapspark "De Oude Warande". Onder anderen een zwart-wit gevlekt exemplaar en een "wandelende bontjas" en de opgewekte dieren maakten graag kennis met elkaar. Een zonnetje...

Schrijden is koninklijk, schreden op de weg terug is door stof en modder. Ik verkies de moeizame weg, gehoond of bespot, ik vlei mij aan uw voeten en geef mij toe. Denk nu niet dat ik uw schoothondje zal zijn, ik kef uit alle macht en bijt u in de kuiten, zo nodig. Mijn alter ego's weten u ook...

Een kaarsrechte baan, een directe verbinding als een avenue of een boulevard vormt tegenwoordig de schakel tussen onze appartementen. Veertig jaar geleden richtten mijn voetstappen zich al naar haar, die ik mijn vriendin noem en zal noemen tot mijn stervensdag; de trouw is in mijn hart gebeiteld...

Ons drietal liep door de weilanden. Overal rook je heerlijke geur van bloemen; bijen vlogen ijverig rond. "Ach, die bijen zoeken de honingbloemen op," zei moeder. "Die kleine beestjes kunnen goed werken. Maar laat ik nooit proeven wat ze maken." "Gelijk heb je," antwoordde vader. "Ik hoef...

De lange weg ligt vóór ons, nog onbetreden door onze voeten; modderig, bezaaid met plassen door het recente onweer. Langgerekte schaduwen als van september vlijen zich over het pad en ik raap een gladde steen op die mijn hand juist kan omvatten. De zware donkergroene deur van het pittoreske...

Vandaag liep ik met m’n honden door het bos en met de hoge laarzen aan kan ik over de meest modderige paden lopen – geen enkel probleem. Vanmorgen lag er een tak verscholen onder de modder en bladeren en ik struikelde. Omdat ik in m’n ene hand de riemen van de honden vasthield, probeerde ...

Het is oudjaarsdag tien uur in de morgen wanneer de eerste carbidbus schieten wordt gestart in ons altijd rustige dorp in Friesland. Het gaat beginnen, oudjaarsdag een ietwat druilerige dag en koud maar dat is voor de jeugd geen reden om af te zien van hun jaarlijks terugkerend...

In mijn praktijk zie ik dat zo dikwijls. De schijnzekerheid voor de zekerheid. We noemen het protocollen, draaiboeken, planning, reglementen en statuten en liefst leggen we het vast in wetten, verordeningen en gebruiken we heldere criteria en hanteren we SMART doelstellingen. Ja, dat laatste is...

"Hoelang fotografeer jij al,?" vraagt Peter, een kennis van me. Hij overhandigt mij een stapeltje foto's dat hij net bekeken heeft, "dat heb je zeker al meer gedaan? Misschien toen je voor de krant werkte?" "Nee, toen schreef ik alleen," antwoord ik. Ik ben een beetje verrast door zijn...

Soms begint alles om je heen op z’n grondvesten te schudden. Je hebt niet meteen in de gaten wat er nou precies aan de hand is. Maar dat het erg is, voel je met je klompen aan. Terwijl je koortsachtig je geheugen aftast naar de plek waar je je rampenplan hebt opgeslagen, zie je dat de vulkaan...

Ik ben van de natuur. Ik ben de vogel wiens koers lastig stand houdt in de wind. Ik ben het blad dat van de bomen waait, Woest als felle woorden, waaiend over straat. Een afgescheurde tak, niet ver van de moederstam, Ik snak naar adem. Ik ben de zware wolken jakkerend door de...

Na een lange vlucht en een nog langere autorit zijn we op de plaats van bestemming, heel eerlijk gezegd baal ik een beetje, het regent, alles is klam en de wegen vol met plassen en modder. Ik moet het natuurlijk niet als een vakantie gaan zien, maar ja ver van huis, een lange reis en dan...

De mensheid in zijn bestaan op aarde is aan een ernstige herziening toe voor wat betreft het zelf bedachte economische systeem en alle normen en waarden die daarmee gepaard gaan. Medemenselijkheid maakt plaats voor angst en egoïsme. Als we het tij niet keren, zakken we allemaal nog dieper in de...

De kanonnen bulderden weer. De zon was verborgen achter vlagende zwarte rook. Er was zoveel lawaai dat we doof waren. De bommen vielen uren lang. Het wachten duurde net zo lang. De angst ook. Wij vrienden doken niet meer in elkaar bij de knallen. Het geweer was schoon. We hielden hem boven de...

Struinend over de velden, al slootje springend, over en onder het prikkeldraad klimmend, de beide poten in de modderige klei, zon op de kop, camera bij de hand, zoek ik mijn weg. het natte gras streelt kil de pijpen van mijn broek in een zee van ruimte die deze polder mij biedt. In de verte zie ik...

Schreeuwende waterval, dronken van aandacht. Als liefhebberige echtgenoot heb je het gewoon helemaal zélf verkloot. Zit je nu op het puntje van je stoel er wat ongemakkelijk bij, borrelt het zweet in je navel? Heeft ze het over mij? Echt wel. Want je hoeft me niets te vertellen over het feit, dat...

Ze zaten gezellig samen te praten op een bank met kuipzit in het station te K. wachtend op hun trein. Zij wou naar Gent, hij naar zee, kon ik ongewild oppikken toen ik naast hen plaatsnam. Niet eens meer van de jongsten waren ze, maar niettemin “goed bewaard”. Hun gesprek sprong van de hak...

(voor Jean Rhys (1890 - 1979)) Je bent geboren als Ella Rees Williams op 24 augustus 1890 in de havenstad Roseau, de hoofdstad van de Caraïbische eilandstaat Dominica. Roseau exporteert o.a. limoenen, etherische oliën, tropische vruchten en specerijen. Je was de dochter van een moeder van...

Dat de P in BP voor ‘Prutsers’ staat, staat nu wel als een boorplatform boven water. Achtendertig dagen hebben ze erover gedaan om het olielek in de Golf van Mexico iet of wat te dichten. Akkoord, niet simpel op een diepte van 1,5 km, maar toch, van mij zullen ze geen telefoontje krijgen als ik...

Onder de grond op de heuvel van Passendale (België) liggen waarschijnlijk Canadese soldaten uit de Eerste Wereldoorlog. Maar wie daar onder de modder een geraamte ontdekt, weet nooit zeker of het om een Canadees gaat. Voor hetzelfde geld is het een Duitse verdediger. De heuvel van Passendale...

De Toerist, die late namiddag, was verdwaald. Uit een donker bergbos, waar de hoge sparrenbomen zich tot een sombere kathedraal schenen te bouwen, terwijl de rode, ondergaande zon door het zwarte gewemel der lagere twijgen scheen als met altaarkaarsgeschemer in een ver verwijderde kapel, was de...

(voor Marina Tsvetajeva) Ik ben van hoek naar hoek gelopen, ik heb iedere meter afgetast, ik heb zelfs geproefd van de modder, uren heb ik daar gestaan in een cirkel van witte kaarsen, verliefd op een vaal portret, dat ik bij me draag sinds mijn eigen eenzaamheid mij wurgde. Bitter waren de...